สวัสดีครับ พี่ๆน้าๆ ผม ชื่อ ขวัญ น่ะครับ
บทความนี่ ผมจะเล่า ในสิ่งที่ผมกำลังลงมือทำ คน
อยากได้ ความคิดเห็น จากทุกคนหน่อย ว่าผมปกติมั้ย
(อยากให้อ่านถึงตัวสุดท้ายเลยน่ะครับ)
ก่อนอื่นเลย ผมขอท้าวความ ก่อน
ปัจจุบัน ผม อยู่กับ แฟน และลูก 1 คน (อายุ 1ปี)
อาชีพ การงาน ของผมคือ รับเหมา ค้าขายออนไลน์ และขายของตามตลาดนัด
การเป็นอยู่ ของพวกเรา คือ หางาน รับงาน ว่างก็จะโพสขายของ ไปนั่งรับลม ชอบไปแคมป์ปิ้ง นอนในรถ บ้าง (รถเป็นรถตู้) ใช้ชีวิตแบบไม่มีกรอบ
ช่วงซัก 5-6 เดือนที่แล้ว เรา3คน ใช้ชีวิตในรถ เดินทางขายของ ทำงานและท่องเที่ยว กันเป็น หลายเดือน
จนมาถึงช่วงที่มาทำงาน พัทยา มีงานรับเหมาไหลมาเยอะ เราเลย ต้องลงกันเช่าห้องไว้เป็นหลักแหล่ง ที่นี่ จนถึงปันจุบัน
ก็ใช้ชีวิตปกติ ...แต่ สัก 4-5 วันที่ผ่านมา
ผมมีความคิดแปลกๆๆ ในหัว ผมมีความรู้สึก ...เบื่อ...
ผมไม่ได้บอกว่า ผมเบื่อคนรอบข้าง หรือ เบื่อ กับสิ่งที่ผมทำอยู่ เพราะครอบครัวผม ผมรัก และการทำงานหรือการขายของ มันคือสิ่งที่ชอบทำ เพื่อนฝูง ไม่ค่อยมีหรอกครับ เพราะไม่ค่อยสุงสิงกับใคร
ผมก็มองตัวเอง ว่า...สรุป ผมเบื่ออะไร.....คิดไปคิดมา
ผมว่า....ผมน่าจะเบื่อ สถานที่ครับ ....หรือป่าวไม่รู้
เหมือนว่าอยู่ที่ไหนนานๆ จะรู่สึกเบื่อ.....
เรื่องมันเริ่มจาก เมื่อ 3ปี ที่แล้ว ช่วงโควิด รอบแรกเลย
ผมก็มาทำงานที่ ชลบุรี นี่แหละ พอเจอโควิด ก็ย้ายไป อยู่บ้านแฟน ที่ มหาสารคาม ก็ไปขายอาหาร อยู่ 1ปี
ก็..เจ๋ง... เลยรับเหมา อีก1 ปี แล้วก็มามีงานที่ กทม
เลยย้าย มาทำกัน พอทำได้สักพัก งานน้อย แย่งงานกันเยอะ เบื่อ...เลยไปรับงาน ที่ อยุธยา ทำได้ อีกสักพัก มาได้งาน ที่นี่ พัทยา ไปๆมาๆๆ ชลบุรี พัทยา จนถึงเวลานี้
แฮ่ แฮ่ ทุกคนคงคิดว่าผม ตะลอนไปเรื่อยเลยใช่มั้ยครับ
นั้นแหละ ครับ เป็นเหตุให้ผมมีห้องเช่า เพราะ ก็ไม่ได้อยากตะลอนๆ แต่ พอมาเวลานี้ อยู่มาได้ 5เดือน
มันมีอาการ....เบื่อ....แต่รอบนี้ ผมรู้สึก หน่าย ด้วยครับ
หลังจากที่ผม.... อยู่สักพัก เอาสิ่งที่เคยผ่านหรือพบเจอในการใช้ชีวิตต่างๆ และ ตัวตนของพวกเรา
เอามาประมวล รวมกัน ผลลัพธ์ เป็นดังนี้ครับ....
(ผมจะเล่าให้เห็นภาพมากที่สุด...แต่จะรวบรัดนิดนึง)
3 ปี หลังจากนี้ ......ผมจะให้ชีวิต เดินทางไปเรื่อย
ไม่ใช่ ค่ำไหนนอนนั้นน่ะครับ......แจกแจง ให้ฟังครับ
ถามว่า ทำไมต้อง 3ปี เพราะ ลูกผมจะต้องเข้าเรียน ในอีก 3ปี ข้างหน้า.....
แล้วช่วงเวลา...3ปี จากนี้ ผมจะเดินทางไปตาม จังหวัดที่ผม อยากไป แต่....จังหวัดนั้น หรือ อำเภอนั้น จะต้องมี ตลาดมือสอง หรือ เป็น แหล่งที่ผมจะหางานรับเหมาได้ในช่วงสั่นๆ งานเล็กๆ ซ่อมแซมเล็กๆๆ หรือไม่ถึงกับใหญ่มาก แต่จะเน้น งานขายตลาด มากกว่า โดยปกติ ขายออนไลน์ อยู่แล้ว ไม่ขาดช่วง
การเป็นอยู่...ของพวกเรา คิดว่า ถ้าสรุปได้ จังหวัดไหน
ก็อาจจะไปเช่าห้องพักรายเดือนนี้แหละ...อยู่แบบระยะสั่น 1 เดือน 2เดือน อาจจะต้องคุยหรือหาห้องพักที่เข้าใจครอบครัวเรา ไม่งั้นเราจะเสียมัดจำไปฟรีๆ เพราะบางทีมีอายุสัญญา ในระหว่าง ที่อาศัยอยู่ จังหวัดนั้นๆ อาจ
มีเดินทางไปต่างอำเภอ หรือ ระแวก ใกล้เคียง เพราะอาชีพขายของ ต้องตระเวนหาของ อยู่แล้ว และลงตลาด
การเงินของพวกเรา .....เราบอกเลย เดินทางครั้งนี้เราไม่ได้มีเงินสำรองหรือเตรียมเงินอะไรมาก การหาเงินเข้ามาใช้จ่าย อยู่ในข้อข้างต้นระบุไว้แล้ว แต่แน่นอน มันตีเป็นแบบตายตัวไม่ได้ แต่เราก็วางระบบการใช้จ่ายไว้ระดับหนึ่งแล้ว.....เน้นพอเพียง .....แต่อาจจะไปหมดกับการจับของ555
การใช้ชีวิต แน่นอน ทำงาน หาเงิน กินข้าว พักผ่อน เป็น ปัยจัยสำคัญ แต่การหาความสุข ผ่อนคลายกับชีวิต ก็สำคัญยิ่งนัก.....ถึงแม้พวกเราจะเดินทางไปเรื่อยๆ แต่สิ่งหนึ่งที่เราจะได้คือ สถานที่....ท่องเที่ยว เพราะ เราไปทุกที่ไง......แบบนี่ นอกจาก ได้ไปสถานที่เที่ยว ได้ครบแล้ว.
เราจะได้ซึมซับชีวิตการเป็นอยู่ ของคนจังหวัดนั้นๆด้วย
แต่ก็ไม่ค่อยได้สุงสิงกับใครจริงๆ ชอบอยู่กันเงียบๆ
ความแน่นอนในชีวิต......มันย่อมมองไม่เห็นความมั่นคงในอนาคตเท่าไหร่..หรอกครับ...ถ้าจะใช้ชีวิตแบบนี้ มันมีแต่ลุ้นไป...ว่าจะเจออะไร...เหมือนเล่นหวยอ่ะครับ แต่ผมไม่ค่อยคิดมากเท่าไหร่ เพราะทุกวันนี้ ไม่กล้ามองไกลขนาดนั้นในสภาวะแบบนี้....ผมมองใกล้ๆๆนี่แหละครับ อีกอย่าง มันแค่3ปี ......เองงง
เอาล่ะครับ.....มาถึงข้อสรุป สุดท้าย
ผมจะได้อะไรบ้าง หรือ ครอบครัว จะได้อะไร
มีผลดี-ผลเสีย อะไรบ้าง
1) การงาน : แน่นอน ครับ เราต้องลุ้นทุกวันว่า จะหางานได้ตอนไหน ไปลงตลาดไหนดี ต้องมีการวางแผนวันเวลาให้รอบคอบ แต่สิ่งที่จะได้ชัดเจนเลย คือ ได้รู้จัก ลูกค้ามากขึ้น มีฐานลูกค้าอยู่ในทุกจังหวัด ไม่ว่าจะรับเหมาหรือ งานขายของ ได้รู้จักตลาดที่ไม่เคยรู้จักด้วย
2) การเป็นอยู่ : อันนี้ไม่น่าจะเป็นปัญหาเท่าไหร่ อารมณ์ เหมือน ข้าราชการย้ายไปประจำการ ไปเรื่อยๆๆ แต่ อาจจะต้องหาหรือเจอ ห้องที่ไม่ได้เคร้งเรื่องมัดจำ หรือ มัดจำไม่หนักมาก ก็จะไม่เสียเปล่า พวกเราเป็นครอบครัวที่กินกันง่ายๆๆ มีเครื่องครัวแคมป์ปิ้งชุดเล็กๆๆทำกินแบบ
มินิมอล ง่ายๆๆ ลูกผมกินง่าย นอนง่าย ชอบนั่งรถ
3) การเงิน : อันนี้ผมไม่มีอะไรการันตรีได้ แต่จากช่องทาง การหา และ เข้าใจการหาเงิน ทั้งระบบ ภาคสนาม หรือ ออนไลน์ เราพอจะมีวีธีที่เตรียมความพร้อมแล้ว
4) การใช้ชีวิต: นอกจากเราได้ท่องเที่ยว ได้ชมวิว หรือพักผ่อน ยามว่าง แล้ว เราอาจจะได้เพื่อนเพิ่ม(นิดหน่อย)
บางครั้ง อาจจะส่งผลดีในวันข้างหน้า ก็ได้ แต่ที่แน่ๆๆ
เราได้ไปอยู่ ในที่ไม่เคยไป มันจะทำให้เราระวังตัว วางตัวให้เหมาะสม และรอบคอบ ในทุกๆๆอย่าง นี่จะเป็นผลดี
5) การวางอนาคต : ถึงแม้เราอาจไม่ได้มองอนาคตไว้ไกลๆ แต่มันก็ต้องคิดเผื่อไว้อยู่แล้ว...การที่เราเดินทางแบบนี้ ใช้ชีวิตแบบนี้....ผมว่า บางที เราอาจจะหาตัวตนของเราเจอ....หรือหาที่ที่เราอยากอยู่ จริงๆๆ เจอ ก็ได้
นี่ล่ะครับ...ทุกท่าน....สิ่งที่จะเกิดขึ้นกับครอบครัวเรา
ผมไม่รู้ว่าพวกเรา ปกติ....กันดีมั้ย......แต่มันเป็นชีวิตจริงๆ
ชีวิตที่จะลบ...คำว่า เบื่อ....หรือจำเจ ออกไป มันอาจจะเหนื่อยแหละ.....ลุ้นแหละ.....แต่....ผมว่ามันท้าทายชีวิตดี .....ใครจะว่าผมบ้าก็ได้น่ะ.....ก็อยากให้ทุกท่าน แสดงความคิดเห็นกันหน่อย.........ออ...ผมลืมบอก
ครอบครัวเรา ไม่ค่อยได้ติดต่อญาติ (ญาติน้อย)
มีกันแค่นี้.....เดี๋ยวหลายๆๆคนจะคิดว่า ญาติเป็นห่วง
ไม่ต้องห่วงคนับ มีกันแค่นี้......
ยังไง ผมก็ฝาก ขอบคุณ ทุกท่าน ที่อ่านกันจนจบน่ะครับ
แนะนำกันมาได้ ขอบคุณครับ
เดินทางไปเรื่อยๆ ที่ไม่ใช่ไปวันๆ
บทความนี่ ผมจะเล่า ในสิ่งที่ผมกำลังลงมือทำ คน
อยากได้ ความคิดเห็น จากทุกคนหน่อย ว่าผมปกติมั้ย
(อยากให้อ่านถึงตัวสุดท้ายเลยน่ะครับ)
ก่อนอื่นเลย ผมขอท้าวความ ก่อน
ปัจจุบัน ผม อยู่กับ แฟน และลูก 1 คน (อายุ 1ปี)
อาชีพ การงาน ของผมคือ รับเหมา ค้าขายออนไลน์ และขายของตามตลาดนัด
การเป็นอยู่ ของพวกเรา คือ หางาน รับงาน ว่างก็จะโพสขายของ ไปนั่งรับลม ชอบไปแคมป์ปิ้ง นอนในรถ บ้าง (รถเป็นรถตู้) ใช้ชีวิตแบบไม่มีกรอบ
ช่วงซัก 5-6 เดือนที่แล้ว เรา3คน ใช้ชีวิตในรถ เดินทางขายของ ทำงานและท่องเที่ยว กันเป็น หลายเดือน
จนมาถึงช่วงที่มาทำงาน พัทยา มีงานรับเหมาไหลมาเยอะ เราเลย ต้องลงกันเช่าห้องไว้เป็นหลักแหล่ง ที่นี่ จนถึงปันจุบัน
ก็ใช้ชีวิตปกติ ...แต่ สัก 4-5 วันที่ผ่านมา
ผมมีความคิดแปลกๆๆ ในหัว ผมมีความรู้สึก ...เบื่อ...
ผมไม่ได้บอกว่า ผมเบื่อคนรอบข้าง หรือ เบื่อ กับสิ่งที่ผมทำอยู่ เพราะครอบครัวผม ผมรัก และการทำงานหรือการขายของ มันคือสิ่งที่ชอบทำ เพื่อนฝูง ไม่ค่อยมีหรอกครับ เพราะไม่ค่อยสุงสิงกับใคร
ผมก็มองตัวเอง ว่า...สรุป ผมเบื่ออะไร.....คิดไปคิดมา
ผมว่า....ผมน่าจะเบื่อ สถานที่ครับ ....หรือป่าวไม่รู้
เหมือนว่าอยู่ที่ไหนนานๆ จะรู่สึกเบื่อ.....
เรื่องมันเริ่มจาก เมื่อ 3ปี ที่แล้ว ช่วงโควิด รอบแรกเลย
ผมก็มาทำงานที่ ชลบุรี นี่แหละ พอเจอโควิด ก็ย้ายไป อยู่บ้านแฟน ที่ มหาสารคาม ก็ไปขายอาหาร อยู่ 1ปี
ก็..เจ๋ง... เลยรับเหมา อีก1 ปี แล้วก็มามีงานที่ กทม
เลยย้าย มาทำกัน พอทำได้สักพัก งานน้อย แย่งงานกันเยอะ เบื่อ...เลยไปรับงาน ที่ อยุธยา ทำได้ อีกสักพัก มาได้งาน ที่นี่ พัทยา ไปๆมาๆๆ ชลบุรี พัทยา จนถึงเวลานี้
แฮ่ แฮ่ ทุกคนคงคิดว่าผม ตะลอนไปเรื่อยเลยใช่มั้ยครับ
นั้นแหละ ครับ เป็นเหตุให้ผมมีห้องเช่า เพราะ ก็ไม่ได้อยากตะลอนๆ แต่ พอมาเวลานี้ อยู่มาได้ 5เดือน
มันมีอาการ....เบื่อ....แต่รอบนี้ ผมรู้สึก หน่าย ด้วยครับ
หลังจากที่ผม.... อยู่สักพัก เอาสิ่งที่เคยผ่านหรือพบเจอในการใช้ชีวิตต่างๆ และ ตัวตนของพวกเรา
เอามาประมวล รวมกัน ผลลัพธ์ เป็นดังนี้ครับ....
(ผมจะเล่าให้เห็นภาพมากที่สุด...แต่จะรวบรัดนิดนึง)
3 ปี หลังจากนี้ ......ผมจะให้ชีวิต เดินทางไปเรื่อย
ไม่ใช่ ค่ำไหนนอนนั้นน่ะครับ......แจกแจง ให้ฟังครับ
ถามว่า ทำไมต้อง 3ปี เพราะ ลูกผมจะต้องเข้าเรียน ในอีก 3ปี ข้างหน้า.....
แล้วช่วงเวลา...3ปี จากนี้ ผมจะเดินทางไปตาม จังหวัดที่ผม อยากไป แต่....จังหวัดนั้น หรือ อำเภอนั้น จะต้องมี ตลาดมือสอง หรือ เป็น แหล่งที่ผมจะหางานรับเหมาได้ในช่วงสั่นๆ งานเล็กๆ ซ่อมแซมเล็กๆๆ หรือไม่ถึงกับใหญ่มาก แต่จะเน้น งานขายตลาด มากกว่า โดยปกติ ขายออนไลน์ อยู่แล้ว ไม่ขาดช่วง
การเป็นอยู่...ของพวกเรา คิดว่า ถ้าสรุปได้ จังหวัดไหน
ก็อาจจะไปเช่าห้องพักรายเดือนนี้แหละ...อยู่แบบระยะสั่น 1 เดือน 2เดือน อาจจะต้องคุยหรือหาห้องพักที่เข้าใจครอบครัวเรา ไม่งั้นเราจะเสียมัดจำไปฟรีๆ เพราะบางทีมีอายุสัญญา ในระหว่าง ที่อาศัยอยู่ จังหวัดนั้นๆ อาจ
มีเดินทางไปต่างอำเภอ หรือ ระแวก ใกล้เคียง เพราะอาชีพขายของ ต้องตระเวนหาของ อยู่แล้ว และลงตลาด
การเงินของพวกเรา .....เราบอกเลย เดินทางครั้งนี้เราไม่ได้มีเงินสำรองหรือเตรียมเงินอะไรมาก การหาเงินเข้ามาใช้จ่าย อยู่ในข้อข้างต้นระบุไว้แล้ว แต่แน่นอน มันตีเป็นแบบตายตัวไม่ได้ แต่เราก็วางระบบการใช้จ่ายไว้ระดับหนึ่งแล้ว.....เน้นพอเพียง .....แต่อาจจะไปหมดกับการจับของ555
การใช้ชีวิต แน่นอน ทำงาน หาเงิน กินข้าว พักผ่อน เป็น ปัยจัยสำคัญ แต่การหาความสุข ผ่อนคลายกับชีวิต ก็สำคัญยิ่งนัก.....ถึงแม้พวกเราจะเดินทางไปเรื่อยๆ แต่สิ่งหนึ่งที่เราจะได้คือ สถานที่....ท่องเที่ยว เพราะ เราไปทุกที่ไง......แบบนี่ นอกจาก ได้ไปสถานที่เที่ยว ได้ครบแล้ว.
เราจะได้ซึมซับชีวิตการเป็นอยู่ ของคนจังหวัดนั้นๆด้วย
แต่ก็ไม่ค่อยได้สุงสิงกับใครจริงๆ ชอบอยู่กันเงียบๆ
ความแน่นอนในชีวิต......มันย่อมมองไม่เห็นความมั่นคงในอนาคตเท่าไหร่..หรอกครับ...ถ้าจะใช้ชีวิตแบบนี้ มันมีแต่ลุ้นไป...ว่าจะเจออะไร...เหมือนเล่นหวยอ่ะครับ แต่ผมไม่ค่อยคิดมากเท่าไหร่ เพราะทุกวันนี้ ไม่กล้ามองไกลขนาดนั้นในสภาวะแบบนี้....ผมมองใกล้ๆๆนี่แหละครับ อีกอย่าง มันแค่3ปี ......เองงง
เอาล่ะครับ.....มาถึงข้อสรุป สุดท้าย
ผมจะได้อะไรบ้าง หรือ ครอบครัว จะได้อะไร
มีผลดี-ผลเสีย อะไรบ้าง
1) การงาน : แน่นอน ครับ เราต้องลุ้นทุกวันว่า จะหางานได้ตอนไหน ไปลงตลาดไหนดี ต้องมีการวางแผนวันเวลาให้รอบคอบ แต่สิ่งที่จะได้ชัดเจนเลย คือ ได้รู้จัก ลูกค้ามากขึ้น มีฐานลูกค้าอยู่ในทุกจังหวัด ไม่ว่าจะรับเหมาหรือ งานขายของ ได้รู้จักตลาดที่ไม่เคยรู้จักด้วย
2) การเป็นอยู่ : อันนี้ไม่น่าจะเป็นปัญหาเท่าไหร่ อารมณ์ เหมือน ข้าราชการย้ายไปประจำการ ไปเรื่อยๆๆ แต่ อาจจะต้องหาหรือเจอ ห้องที่ไม่ได้เคร้งเรื่องมัดจำ หรือ มัดจำไม่หนักมาก ก็จะไม่เสียเปล่า พวกเราเป็นครอบครัวที่กินกันง่ายๆๆ มีเครื่องครัวแคมป์ปิ้งชุดเล็กๆๆทำกินแบบ
มินิมอล ง่ายๆๆ ลูกผมกินง่าย นอนง่าย ชอบนั่งรถ
3) การเงิน : อันนี้ผมไม่มีอะไรการันตรีได้ แต่จากช่องทาง การหา และ เข้าใจการหาเงิน ทั้งระบบ ภาคสนาม หรือ ออนไลน์ เราพอจะมีวีธีที่เตรียมความพร้อมแล้ว
4) การใช้ชีวิต: นอกจากเราได้ท่องเที่ยว ได้ชมวิว หรือพักผ่อน ยามว่าง แล้ว เราอาจจะได้เพื่อนเพิ่ม(นิดหน่อย)
บางครั้ง อาจจะส่งผลดีในวันข้างหน้า ก็ได้ แต่ที่แน่ๆๆ
เราได้ไปอยู่ ในที่ไม่เคยไป มันจะทำให้เราระวังตัว วางตัวให้เหมาะสม และรอบคอบ ในทุกๆๆอย่าง นี่จะเป็นผลดี
5) การวางอนาคต : ถึงแม้เราอาจไม่ได้มองอนาคตไว้ไกลๆ แต่มันก็ต้องคิดเผื่อไว้อยู่แล้ว...การที่เราเดินทางแบบนี้ ใช้ชีวิตแบบนี้....ผมว่า บางที เราอาจจะหาตัวตนของเราเจอ....หรือหาที่ที่เราอยากอยู่ จริงๆๆ เจอ ก็ได้
นี่ล่ะครับ...ทุกท่าน....สิ่งที่จะเกิดขึ้นกับครอบครัวเรา
ผมไม่รู้ว่าพวกเรา ปกติ....กันดีมั้ย......แต่มันเป็นชีวิตจริงๆ
ชีวิตที่จะลบ...คำว่า เบื่อ....หรือจำเจ ออกไป มันอาจจะเหนื่อยแหละ.....ลุ้นแหละ.....แต่....ผมว่ามันท้าทายชีวิตดี .....ใครจะว่าผมบ้าก็ได้น่ะ.....ก็อยากให้ทุกท่าน แสดงความคิดเห็นกันหน่อย.........ออ...ผมลืมบอก
ครอบครัวเรา ไม่ค่อยได้ติดต่อญาติ (ญาติน้อย)
มีกันแค่นี้.....เดี๋ยวหลายๆๆคนจะคิดว่า ญาติเป็นห่วง
ไม่ต้องห่วงคนับ มีกันแค่นี้......
ยังไง ผมก็ฝาก ขอบคุณ ทุกท่าน ที่อ่านกันจนจบน่ะครับ
แนะนำกันมาได้ ขอบคุณครับ