++ ความจริงอยากรีวิวรวมสองทริปคือสวนผึ้งกับอุทยานแห่งชาติแก่งกระจาน แต่ก็กลัวว่ามันจะยาวเกินไป เลยตัดมาแค่ทริปสวนผึ้งเดี่ยวๆ ไปเลย..สวนผึ้งได้ยินชื่อมานานฟังเผินๆ ก็ประมาณว่าเมืองเล็กๆ น่ารักที่ไหนสักแห่งของประเทศไทย และต้องเป็นเมืองที่มีดอกไม้มีผึ้งเยอะอย่างแน่นอน แต่ก็ไม่คิดว่าจะอยู่ในจังหวัดราชบุรีเลยนะจ้ะ ++
 
+++ ลองไปถามอาจารย์กู๋เกินดูดีกว่า..ราชบุรีมีความเป็นมายังงัยบ้างล่ะ ก็เลยตัดมาแค่สั้น ๆ พอเป็นน้ำจิ้ม  
อ๋อ ๆ ๆ ราชบุรีเป็นจังหวัดแห่งดินแดนวัฒนธรรมลุ่มน้ำแม่กลองและสายหมอกแห่งขุนเขาตะนาวศรี เป็นจังหวัดหนึ่งในภาคกลางด้านตะวันตกที่มีภูมิประเทศหลากหลาย จากพื้นที่ที่ราบต่ำ ลุ่มแม่น้ำแม่กลองอันอุดม แหล่งเพาะปลูกพืชผักผลไม้เศรษฐกิจนานาชนิด สู่พื้นที่สูงทิวเทือกเขาตะนาวศรีทอดตัวยาวทางทิศตะวันตกจรดชายแดนไทย-พม่า +++

+++ จากตำนานและหลักฐานทางประวัติศาสตร์ทำให้สันนิษฐานได้ว่า ราชบุรีเป็นหัวเมืองที่เจริญรุ่งเรืองมากแห่งหนึ่งของแคว้นสุวรรณภูมิมาตั้งแต่สมัยที่พระเจ้าอโศกมหาราชแห่งอินเดียได้เผยแพร่พุทธศาสนาเข้ามาในดินแดนแถบนี้ เมื่อราวปี พ.ศ. 218 โดยแคว้นสุวรรณภูมินี้มีศูนย์กลางการปกครองอยู่ที่นครปฐมหรือที่สมัยนั้นเรียกกันว่า "ทวารวดี” ราชบุรียังเป็นแหล่งพบปะของพ่อค้าวาณิชแต่ครั้งโบราณ ทั้งยังเป็นเมืองหน้าด่านที่ติดต่อกับพม่า ราชบุรีจึงเป็นดินแดนที่มีความหลากหลายทางชาติพันธุ์ที่สุดแห่งหนึ่ง ... ที่มาข้อมูล https://th.wikipedia.org/wiki/ +++

/// ถ้ามองตามแผนที่เมืองนี้ห่างพิษณุโลกพอควร ต้องใช้เวลาเดินทางกันเกือบ 6 – 7 ชั่วโมง แต่ไหนๆ ก็ไปเที่ยวแถบนั้นแล้วก็ตัดสินใจไปเลยก็แล้วกัน ขอยืมรถพ่อเพื่อทุ่นค่าใช้จ่าย จัดไปค่าแก๊ส 910 บาท..แต่ถือว่าคุ้มค่ากับการเดินทางมาก เพราะสวนผึ้งทำให้ก๋อยหลงใหลในความน่ารักภายในชั่วข้ามคืน ///  
 
/// วันแรกที่ไป..ก๋อยกับอ้ายกากก็คนนอกพื้นที่อ่ะเนอะ ลองขับรถตระเวนหาร้านอาหารฝากท้องก่อนเข้าที่พัก ถือว่าขับตระเวนดูบ้านเมืองเค้าไปในตัวด้วยซะเลย ขับไปเรื่อยๆ ชี้โบ๊ชี้เบ๊ร้านนั้นก็ดีร้านนี้ก็แจ๋ว จนมาสะดุดตาที่ร้านที่เลยออกจากเมืองมาสัก 1-2 กม. “ครัวดิน ศิลปะ” เอาอกเอาใจคนชอบศิลปะอย่างก๋อยเข้าให้อย่างจัง บอกอ้ายกากกลับรถในทันที ///
 
 
/// ร้านอาหารแนวอาร์ตที่ตั้งอยู่ไม่ไกลจากตัวอำเภอสวนผึ้ง โครงสร้างร้านก็ผสมผสานกันไปรวมทั้งการนำดินมาปั้นเป็นตัวอาคาร (เรียกอาคารได้ไหมหว่า) ด้วยความที่เจ้าของร้านทั้งสามีและภรรยาเป็นศิลปิน แนวทางการตกแต่งร้านอาหารจึงออกมาหน้าต่าน่ารักน่ามองแบบนี้ ตั้งแต่ทางเข้า ทุก ๆ อณูของร้านก็ชวนให้เราอยากเข้าไปนั่งและดื่มด่ำกับบรรยากาศและงานศิลปะ ///

 
/// เหมือนว่าทุกพื้นที่มีชีวิตและจิตวิญญาณของความเป็นอาร์ต ///
 
/// ภาพวาดศิลปะถูกนำมาตกแต่งตามมุมต่างๆ จนรู้สึกว่ากำลังเดินอยู่ในแกลลอรี /// 
ปล. ภาพทุกภาพและการตกแต่งเป็นไอเดียของเจ้าของร้านทั้งหมดจ้า
 
/// ว่าแต่ร้านนี้มีอะไรให้กินบ้างอ่ะเหรอ..นี่เลยจ้าเมนูของร้าน ราคาแรงหน่อยแต่อร่อยสมราคา จานที่ยกมาเสิร์ฟก็ใหญ่กว่าหน้าก๋อยอีกแน่ะ..555 (ค่าเสียหาย 660 บาทถ้วน) ///  
/// ก่อนเข้าที่พักแวะไปเดินตลาดเย็นกันก่อน ตลาดนัดแห่งนี้เปิดช่วงเย็น พิกัดหน้า 7-11 แถวที่ว่าการอำเภอสวนผึ้ง..สินค้าทั่วไปไม่มีอะไรพิเศษ ได้แก้วมังกรมา 2 ลูกพอได้ขึ้นชื่อว่าไปเดินตลาดมาแล้ว แถมด้วยไปหาขนมนมเนยในซีเจมอร์ (หมดไป 460 บาท) ///
 


/// ถึงเวลาเข้าที่พัก นี่คือที่ที่ก๋อยจองมา เน้นไม่แพงแต่ขอให้มีที่จอดรถและคนไม่พลุกพล่าน...จบที่ “บ้านจอมยุทธิ์” (ราคา 590 บาท ไม่รวมอาหารเช้า) ห้องกว้างนอนสบาย ห้องของก๋อยมีห้องน้ำแยกจากห้องนอนออกไปอีกห้อง และคืนนั้นมีแขก 3 ห้องถ้วน ///
 
/// ก่อนเข้าที่พักก็ถามพนักงานที่ร้านครัวดินฯ ว่าช่วงเย็นวันธรรมดามีอะไรให้เที่ยวบ้าง อย่างพวกถนนคนเดินอะไรทำนองนั้น..คำตอบ = ไม่มีจ้า..เราต้องรอไปเที่ยวตลาดโอ๊ะป่อยวันพรุ่งนี้ อืมมม..งั้นทำไรดีล่ะ สไลด์หาข้อมูลที่เที่ยวละแวกใกล้อำเภอสวนผึ้งที่ยังเปิดอยู่ ซึ่งขณะนั้นเวลา 16.30 น. แล้ว มันจะมีที่ไหนเปิดอยู่อีกงั้นเหรอ..จนไปเจอโมอายคาเฟ่..คาเฟ่เท่ห์ ๆ ตกแต่งกลิ่นอายของสถาปัตยกรรมโมอาย ปิด 18.00 น. (ห่างบ้านพักจอมยุทธ์ 4 กม. ใช้เวลาไม่ถึง 10 นาที เก็บภาพและซื้อแก้วเป็นที่ระลึก (หมดไป 120 บาท) ////

 
/// พอมีเวลาเหลืออีกหน่อย ก๋อยก็เลยไปให้อาหารแกะที่ New Land สถานที่นี้เหมาะกับน้อง ๆ หนู ๆ มาก..ลองดูนะจ๊ะว่าทำไมมันจึงเหมาะ..ได้แต่หวังว่าโควิดที่กำลังจะหมดไป สถานที่ท่องเที่ยวเหล่านี้ก็จะได้กลับมาคึกคักอีกครั้ง (หมดไป 180 รวมค่าให้อาหารแกะและเทียนหอมเป็นที่ระลึก) ///