ฉันในวัน 33 ปี ตกงาน แพนิค ซึมเศร้า โรคกระเพาะ ชีวิตแย่สุดในรอบหลายปี ตอนนี้หางานมา2เดือนแล้วยังไม่ได้คิดว่าจะทำยังไงดี ลดฐานเงินเดือนลงแล้วแต่ยังไม่เข้าตาบริษัทไหนเลย กำลังจะหมดหนทางสุดๆ แต่ความหวังเ

​คือก็ ความรู้สึกมันเฉย ไม่ได้มีความสุขแต่ก็ไม่ได้เศร้า เหม่อลอย ไม่สนุกกับชีวิต หัวเราะหรือมีความสุขสามารถนับครั้งได้ สำหรับเราคงถือว่าปกติแล้วค่ะเพราะเป็นแบบนี้ติดกันหลายวันเป็นเดือนรู้อีกทีมันก็เป็

มีอาการร้องไห้ทุกวันมาเกือบจะสองอาทิตย์ละครับ ไปทำงานก็อารมณ์ปกติดี ยิ้ม หัวเราะได้ แต่พอกลับมาห้องความรู้สึกดิ่ง ร้องไห้หนักมากบ้างวัน รู้สึกว่าตัวเองไม่มีไม่มีจุดยืน เคว้งไปหมด รู้สึกเดียวดาย คิดถึง

ผมเป็นคนที่ป่วยจิตครับ เคยป่วยมาบ่อยมาก เป็นโรคซึมเศร้า+จิตเภทกินยาอยู่ คนภายนอกบอกดูปกติ แต่ข้างในผมคิดหลายอย่างมาก ผมเหนื่อยมาก อิจฉาคนที่มีชีวิตปกติ ชีวิตนี้ผมควรบอกตัวเองว่ายังไงดี

เราเป็นคนหนึ่งที่เคยอยากหายไปจากโลกนี้ รู้สึกว่าตัวเองเป็นเพียงฝุ่นผงเล็ก ๆ ที่ไม่มีค่าอะไร ล่องลอยอยู่บนโลกอันกว้างขวางนี้อย่างไร้จุดหมาย กระทั่งวันหนึ่ง...เราก็ได้พบแสงสว่างเล็ก ๆ ที่ทำให้เรารู้สึกว

ตามหัวข้อเลยค่ะคือเราเพิ่งสังเกตุตัวเองเมื่อไม่นานมานี้ค่ะว่าหลายๆครั้งเวลาเราเริ่มเครียด กดดัน สมองไม่แล่นหรือทำอะไรไม่ได้ดั่งใจตัวเองเราจะเผลอตบหน้าหรือหยิกแขนไม่ก็ต้นขาตัวเองอยู่บ่อยๆซึ่งกว่าจะรู้ต

สมมุตินะ สมมุติ สมมุติว่าทำร้ายร่างกายตัวเอง เศร้าบ่อย อยากตายเสมอ เหนื่อยหน่ายชีวิต เบื่อทุกสิ่งทุกอย่าง แล้วเราอยากไปตรวจว่าเราเป็นซึมเศร้าหรือเปล่า เราต้องไปแผนกไหน รพ.ไหน หรือได้ทุกรพ. หรือเฉพาะโร

เราสงสัยว่าตัวเองเป็นซึมเศร้าค่ะ ตัวเราอายุยังไม่บรรลุนิติภาวะค่ะ ไม่สะดวกที่จะไปหาหมอโดยตรง เพราะไปไหนมาไหนต้องบอกพ่อแม่ตลอด และไม่สะดวกที่จะโทรคุยกับจิตแพทย์ด้วยค่ะ เพราะช่วงนี้อยู่บ้านตลอด ไม่อยากใ

แล้วก็ถ้ายังไม่บรรลุนิติภาวะสามารถไปพบแพทย์เองได้เลยมั้ยคะ หรือจำเป็นต้องมีผู้ปกครองไปด้วยเท่านั้น

ดิฉันมีอาการคือ รู้สึกว่าตัวเองเป็นภาระของพ่อกับแม่ ยังต้องขอเงินพ่อแม่ไปวันๆ หาเงินเองยังไม่ได้ ไหนจะป่วย ไหนจะยังเรียนไม่จบ เกิดมาเป็นภาระให้พ่อแม่ทุกข์ใจ ทั้งๆทีรู้ว่าพวกท่านไม่ได้คิดอย่างนั้น รู้ส