ทุกคนออกความเห็นหน่อยนะคะ

เราจบม.6มา1ปีแล้ว อยู่แต่บ้านอยู่แบบไม่เคยไปไหนเลยค่ะเพราะพ่อแม่ไม่ให้ไป จะเรียนมหาลัยก็ไม่ให้เราเรียนต่อทะเลาะกันแรงพอสมควรแต่สุดท้ายเราก็ตัดสินใจไม่เรียนต่อ อยู่แต่บ้านมา1ปี ผ่านมา1ปีเราก็จะไปทำงาน เพราะไม่อยากอยู่บ้านอย่างเดียวแล้วก็ไม่อยากใช้เงินพ่อแม่แล้ว เขาก็ไม่ให้ไปแล้วอยู่ดีๆเขาก็เปลี่ยนใจให้ไปแต่เขาบังคับเรามาโดยตลอด เราไปสมัครงานมาแล้ว แต่ต้องฝึกงาน15วัน ฝึกตั้งแต่ตี5ครึ่ง (บ้านเราอยู่สระแก้วแต่เราไปสมัครงานที่บางพลี ยังไม่ได้ไปทำงานไปสิ้นเดือนนี้) พ่อเอาแต่สั่งเราว่าต้องเป็นอย่างงั้นอย่างงี้ บงการเราทุกอย่าง เราต้องทำตามเขาทุกอย่าง ปกติเราเป็นคนตื่นเช้าตื่น6:30น.อยู่แล้วที่บ้านเราทำงานบ้านทำกับข้าวทุกอย่าง พ่อห้ามนั่นห้ามนี่เรา บอกว่าให้เราตื่นทำอะไรให้เสดให้ทันตี5:30น. ให้เราฝึกตัวเอง แต่ปกติเราก็ตื่นเช้าเรารู้หน้าที่อยู่แล้วไง เราก็บอกว่าเราอยู่บ้านไม่ได้ไปทำงาน เราตื่น6:30ที่บ้านก็เป็นปกติอยู่แล้ว แต่พอถึงเวลาไปทำงานเราก็ต้องตื่นก่อนตี5อยู่แล้วเรารู้หน้าที่ตัวเองดี พ่อก็บอกว่าถ้าทำไม่ได้ก็ไม่ต้องไปทำงาน เราคือแบบ ทั้งชีวิตนี้เราจะไม่มีอะไรที่เป็นของตัวเองบ้างเลยหรอ แม้กระทั้งการเป็นตัวของตัวเองเราก็ไม่สามารถทำได้เลย เราอยากทำให้สิ่งที่ตัวเองชอบบ้าง แต่ครอบครัวไม่เคยเชื่อใจไม่เคยเปิดโอกาส ตอนเราเรียนมัธยมอยู่เราอยากทำกิจกรรมอะไรเขาก็ไม่ให้ทำค่ะแบบไม่ให้ทำเลยห้ามเลย เราอยู่แต่บ้านแบบตั้งแต่เกิดมาเราต้องเป็นคนในรูปแบบที่พ่อแม่กำหนดเท่านั้น แม้กระทั้งเรียนจบแล้ว ไปเที่ยวสักครั้งก็ยังไม่เคย เราเลยคิดว่าถ้าพ่อไม่ให้เราไปทำงานรอบนี้เราจะเป็นคนออกมาจากบ้านเองโดยที่ไม่ขอใครเลย ถ้าเราไม่ออกมาเราก็จะไม่มีโอกาสได้ทำอะไรด้วยตัวเองเลย เราเป็นคนเลือกแล้วต้องทำให้ถึงที่สุด ทุกคนคิดว่ายังไงคะ หรือมีทางแก้อะไรมั้ย คือถ้าเรายังทำตามอีกเราก็ต้องเป็นแบบนี้ไปตลอดชีวิต