เรื่องของเรื่องเลย ที่บ้านของผมแล้วผมจะไม่ลงรอยกับใครเลยในครอบครัว จะมีปัญหามากๆ ก็เฉพาะกับเเม่ ตอนช่วง 20 ผมเลิกเรียนเพราะที่บ้านคิดว่าการเรียนเป็นเรื่องที่ไม่สำคัญ ก็เลยให้มาทำงาน เพราะเขาบอกว่า. เรียนไป ก็ไม่ได้เป็นครูกับเขาฟรอก ด้วยความที่ผมเอง เลือกอะไรไม่ได้ ก็เลยต้องมาทำงานเพราะที่บ้านไม่ สงเสีย พอได้มาทำงานเงินเดือนตกอยู่ที่15000-20000 แต่ที่บ้านก็เอาไปแล้วให้ผมใฃ้เดือนละ3000 ซึ่งก็มีปัญหาเรื่องนี้มาตลอดพอ ขอเงินเพิ่มก็บอกผมว่าใช้เงินเกินตัวทั้งๆที่เงินเราเองก็เป็นคนหา พอหมดไฟในการทำงานเพราะเราทำงานเหนื่อยมากๆ เราก็เริ่มอยากหาความสุขให้กับตัวเองมากขึ้น จนทะเลาะกันหนักมากๆ แล้วก็ชอบพูดไล่ผมออกจากบ้านบ่อยๆ จนวันนึงผมมีแฟน. ซึ่งแฟนกับผมอยู่ด้วยกัน. ที่บ้านของผมเอง. ตัวแม่เองก็จะชอบพูดเสียดใส่อยู่ย่อยครั้ง. ซึ่งเราทั้งสองคนเอง ก็ต่างคนต่างรับผิดชอบในแต่ละเรื่อง ผมรับผิดชอบเรื่องค่าน้ำค่าไฟค่าเน็ต ส่วนตัวแฟนผมเองก็จะรับผิดชอบซื้อของ เข้าบ้านพวกข้างของเครื่องใช้ แต่ในสายตาของคนที่เป็นแม่กับมองพวกเราทั้งสองคนว่าไม่ช่วยอะไรทั้งๆที่งานบ้านเราทั้งสองก็จะทำซ่ะส่วนมาก และแม่ก็ชอบพูดประชดทั้งผมและแฟนอยู่เสมอ ที่บ้านผมมีพ่อกับผมและแฟนที่ทำงานแต่แม่เองเขาไม่ได้ทำอะไร เขาก็จะมักพูดอยู่เสมอว่า เขาหาให้กินค่ากับข้าวก็ไม่เคยให้เขา. พอผมตกงานเขาก็พูดมาอยู่ว่าจะเอาตัวเองรอดหรองานการก็ไม่ได้ทำ พอได้งานใหม่ เงินน้อยตกเดือนละ12000 เค้าก็ยังพูดไม่เลิกแต่พอกัยญาติทางเขาเองกับดีเสมอ เอาผมไปเปรียบเที่ยบกับลูกคนอื่น ทำนองแบบว่า เห็นลูกคนอื่นดีกับพ่อกับแม่เขา. แล้วคือผมละ ผมยังเป็นลูกเขาอยู่ไหมอ่ะ ไม่เคยดีอะไรเลยในสายตาเขา วันหยุด เราก็อยากพักผ่อน ขึ้นมาปลุก ตอน8 โมงเช้า บอกว่าให้ช่วยเรื่องไหว้พระ เขาก็พูดขึ้นมาว่านอนตื่นสายขนาดนี้ ผมก็เลยสวนกับไป ว่า. มันวันอาทิตย์นะ เขาก็ด่าผมยับเลยว่า. ไม่อยากทำก็ไม่ต้องทำ ต้องให้กูกราบขอโทษไหม ซึ่งผมก็แค่พูดว่าวันนี้วันอาทิตย์ก็ปกติตื่นสายหน่อย ผมเจอแบบนี้มาตลอยากย้ายออกแต่ก็สงสารพ่อ + เรื่องการเงินที่ไม่ค่อยอำนวยสักเท่าไร่ แบยนี้ผมควรทำอะไรต่อไปกับขีวิตของผมดี.
ปัญหาครอบครัว