เพื่อนเราเก็บเงินซื้อกระเป๋าแต่เอาเงินให้แม่ไป ปกติไม่เคยเสียดาย คราวนี้ทำไมร้องไห้ไม่หยุด

"พ่อแม่ไม่ต้องเลี้ยงดูไม่ได้ให้เงิน ไม่ได้อยู่ด้วยกันตั้งแต่อนุบาล
โตมาไม่เคยปรึกษาปัญหาชีวิตกับที่บ้าน นาน ๆ จะคุยกันที
เคยอดอยาก ลำบาก อดนอน ทนทรมานต่าง ๆ นานา
เค้าก็ผ่านไปได้ เค้าไม่เล่าให้พ่อแม่ฟัง"

จากสิ่งที่คุณเล่ามา แม้จะไม่ละเอียด เพราะเราเป็นบุคคลที่สาม
แต่สิ่งที่เกิดขึ้นกับเพื่อนคุณ บอกได้เลยว่าส่งผลกระทบถึงจิตใจอย่างแน่นอน
คนโดนตี ยังไงก็เจ็บ แม้เค้าจะไม่แสดงออก
เพื่อนคุณไม่ได้อยู่กับพ่อแม่ ไม่ปรึกษา อดอยาก ลำบาก สิ่งเหล่านี้คือปัญหาในวัยเด็กที่เกิดกับเพื่อนคุณ
สำหรับเด็ก สิ่งเหล่านี้ มันจะสะสม และเด็กทุกคนจะมีกลไกในการปกป้องจิตใจตัวเอง เพื่อให้ผ่านช่วงเวลานั้นมาได้
คนจำนวนไม่น้อยเลยที่โตขึ้นมา โดยไม่รู้ว่าตัวเองเก็บกดปัญหาในวัยเด็กตัวเองไว้ จึงไม่แปลกที่ทำไม "เค้าก็ไม่รู้ว่าร้องทำไม"
และคนจำนวนมาก ก็สะสมจนมาระเบิดออกตอนเป็นผู้ใหญ่ เมื่อมีเหตุการณ์มากระตุ้นเป็นฟางเส้นสุดท้าย

ส่วนของคุณ ขอให้ระลึกไว้ว่า คุณไม่ได้มีหน้าที่ หรือความสามารถที่จะแก้ปัญหาให้เค้า
หรือแม้แต่การคิดว่าจะทำให้เค้ารู้สึกดีขึ้น อย่าพยายามทำครับ
ถ้าคุณรักเพื่อนคุณ และให้กันได้ แค่ให้คุณเป็นพื้นที่ที่เค้าจะสามารถอยู่กับความรู้สึกตัวเองได้
เวลาเค้าเศร้า เค้าทุกข์ ให้เค้าสามารถจะเศร้าจะทุกข์ได้ อย่าปฏิเสธความรู้สึก และไม่ต้องพยายามไปแก้
คนส่วนใหญ่จะพยายามทำให้เพื่อนลืม คลายทุกข์ หายเศร้า แต่มันคือการปฏิเสธอารมณ์
จิตใจคนเราต้องการเวลาที่อยู่กับอารมณ์ให้มากพอ ถ้ามากพอเค้าลุกได้เองครับ ไม่มีใครอยากจมกับทุกข์ตลอดไป
แต่ถ้าเราไม่ให้พื้นที่กับอารมณ์ของเค้าทุกๆ อารมณ์ มันกลายเป็นการเบี่ยงเบน ปิดกัน แทนที่ทุกอารมณ์จะได้รับการยอมรับ
แค่คุณรับฟังเค้า สัมผัสเค้า ให้เค้ารู้ว่าคุณรับฟัง เข้าใจว่าเค้ารู้สึกยังไง ไม่ต้องตัดสิน ไม่ต้องแนะนำ
ให้เค้าเป็นอะไรก็ตามที่เค้าเป็นในแบบของเค้า
พอเค้าอยู่กับความรู้สึกตัวเองมากพอ เค้าจะดีขึ้นเอง ตอนนั้นเค้าจะเริ่มคิดเองว่าจะยังไงต่อไป
จะเดินต่อไปยังไง แก้ปัญหายังไง ถึงเวลานั้นถ้าเค้าต้องการคำแนะนำ ก็ค่อยว่ากันครับ