ขณะมีจิตดวงเดียวเป็นผู้รับรู้

ขณะเป็นอย่างนี้รูปหายไปกลืนกับบรรยากาศ มีเพียงจิตดวงเดียวลอยเด่นอยู่  จะดื่มด่ำกับความรู้สึกว่าง สงบ  หรือดูการเกิดดับเปลี่ยนแปลง(วิปัสสนา)ก็ทำได้อย่างมั่นคง อารม์ทั้งภายใน ภายนอก ที่ใกล้ที่ไกล เหมือนอยู่กับที่  มีแต่จิตเข้าไปรู้  รู้แล้วดับไปกับอาการแต่ละขณะ เป็นรอยต่อทางแยกของสมถะและวิปัสสนาแต่ละขณะจิต ว่าจะเลือกอะไร กำลังสมถะและวิปัสนาก็เจริญเป็นลำดับ