อยากระบายค่ะ

06/02/2566 
 สวัสดีค่ะตามชื่อเลยค่ะวันนี้รู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจในชีวิตตัวเองมากค่ะจำได้ว่าตั้งแต่อนุบาล1ก็โดนเเกล้งมาตลอดเลยค่ะ

ตั้งแต่จำความได้พ่อก็มีชู้แม่ก็มีคนใหม่น้าก็ติดเหล้ายายก็เอาแต่เสียใจเรื่องที่น้าติดเหล้าเคยเจอหน้าพ่อไม่ถึง10ครั้งเคยเจอหน้าย่าแค่1ครั้ง

ตอนอ.1:
โดนเพื่อนในห้องใช้เล็บจิกทุกวันจนเป็นแผลเป็นถึงตอนนี้เลยค่ะ

ตอนอ.2: ย้ายโรงเรียนค่ะที่บ้านเป็นหนี้เลยต้องมาอยู่โรงเรียนรัฐมาวันแรกก็โดรเกลียดเลยค่ะเพราะไปหยิบตุ๊กตามาเล่นแต่ก็ไม่รู้ว่าตุ๊กตานั้นมีขาประจำเล่นอยู่จากนั้นก็โดนเพื่อนเกลียดมาจน อ.3 เลยค่ะจำได้ว่าเพื่อนคนนั้นบอกให้คนในห้องไม่คุยกับเราค่ะ

ตอนอ.3: ครูล้อค่ะเพราะที่บ้านไม่มีตังค์ซื้อเสื้อผ้าให้ที่ใส่ก็เป็นเสื้อที่เขาบริจาคจากรุ่นก่อน

ตอนป.1: ย้ายโรงเรียนค่ะ ย้ายมาก็ไม่มีเพื่อนเลยค่ะทุกคนเขามีกลุ่มกันหมดมาวันแรกก็ปกติครูแค่ด่านิดหน่อยจำไม่ได้ว่าเพราะอะไรมาวันที่2วันนั้นทำงานที่ครูสั่งไม่ได้ค่ะครูเลยด่าหน้าห้องว่าเพราะเป็นแใดเลยเอ๋อโตไปก็เป็นภาระแม่แถมด่าเรื่องที่เราไมามีพ่ออีกค่ะแล้วครูก็เคยตบเราหน้าชั้นเรียนด้วยค่ะทั้งที่ตอนนั้นอยู่แค่ป.1พอทำงานส่งช้าก็แระจานหน้าห้องทุกวันๆ ครูบอกเพื่อนในห้องว่าอย่ามายุ่งกับเราเดี๋ยวติดเชื้อเอ๋อไปด้วย ป.1-3 ไม่มีเพื่อนสนิทเลยค่ะ 

ตอนป.4: เราทำเวรปกติเลยค่ะแต่ห้องเรามีคนที่ไม่ชอบเราอยู่เยอะมากทุกคนมาจากห้องตอนป.1เหมือนกันหมดมีวันนึงกำลังอดินขึ้นห้องอรียนตอนเช้ามีเพื่อนร่วมชั้นคนนึงวิ่งมาบอกว่าเพื่อนในห้องมีของขวัญจะให้ตอนนั้นดีใจมากค่ะแต่พอขึ้นไปมีทั้งขยะเแียกและแห้งอยู่บนโต๊ะเรียนเราค่ะเป็นอย่างงั้นอยู่1สัปดาห์ ครูก็ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ฟ้องแม่แม่ก็บอกว่าฝันรึป่าว

ตอนป.5-6ไม่มีอะไรเกิดขึ้นเพราะย้ายโรงเรียน

ม.1:เจอเพื่อนที่คิดว่าใช่แต่หลายครั้งที่กลุ่มของเพื่อนเราทำให้เราอับอายต่อหน้าคนอื่นอยู่บ่อยๆ

แต่เรื่องดีๆในชีวิตก็พอมีบ้างแต่ส่วนใหญ่ไม่ค่อยดีเท่าไหร่ปัจจุบันไม่กล้าคุยกับเพื่อนในห้องแล้วค่ะกลัวจะเป็นแบบตอน อ.1-ป.4 ไม่อยากให้เป็นอย่างงั้นอีกมันรู้สึกแย่มากแล้วช่วงหลังปีใหม่นี้ก็เริ่มมีความคิดทำร้ายตัวเองเพราะพอมาคิดทบทวนดูแล้วรู้สึกว่าขีวิตไม่ได้ดีเหมือนคนอื่นค่ะ

ตอนแรกคิดว่าจะโพสต์ดีไหมเพราะกลัวโดนแซะแต่ถามผู้รู้ผู้มีประสบการณ์น่าจะดีกว่าค่ะ