คือว่าตอนนี้สภาพจิตใจเราเเย่มากๆ ไม่กล้าที่ออกข้างนอก เรียนกศน. เราก็เรียนเเบบไปสอบ ทํางานส่ง เราอยากกล้าที่จะเผชิญ ทุกครั้งจะมีความคิดว่า เราทําไม่ได้หรอก เป็นไปไม่ได้ ตลอดเวลา ตอนนี้เพื่อนเก่าๆของเราก็หายไปหมดเเล้ว เขาก็มีเพื่อนใหม่ในรั้วรร.กันหมด ส่วนเราเเม้เเต่ในโซเชียบเรายังไม่มีเพื่อน เพราะเราอยากตั้งเป้าหมายว่า เราจะเริ่มชีวิตในโลกเเห่งความเป็นจริงเท่านั้นค่ะ เเต่ก็หายากมากๆเพื่อนที่จะไปไหนมาไหนกับเรา ไปเที่ยวกับเราชวนเราไปทําโน้นนี่ ตอนนี้เราอายุจะ20เเล้ว ยังขับรถไม่ได้ ยังมีหลายอย่างที่เราอยากทํา เเต่เราจิตตกเพราะเรื่องพวกนี้ เราไม่ค่อยได้ออกจากบ้าน วันๆก็หน้าจอคอม เเต่ปีนี้เราจะไม่ทนกับชีวิตห่วยเเตก เราก็เหมือนมุนุษย์คนนึงที่ พอไม่ได้เรียเรียนอะไรเป็นเวลานาน ตั้งเเต่13 จนตอนนี้20 ความคิดยังเหมือนตอน13 เพราะไม่ค่อยได้ใช้ชีวิตกับคนอื่น ไม่เคยไปค่าย ไม่เคยไปโดดเดี่ยวกลางสังคมกว้างๆ อยากมีที่ปรึกษาจริงๆนะคะ
เรียนกศน. เเต่ไม่มีเพื่อนเลย จบเเค่ม.1