ผมไม่รู้ว่าผมควรรู้สึกยังไงดีเวลาที่ผมขออะไรแม่ผมแล้วผมแทบไม่เคยได้มันเลยผมเคยขอคอมไปครั้งนึงตอนผมอยู่ม.3แล้วผมพึ่งจะมาได้คอมอีกทีตอนปลายๆปวชปี2แถมยังจำกัดงบไว้ที่15,000บาททั้งๆที่ผมก็เรียนสาขาคอมควรจะมีติดไว้สักเครื่องหรือเพื่อนๆผมก็มีรถกันหมดแล้วมีรถคันนึงเป็นแสนๆแต่ผมไม่เคยได้ผมเคยขอเค้าแล้วแต่เค้าบอกผมให้เก็บเงินเองผมอยากรู้เวลาที่พ่อแแม่ซื้ออะไรให้แพงๆรู้สึกยังไงเวลาเพื่อนให้ผมไปช่วยดูคอมผมโครตอิจฉาเลยแค่การ์ดจอของเพื่อนก็เท่ากับคอมผมหนึ่งเครื่องแล้วผมอยากจจะเก็บตังไปซื้อบ้างก็ไม่ได้เพราะผมได้ตังแค่วันละ100แค่ข้าวเช้ากับเที่ยงก็หมดแล้วอาจจะมีคนถามว่าทำไมไม่กินที่บ้านที่บ้านผมก็ไม่มีใครอยู่กว่าจะกลับก็ดึกๆแล้วและคงจะมีคนถามอีกว่าไม่ไปถามถึงหนี้สินหรือค่าอะไรต่างๆบ้างเลยหรอผมเป็นคนที่ไม่ค่อยได้คุยกับเค้าเท่าไหร่แต่เค้าบอกจะทำบ้านใหม่เกือบแสนกว่าๆแถมช่วงนี้เค้าก็ไปเที่ยวกับเพื่อนๆเค้าบ่อยๆแถมผมยังเป็นนักเรียนทุนค่าเทอมแค่500เองล่าสุดคอมผมพังผมยากเปลี่ยนอันใหม่ราคา5,000ผมขอยืมเค้าเพราะตอนปิดเทอมผมจะไปหางานทำแล้วแต่เค้าก็ยังไม่ให้ผมยืมผมแอบนั่งน้อยใจร้องให้อยู่คนเดียวบ่อยๆโดยที่เค้าไม่รู้ผมควรจะทำไงดีควรคุยกับเค้าหรือว่ายังไงดีผมรู้สึกน้อยใจตลอดเลยและยิ่งตอนผมไปร้านคอมไม่นานมานี้มีพ่อแม่พาลูกมาซื้อคอมแถมยังบอกว่างบไม่จำกัดผมได้ยินแล้วอิจฉามากเลยแต่ก็ทำอะไรไม่ได้คงต้องยอมรับ ขอบคุณทีอ่านการระบายของผมนะครับ
เคยอิจฉาลูกคนอื่นมั้ยครับ