สวัสดีค่ะที่เราตั้งกระทู้ไปเราอยากรู้ว่าเราต้องใช้ชีวิตทุกวันให้ผ่านไปยังไงดี
ก่อนหน้านี้เรามีกลุ่มเพื่อนสนิทกันพูดคุยกันเล่นกันไปไหนมาไหนด้วยกันบ่อย ใช้ชีวิตด้วยกันมาเรื่อยๆเราก็เริ่มห่างกันเพราะเราไม่ค่อยชอบความบันเทิง ไม่ค่อยชอบพบปะผู้คนที่เยอะๆเพราะประมาทเวลาที่ต้องเจอคนเยอะๆ คนเป็นคนเรื่องมากด้านการกินมาก เราเลยเลือกที่จะไม่ไปกินข้าวกลับเพื่อน หลังจากวันนั้นเราก็ห่างกัน เรามีงานที่ต้องช่วยคณะทำเลยยิ่งไม่ได้คุยกันเลย เราโทรหาเพื่อนที่เรารักที่สุดแล้วก็สนิทใจด้วยที่สุดแต่มันกลับเป็นเพื่อนอีกคนนึงรับด้วยน้ำเสียงที่ดูไม่พอใจเรา นั้นเลยทำให้เราไม่ได้เป็นเพื่อนกันอีกเลย
ถามว่าแล้วเพื่อนคนอื่นในห้องละ เราไม่ค่อยสุงสิงกับใครก็มีคุยๆบ้างแต่ก็ไม่มากเพราะช่วงเทอมแรกเราเคยมีปัญหากันเรื่องของความคิดที่ไม่ตรงกัน เราก็มีเพื่อนคนนึงที่ไม่ได้อยู่กลุ่มเดียวกันเขาก็มีเพื่อนของเขาคงไม่ได้อะไรกับเราด้วยมากขนาดนั้น เราก็ไม่กล้าเล่นกล้าอะไรมากกับเพื่อนคนนั้นและเพื่อนของเขาแค่ต้องคุยเวลาที่มีงานกลุ่มกัน เราต้องขอเพื่อนอยู่ด้วย
เรารักเพื่อนๆจองเรามากสนิทใจด้วยทุกเรื่องแล้วก็ยอมเพื่อนเกือบทุกอย่างเลยเคยน้อยใจเพื่อนก็หลายครั้งแต่ไม่เคยพูดเลย หลังจากที่เราไม่ได้คุยกันแล้วเพื่อนพูดกับคนอื่นว่าเราเอาแต่ใจเกินไป เราก็งงนะว่ามีเรื่องอะไรบ้างที่เราเอาแต่ใจ แต่บ้างครั้งมันก็คงจะจริงแหละ
ทุกวันนี้เราทำทุกอย่างคนเดียว กินข้าวคนเดียว ไปเรียนคนเดียว ทำอะไรหลายๆอย่างคนเดียว ไปเรียนกับหอ เสาร์อาทิตย์กลับบ้าน จันทร์กลับมาเรียนเป็นอย่างงี้เรื่อยๆมา
เราเริ่มเบื่อเหงาเวลาเราเครียดเรื่องงานหรือคิดเรื่องงานไม่ออกเราก็ไม่รู้จะถามใคร เวลาเรามีปัญหาเราก็ไม่รู้จะคุยกับใคร เราไม่ค่อยอยากคุยกับพ่อแม่เพราะเดี๋ยวแม่จะคิดหนักไปด้วย เลยเก็บทุกอย่างไว้คนเดียวตลอด เราควรทำยังไงดี ควรใช้ชีวิตยังไงให้มีความสุข เพราะเราไม่มีความสุขระยะยาวเลยมีแค่ความสุขระยะสั้นที่เครียดก็ดูศิลปินที่เราชอบ(พวกK-pop)แค่นั้นแต่ไม่มีเลยความสุขระยะยาว แล้วก็เพื่อน🤣
ชีวิตมหาลัยที่ไม่มีเพื่อน ต้องใช่ชีวิตยังไง??
ก่อนหน้านี้เรามีกลุ่มเพื่อนสนิทกันพูดคุยกันเล่นกันไปไหนมาไหนด้วยกันบ่อย ใช้ชีวิตด้วยกันมาเรื่อยๆเราก็เริ่มห่างกันเพราะเราไม่ค่อยชอบความบันเทิง ไม่ค่อยชอบพบปะผู้คนที่เยอะๆเพราะประมาทเวลาที่ต้องเจอคนเยอะๆ คนเป็นคนเรื่องมากด้านการกินมาก เราเลยเลือกที่จะไม่ไปกินข้าวกลับเพื่อน หลังจากวันนั้นเราก็ห่างกัน เรามีงานที่ต้องช่วยคณะทำเลยยิ่งไม่ได้คุยกันเลย เราโทรหาเพื่อนที่เรารักที่สุดแล้วก็สนิทใจด้วยที่สุดแต่มันกลับเป็นเพื่อนอีกคนนึงรับด้วยน้ำเสียงที่ดูไม่พอใจเรา นั้นเลยทำให้เราไม่ได้เป็นเพื่อนกันอีกเลย
ถามว่าแล้วเพื่อนคนอื่นในห้องละ เราไม่ค่อยสุงสิงกับใครก็มีคุยๆบ้างแต่ก็ไม่มากเพราะช่วงเทอมแรกเราเคยมีปัญหากันเรื่องของความคิดที่ไม่ตรงกัน เราก็มีเพื่อนคนนึงที่ไม่ได้อยู่กลุ่มเดียวกันเขาก็มีเพื่อนของเขาคงไม่ได้อะไรกับเราด้วยมากขนาดนั้น เราก็ไม่กล้าเล่นกล้าอะไรมากกับเพื่อนคนนั้นและเพื่อนของเขาแค่ต้องคุยเวลาที่มีงานกลุ่มกัน เราต้องขอเพื่อนอยู่ด้วย
เรารักเพื่อนๆจองเรามากสนิทใจด้วยทุกเรื่องแล้วก็ยอมเพื่อนเกือบทุกอย่างเลยเคยน้อยใจเพื่อนก็หลายครั้งแต่ไม่เคยพูดเลย หลังจากที่เราไม่ได้คุยกันแล้วเพื่อนพูดกับคนอื่นว่าเราเอาแต่ใจเกินไป เราก็งงนะว่ามีเรื่องอะไรบ้างที่เราเอาแต่ใจ แต่บ้างครั้งมันก็คงจะจริงแหละ
ทุกวันนี้เราทำทุกอย่างคนเดียว กินข้าวคนเดียว ไปเรียนคนเดียว ทำอะไรหลายๆอย่างคนเดียว ไปเรียนกับหอ เสาร์อาทิตย์กลับบ้าน จันทร์กลับมาเรียนเป็นอย่างงี้เรื่อยๆมา
เราเริ่มเบื่อเหงาเวลาเราเครียดเรื่องงานหรือคิดเรื่องงานไม่ออกเราก็ไม่รู้จะถามใคร เวลาเรามีปัญหาเราก็ไม่รู้จะคุยกับใคร เราไม่ค่อยอยากคุยกับพ่อแม่เพราะเดี๋ยวแม่จะคิดหนักไปด้วย เลยเก็บทุกอย่างไว้คนเดียวตลอด เราควรทำยังไงดี ควรใช้ชีวิตยังไงให้มีความสุข เพราะเราไม่มีความสุขระยะยาวเลยมีแค่ความสุขระยะสั้นที่เครียดก็ดูศิลปินที่เราชอบ(พวกK-pop)แค่นั้นแต่ไม่มีเลยความสุขระยะยาว แล้วก็เพื่อน🤣