คือเราโดนแอบถ่ายตอนน้ำแต่ไม่มีใครช่วยหนูได้เลยค่ะแต่กลับเพิกเฉยไม่สนใจไม่ถามความรู้สึกเราหรืออะไรเลยแม่กลับทำเหมือนเราไม่ใช่ลูกเราอยู่บ้านกับตา2คนค่ะเราอยู่กับตายายมาตั้งแต่เด็กๆพ่อกับแม่แยกทางกันเราไม่เคยเห็นหน้าพ่อส่วนแม่มีครอบครัวใหม่แต่ก็ดูแลเราบ้างแต่ก็ไม่ได้ขนาดนั้นส่วนยายหนูเสียตอนหนูอยู่ม.2ค่ะยายเป็นทุกอย่างในชีวิตของหนูตั้งแต่ยายเสียไปเราก็ใช้ชีวิตเหมือนต้นไม้ที่ตายแล้วแต่ต้องฝืนยืนเราช่วยงานแม่ช่วยแม่ขายของแต่แม่เป็นคนที่อารมณ์รุนแรงทำอะไรนิดๆหน่อยๆก็ตะโกนด่าไล่เราไปตายหนูเลยไม่ได้คุยกับเขามา2อาทิตย์(ส่วนเมื่องานนี้เราโดนแอบถ่ายรูปตอนอาบน้ำซึ่งเขาเป็นลูกของป้าเรานั้นเราเสียใจมากเราเอาแต่ร้องไห้เราก็ไปบอกยายข้างบ้าน(น้องของตา)เพราะตอนนั้นมันไม่มีใครอยู่บ้านเลยแต่ก็ไม่ได้เรื่องอะไรเขาไม่มาขอโทษเราสักคำเราเสียใจตรงที่แม่รู้แต่แม่ไม่สนใจอะไรเลยเราโทรไปหาแม่แม่ก็ไม่รับวันนี้หนูต้องเข้มแข็งตื่นเช้าไปโรงเรียนใช้ชีวิตปกติปีนี้เรา16แล้วค่ะ

เราเหนื่อยกับชีวิตตัวเองมากที่ต้องทนอยู่หนูไม่รู้ว่าหนูต้องทำยังไงต่อขอบคุณนะคะที่เช้ามาอ่านและรับฟังเรื่องแย่ๆของเราเราเหนื่อยจนไม่อยากใช้ชีวิตต่อ