รู้สึกแย่มากๆ เบื่อทุกๆอย่างรอบตัว

ช่วงนี้รู้สึกอ้างว้างมากเลยค่ะ ไม่เป็นตัวของตัวเองเลย แมวเราโดนหมากัดตายก็เลยเสียใจด้วยส่วนนึง พอเรารู้สึกแย่แล้วเราจะชอบคิดมากเรื่องอื่นๆด้วยมันเยแย่เข้าไปใหญ่ อยากระบายเรื่องอัดอั้นที่อยู่ในใจให้ใครสักคนฟังแต่ก็กลัวเขารำคาญ ตลอด3-4 วันที่ไป รร  ก็ใจลอยไม่มีสมาธิเรียนเลย เอาแต่คิดมากเรื่องเดิมๆซ้ำๆ เจออะไรที่มันกระทบจิตใจนิดหน่อยก็น้ำตาซึม นอนทั้งวัน เรามีเพื่อนนะคะ มันก็รู้ว่าเราแปลกไปแต่ไม่มีใครถามเราสักคนเลยว่าเราเป็นอะไรรึป่าว มีเรื่องไม่สบายใจอะไรมั้ย กลับกันถ้าเป็นเรา เราก็คงจะถามไปแล้ว พอเห็นเราเป็นแบบนั้นมันกลับไม่สนใจ ทำเหมือนเราไม่มีตัวตนไปเลย น้อยใจมากๆ แย่เรื่องอื่รไม่พอยังต้องมาเจออะไรแบบนี้อีก เราก้อยากให้เพื่อนสนใจบ้าง อย่างน้อยในวันที่เรารู้สึกไม่มีใครก็ยังมีเพื่อน เราคิดแบบนี้มาตลอด แต่มันไม่ใช่แบบนั้นเลย สุดท้ายก็มีแต่เราที่อยู่กับตัวเราเองจมอยู่กับความคิดแย่ๆไม่มีอะไรมาเติมเต็มในส่วนที่ขาดหายได้เลย ความคิดความรู้สึกแบบนี้มันจะมาๆหายๆอ่ะค่ะเป้นมาค่อนข้างนานพอสมควร เหมือนเก็บสะสมๆมาเรื่อยจนวันนึงเริ่มทนไม่ไหว ทุกวันนี้ตั้งคำถามกับตัวเองตลอดว่าเรามีชีวิตอยู่ไปปเพื่ออะไร สักวันเราก็คงต้องตายอยู่ดี เราเคยคิดว่าถ้าเกิดว่าแม่เราเสียไปเราจะฆ่/าตัวตายตามแม่เราไปเลยดีมั้ย เพราะถ้าแม่เราไม่อยู่แล้วเราก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเราจะอยูาไปทำไมอีก จริงๆมันมากกว่านั้นแต่ราไม่สามรถอธิบายออกมาเป็นคำพูดได้ว่าเรารู้สึกอะไรยังใงเพียงแต่ว่าตอยนี้รู้สึกไม่มีความสุขเลยสักนิดเดียว มีแต่ความรู้สึกแย่ๆ พยายามมองโลกในแง่ดีแล้วแต่ความเป็นจริงมันทำให้เรามองให้ดีกว่านี้ไม่ได้เเล้ว เราอยากลองไปพบจิตแพทย์นะคะแต่เราไม่กล้าปรึกษาแม่เพราะเวลาอยู่ต่อหน้าคนในครอบครัวเราเป็นคนร่าเริงแต่ที่ รร กับตอนเวลาเราอยํคนเดียวเราจะเงียบมากๆไม่พุดไม่คุยกับใครเหมือนเป้นคนล่ะคนกันเลย กลัวว่าถ้าเล่าให้ฟังว่าเราเจออะไรมาบ้างเขาจะหาว่าเราคิดไปเอง กลัวว่าเขาจะไม่เชื่อ หรือเรายังเด็กเกินที่จะมาเครียดเรื่องอะไรพวกนี้อาะค่ะ เพื่อนๆที่เข้ามาอ่านมีใครอยากแนะนำอะไรกับเราบ้างมั้ยคะ จะเก็บไว้เป็นแนวทาง หรือแชร์ประสบการณ์ต่างๆก็ได้นะคะ พร้อมรับฟังความเห้นของทุกคนเลยขอบคุณมากค่ะ