ผมมีแฟนคนนึงกับความสัมพันธ์2ปีที่ลึกซึ้งมาก แต่พึ่งเลิกกัน แต่ผมลืมเขาไม่ได้ทำไงดีครับ ?

เรื่องมีอยู่ว่า ? ตัวผมเองนั้นชอบเล่นเกมมากเลย ชอบเป็นชีวิตจิตใจเลยก็ว่าได้ อยู่มาวันนึงผมได้เล่นเกมเกมนึงซึ่งมันก็เหมือนเกมหาคู่นั้นและผมได้ไปเจอผู้หญิงคนนึงที่ผมนั้นยอมเปิดใจให้ แต่!!!!!ผมมีแฟนอยู่แล้ว ที่คบกันมา2ปี5เดือน ตอนนั้นผมตั้งคำถามในใจเป็นล้านๆครั้งว่าแน่ใจแล้วที่ทำแบบนี้ แต่ ผมก็ทำมันลงไปผมแอบคุยกับอีกคนโดยที่ไม่ได้สอบแฟนผม จนผ่านมาสักอาทิตย์นึงผมกับเขาก็ได้คบกันเอาง่ายๆก็มีกิ๊กนั้นและ ผมรู้ผมผิด แต่ตอนนั้นความคิดของผมตอนที่อยู่กับแฟนผมรู้สึกว่าตัวเองเบื่อมากๆแต่ไม่ได้เบื่อแฟนนะครับ คือมันเบื่อที่ไม่มีอะไรตื่นเต้นเลยในชีวิตหรือว่าผมเป็นคนเบื่อง่ายอันนี้ก็ไม่รู้เหมือนกันครับ อ่ะเข้าเรื่องครับ 5ที่ผ่านมาแฟนผมเธอจับผิดผมได้ เธอเลยแอดเฟสผู้หญิงที่ผมคุยอยู่ไปซึ่งคนที่คุยอยู่เขาก็ถามนะครับ ว่าคนนี้เป็นใครหรอ อะไรประมาณนี้ เอาตรงๆตอนนั้นผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าแฟนผมนั้นไปเอาเฟสเขามาจากไหน แต่เหมือนตอนนั้นคนที่ผมคุยอยู่ก็เริ่มรู้ความจริงว่าผมนั้นก็มีแฟนอยู่แล้ว เขาเลยบอกผมว่ามีอะไรให้พูดตรงๆนะ ซึ่งตอนนั้นผมรู้ตัวเองดีจึงไม่ได้พูดไป เพราะอยากให้ทั้ง2ฝ่ายสบายใจ แต่ก็ไม่ใช่อย่างงั้นเสมอไป แฟนได้ทักไปหาเขาคนนั้นทีผมคุยอยู่ แล้วถามว่าเป็นอะไรกับผม ซึ่งตอนนั้นก็เล่นเกมอยู่พอดี จึงให้เขาไม่ต้องไปตอบแฟนผม แต่พอมาจริงๆเขาทั้งคู่ ก็ได้คุยกันไปก่อนหน้านี้แล้ว ซึ่งผมเองก็ไม่รู้อะไรเลย ไม่คิดว่าเขาจะคุยกัน ผมยอมรับว่า ที่ทำอย่างงี้กับแฟน ตอนนั้นผมเองก็ได้ชวนแฟนผมมานั่งคุยกัน ผมเองที่เป็นฝ่าย ขอทั้ง2คนเลิก เพราะถ้าผมเลือกอีกฝ่ายไว้ แล้วอีกคนก็เจ็บฟรีอะไรอย่างงี้ก็ไม่เอาเหมือนกัน ก็เลยไม่ได้เลือกใครแต่ตอนนั้น แฟนก็มาขอคืนดีผมหลายรอบมาก แต่ผมก็ได้แต่บอกว่า “อาจจะมีคนที่ดีกว่าเค้าก็ได้ “ ผมได้ให้กำลังใจเธอไปสักพักใหญ่เลย แล้วเหตุการก็ผ่านมาไม่นานมานี้ ซึ่งเธอก็ได้คุยใหม่แล้ว แต่ผมกับแฟนคนนี้ก็ยังอยู่ด้วยกันอยู่นะครับ เพราะอะไรผมถึงไม่แยกกันอยู่นะหรอ เพราะแฟนเขาไม่เหลือใครแล้วครับ แม่ก็เสีย พ่อก็เมาแต่สุรา ผมจึงบอกเธอไปว่าอยู่ที่ก่อนก็ได้ ไม่เป็นไรแต่แค่ ทำตัวเหมือนพี่น้องกันก็พอ แต่ตอนนั้นผมเองก็ไม่ได้บอกแม่หรอกครับ ไม่อยากให้แม่ต้องมานั่งเครียดอะไรแบบนี้ ผมเลยบอกแฟนว่าคนนี้ว่า อยู่จนกว่าเธอจะพร้อมแล้วกาวออกไปได้เลยนะ ถ้าเธอตั้งตัวได้เมื่อไหร่เธอไปจากห้องนี้ได้เลยนะ แต่พอมาเมื่อวานที่ผมได้รู้ว่าเธอนั้นมีคนคุยใหม่แล้ว ผมเองก็แอบดีใจที่เธอไม่ต้องมาทนทรมานกับผมที่เป็นแบบนี้ แต่ลึกๆในใจผมเองก็….ไม่อยากเสียเธอไป ไม่รู้สิผมแบบบอกไม่ถูกเลย ทั้งๆที่เป็นคนปล่อยเธอไปเองแท้ๆ แต่กลับไม่อยากเสียเขาไป ผมนึงภาพไม่ออกเลยห้องที่ดูโล่งๆไม่มีใคร อยู่เหมือนแต่ก่อนมันก็ดูเหงาๆดี แต่เหมือนขาดอะไรไปบ้างอย่าง ผมได้ร้องไห้และขอให้เขากลับมา แต่เขาเหมือนก็สับสนกับตัวเองอยู่เหมือนกัน เขาเลยขอเวลาสักหน่อย แล้วเขาก็บอกรอหน่อยได้มั้ย ซึ่งมันทำให้ผมไม่มีแรงจะทำอะไรเลยตอนนี้  ผมแค่อยากเห็นเขาในทุกๆวัน ชอบเวลาที่ทำอะไรแล้วมีเขาอยู่ตลอด ไปไหนไปด้วยกัน แต่ความรู้สึกแบบนี้กำลังจางหายไปแล้วครับ😔