หลายปีแล้วมากที่ไม่ได้เขียนอะไรแบบนี้ วันนี้มาเขียนเรื่องราวความรัก ของคนที่ความรักไม่เคยสมหวัง
ส่วนมากมันจะเกิดขึ้นกับคนที่ทุมเทให้กับคบความรัก คนที่รักเดียวใจเดียว เพราะเราคิดว่ามีเขาคนเดียว
เราจึงทำอะไรให้เขาทุก ยอมเขา เชื่อใจเขา จนทำให้เขามองข้ามสิ่งที่เราทำให้เขา มองเหมือนว่าเราเป็นของตาย
เพราะการที่เราอภัยให้เขาหลายครั้ง กลับกลายว่าเขาไม่สำนึกในสิ่งที่เขาทำผิด ยังทำสิ่งเดิมเดิมซ้ำๆ
ต่อให้เรารักเขามากแค่ไหน อยากรักษาความรักและสิ่งดีๆที่มีให้กันไว้ แต่สุดท้ายเราก็ต้องกลับมารักตัวเอง
เหมือนกัน เชื่อนะว่าหลายคนเป็นเหมือนกันกับเรา วันที่เรากลับมารักตัวเองกลับมาสงสารความรู้สึกของตัวเอง
แล้วเราปล่อยมือเขาแล้วเดินออกมา จริงมีหลายคนนะบอกเราว่าถ้ารักใครให้เผื่อใจ ไม่ต้องให้เขาไปเต็มๆ
เชื่อเหอะไม่มีใครทำได้หรอก กับคนที่อยากมีรักเดียวและตลอดไป เพราะเขาอยากทำทุกอย่างให้คนที่รักของเขา
มีความสุข อย่างน้อยเขาได้ทำเต็มทีให้กับคนที่เขารัก ไม่ต้องมานั่งเสียใจทีหลังว่าเราเคยทำไม่ดีกับเขา
สำหรับผมเอง หลายใครทีผิดหวังกับความรัก มันจะมีกำแพงกั้นตัวเองเซฟโซนตัวเองจะสูงมาก เพราะอยาก
ใช้เวลาอยู่กับความรู้สึกตัวเองคิดถึงเรื่องที่ผ่านมา ตรงไหนที่เราทำไม่ดีกับคนที่รักบ้าง เผื่อเราจะไม่ทำแบบนั้นอีกกับ
คนใหม่ที่เขาจะเข้ามา จนความรักครั้งสุดท้ายมีหลายคนพูดว่าผู้หญิงคนนั้นโชคดีที่มีเรา ผมได้ฟังรู้สึกดีใจนะคำนั้น
แต่พอวันหนึ่งความรักครั้งนั้นต้องจบลง สำหรับความรักครั้งนั้นเป็นความรักที่ผมเจ็บปวดที่สุด ร้ายแรงที่สุดที่ผมเคย
เจอมา ทั้งที่ผมทำให้เขาดีที่สุด ดีกว่ากว่าคนรักก่อนๆหลายเท่า หลังจากวันนั้นมาผมก็ปิดใจตัวเอง กำแพงหนาและยังคงสูง
ตอนนี้เข้าปีที่3 แล้วผมยังไม่มีใคร แต่ตอนรักครั้งแรก 5 ปีที่ผมไม่ยอมเปิดใจรู้จักผู้หญิงคนอื่น อยู่แค่ในโลกส่วนตัวแล้วเพื่อนไม่กี่คน
แต่ทุกวันนี้ผมมีเพื่อนคนรู้จักเยอะ เป็นคนที่โชคดีที่ว่าอยู่ไหนผู้ใหญ่ก็รักเรา แล้วเจอเพื่อนคนรู้จักที่ดี จริงใจกับเรา
ผมอาจไม่ใช้ผู้ชายที่หน้าตาดี แต่ผมเป็นผู้ชายที่ไม่กินเหล้า ไม่สูบบุหรี่ ไม่เที่ยวกลางคืน เป็นคนขยัน ทำกับข้าวเก่ง เป็นคนที่ว่า
ตกลงคบใครแล้วคือไม่มีอะไรปิดบัง มือถือ password อะไรถ้าเขาขอดูก็จะให้ จริงๆผมก็มีผู้หญิงเขาหาเยอะ แต่เพราะเรา
ไม่อยากเจ็บ แบบเดิมเดิมจริงๆ ไม่ได้กลัวเจ็บหรอก กลัวเสียเวลามากกว่า จริงๆตอนนี้ผมก็มีคนคุยนะ ตอนนี้กำแพงผมลดให้เขา
ไปกว่าครึ่งแล้ว จริงๆก็ไม่ใช่เรื่องง่ายที่เราจะยอมไว้ใจให้ใครเข้ามาในพื้นที่เซฟโซนของเรา
โดยเฉพาะคนที่เคยผิดหวังกับความรักบ่อยๆ
เหมือนเขาเข้ามาเวลาที่เราเผลอ เปิดประตูทิ้งไว้แล้วลืมปิด พอได้คุยกลายเป็นเขามาเติมความรู้สึกดีๆ
ให้กับเรา จริงตอนนี้เราไม่ได้มีฐานะให้กัน อาจจะเป็นฐานะคนคุยกัน ผมอยากใช้เวลาสักหน่อยค่อยพัฒนาฐานะต่อไป
แต่ก็รู้สึกดีนะที่มีเขาเข้ามา แต่เวลาจะช่วยเราตัดสิ้นใจกันและกันอีกที ตั้งแต่เขาเข้ามาผมไม่ยอมให้ใครเข้ามาอีกเลย
เอาจริงนะเราไม่เคยเจอกันเลยด้วยซ้ำแค่โทรคุยกัน อีกอย่างเราก็อยู่คนละจังหวัด แต่สำหรับผมระยะทางไม่ใช่ปัญหา
ถามว่ากลัวระยะทางไหมผมกล้าตอบเลยว่า “กลัวสิ” หลายครั้งที่คนเลิกกันเพราะยะทาง แต่ถ้าเราเชื่อมั่นว่าเราไม่นอกใจ
ใครเพราะระยะทาง แล้วทำไมเราจะไม่เชื่อมั่นในตัวเขาละ จริงๆคนจะเลิกกันไม่เกี่ยวกับระยะทางหรอกจริงไหม?
วันนี้ก็แค่นี้ก่อนเดียว มาคอยดูกันว่าผมกับคนนั้นจะได้คบกันหรือเปล่า เดียวมาอัพเดทให้อีกทีนะครับ
ผมเชื่อนะว่าว่าหลายคนอยากเจอความรักที่ยาวนานแล้วรักกันไปจนแก่ ใครมีความคิดเห็นอะไรแชร์กันได้นะครับ
#เด็กบ้านนอก
กว่าจะเปิดใจให้ใครเข้ามาในเซฟโซนของเราไม่ใช่เรื่องง่าย