ผมพึ่งหัดออกจากบ้านครั้งแรก ในอายุ 21 ปี ตลอดเวลาที่เติบโตมา ผมอยู่แต่บ้านมาตลอด มันมีความสุข ได้อยู่กับพ่อแม่ พี่ หลาน แมว มาตลอด 20 ปีในบ้าน แต่พอมาอายุ 21 ปี ผมเลยอยากลองออกมาจาก Safe Zone ครั้งแรก ก่อนวันที่จะออกมาจากบ้านหนึ่งวัน ผมได้แต่คิดทบทวนในใจตัวเองว่า " พร้อมแล้วใช่ไหม " ได้แต่นั่งคนเดียสในห้องเงียบๆ แบบไม่มีเสียงอะไรเลย
>> พอวันที่ขนของออกจากบ้าน พ่อแม่ก็ช่วยยดของยกอะไร พอมาถึงหอ ( มาอยู่หอแฟน เพราะแฟนฝึกงาน เลยเช่าหอใกล้ๆที่ฝึกงาน ) ซึ่งห่างบ้านไกล พอจัดเตรียมขนของอะไรเสร็จ มันรู้สึกว่า ณ เวลานี้ เราทำอะไรอยู่ที่บ้าน นั่งทีวีเล่นกับแมว นั่งคุยกับพ่อแม่พี่สาว แต่พอตัดมาปัจจุบันที่อยู่หอ มันอยากร้องไห้ อยากกลับบ้าน อยากกลับไปอยู่บ้าน
อยากถามว่า พี่ๆที่ก้าวออกจาก safe zone ครั้งแรก พี่ๆมีวิธีจัดการกับความรู้สึก อย่างไรครับ
หัดออกจาก Safe Zone ครั้งแรกครับ
>> พอวันที่ขนของออกจากบ้าน พ่อแม่ก็ช่วยยดของยกอะไร พอมาถึงหอ ( มาอยู่หอแฟน เพราะแฟนฝึกงาน เลยเช่าหอใกล้ๆที่ฝึกงาน ) ซึ่งห่างบ้านไกล พอจัดเตรียมขนของอะไรเสร็จ มันรู้สึกว่า ณ เวลานี้ เราทำอะไรอยู่ที่บ้าน นั่งทีวีเล่นกับแมว นั่งคุยกับพ่อแม่พี่สาว แต่พอตัดมาปัจจุบันที่อยู่หอ มันอยากร้องไห้ อยากกลับบ้าน อยากกลับไปอยู่บ้าน
อยากถามว่า พี่ๆที่ก้าวออกจาก safe zone ครั้งแรก พี่ๆมีวิธีจัดการกับความรู้สึก อย่างไรครับ