เรื่องมีอยู่ว่าเราคบกับเพื่อนกลุ่มนี้มา3ปีแล้ว แต่เราพึ่งมาตระหนักตอนม.2ว่าทำไมเราถึงดูไม่สำคัญในกลุ่มเพื่อนเลย เหมือนเป็นส่วนเกินตลอด คือกลุ่มเรามีทั้งหมด5คน พูดอีสานเป็นทั้งหมดยกเว้นเรา และเรามีฐานะเยอะที่สุด (ที่บ้านไม่พูดอีสาน) เวลาไปไหนมาไหนเราดูเหมือนไม่สำคัญเลย หรือเพราะเราเป็นคนจริงจังมีความเป็นผู้ใหญ่เกินไป พูดอีสานไม่เป็น ตามมุกไม่ค่อยทัน ไม่ค่อยมีอารมณ์ขัน มีฐานะไม่เข้ากับเพื่อนๆ แต่เราเซฟความรู้สึกทุกคนนะคะ เซฟความรู้สึกเพื่อนทุกคนเลย เพื่อนคนไหนไม่มั่นใจในตัวเองเราจะดันตลอด ทำให้เราสงสัยมาตลอดระยะเวลานานว่า"เราทำอะไรผิด หรือเราเคยทำอะไรไม่ดี ทำให้เพื่อนๆรู้สึกไม่ดี" เราเคยถามเพื่อนนะคะ ว่าเรามีข้อเสียที่อยากให้ปรับปรุงมั้ย เพื่อนบอกว่าไม่มีเลย ต่อนะคะ อย่างเช่นวันนี้ไปทัศนศึกษาค่ะที่สถานที่aเราลงไปกับเพื่อนอีก2คน อีก2คนอยู่บนรถ เวลาเขาจะซื้ออะไรเรารอตลอดไม่เคยเร่งหรือเดินหนี แต่พอเราจะซื้อบ้างเขาบอกว่า ช้าเดี๋ยวกุเดินไปรอ ทุกรอบเลยค่ะ มันก็รู้สึกเฟลอะค่ะ ยิ่งกว่านั้นเราเห็นร้านกาแฟร้านนี้น่ากินเลยบอกเพื่อนๆว่าเดี๋ยวแวะซื้อก่อนนะ พวกมุงไปก่อนเลย เดี๋ยวจะไปรอที่ร้าน (เพื่อนๆจะไปซื้อของแถวๆนั้น) แต่พอเราซื้อเสร็จเดินไปที่ร้านปรากฏว่าไม่เจอเพื่อนค่ะ ตอนนั้นทำอะไรไม่ถูกแล้ว มันเฟลมาทั้งวันเลย เราเลยโทรหาเพื่อนคนนึง เพื่อนรับสายเราเลยถามว่า อยู่ไหน เพื่อนบอกว่า เดินออกมาแล้ว เราบอกว่าทำไมไม่รอ เพื่อนบอก ก็กุไม่เห็นมุงก็เลยเดินมาเลย ตอนนั้นเราช็อคเลยค่ะ(ระยะทางเดินกลับรถไม่ใช่ใกล้ๆ) แล้วเพื่อนก็บอกต่อว่าก็เดินมาดิ พวกกุจะถึงรถแล้ว เราแบบคิดว่าอันนี้คือไม่เห็นจริงๆหรือไม่ได้หาเลย เพื่อนไม่แม้แต่จะโทรหาเลยค่ะ แต่เราไม่เจอเพื่อนกลับโทรหา แล้วปกติเขาไม่คิดกันเลยเหรอคะว่าถ้าไม่เห็นคือยังอยู่ร้านเดิม แล้วไม่โทรหาเลยเหรอคะ หรือเราคิดเยอะไปเอง พอเรากลับมาบนรถ เพื่อนๆก็พูดคุยกันสนุกเลยค่ะ เหมือนที่ทิ้งเราไว้คือเรื่องปกติ คือถ้าจะมีเม้นมาบอกว่าเราพึ่งไม่ได้รึเปล่า เราว่าเราก็พึ่งได้นะคะTT พวกเรียนไรงี้เราก็เก่งคณิตวิทย์อิ้ง เป็นที่พึ่งได้ เวลาไม่มีตังก็ยืมเราก่อนได้ แล้วเวลานั่งรถมันมี2ที่ใช่มั้ยคะ แต่กลุ่มเรามี5คน ใช่ค่ะ มีเศษ เพื่อนอีกคนนึงเลยอาสาไปนั่งคนเดียว เขาบอกว่าอยากนอนจะได้นอนกว้างๆ เราก็ถามนะคะว่าโอเคเหรอ เขาก็บอกว่าโอเค ทีนี้ขากลับค่ะเพื่อนที่นั่งกับเราเขาก็ย้ายไปนั่งกับเพื่อนคนที่นั่งคนเดียวแต่แรกโดยที่ไม่บอกเราเลยสักคำ ให้เรานั่งคนเดียว เราจะไม่คิดอะไรเลยนะคะถ้าบอกเราสักคำTT และนี่คือเรื่องที่เกิดใน1วันค่ะ ไม่รู้ว่ามีอีกมั้ย เราไม่อยากนึกแล้ว ตอนพิมพ์กระทู้นี้ก็คือกำลังกลับนี่แหละค่ะนั่งคนเดียวชิวๆ555 แต่ว่ามีเพื่อนผช.มานั่งเป็นเพื่อนอยู่แป๊บๆ แล้วเมื่อหลายเดือนก่อนวันกีฬาสี เรามานั่งกินข้าวกับเพื่อนกลุ่มอื่นเพราะหาเพื่อนไม่เจอ สักพักกลุ่มเพื่อนเราเดินมา พร้อมตะโกนพูดเสียงเชิงต่อว่า"ทำไมมุงว่านั่งอยู่ตรงนี้ แล้ว(ชื่อคน)ล่ะ ปล่อย(ชื่อคน)ไว้คนเดียวเหรอ พร้อมทำหน้าเหวี่ยงๆ แล้วก็เดินไป ไม่ถามสักคำว่ากินข้าวแล้วเหรอ หรือกินกับอะไร ตอนนั้นเรายิ่งกว่าช็อคเลยค่ะ เราเกลียดการหักหน้าหรือถูกด่าต่อหน้าคนอื่นที่สุด ที่ตอนนั้นเราไม่ได้ขึ้นไปหา(ชื่อคน)เพราะเราคิดว่าเขาอยู่กับเพื่อนๆ ทั้งที่เราไม่รู้อะค่ะ แต่ถูกด่าแล้ว ปกติเราเป็นคนร้องไห้ยากนะคะ คุณแม่เราบอกเสมอว่าน้ำตาเรามีค่าอย่าร้องเรื่องไร้สาระ แต่วันนั้นไม่ไหวเลยค่ะ ปล่อยโฮกลางสนามบาสเลย หัวเรามีแต่คำถามว่า เราผิดมั้ย เราผิดเหรอแล้วก็มีเพื่อนในกลุ่มอื่นช่วยปลอบ ใช่ค่ะกว่าเค้าจะมาขอโทษเราก็ตอนเราร้องไห้ มีเพื่อนในกลุ่ม2คนมาปลอบว่าไม่เป็นไร อีก2คนพิมพ์แชทบอกว่าผิดเอง พร้อมพิมพ์ฟิลผิดคู่ทั้งเราทั้งเขา ว่าแต่เราผิดตรงไหนเหรอคะ ผิดที่เราไม่รู้ใช่มั้ยคะ หนือมีอะไรที่ผิดอีก พูดแล้วก็น้ำตาร่วงเลยแง55555555 แล้วก็น่าจะมีคนมาถามใช่มั้ยคะ ว่าทำไมไม่เปลี่ยนกลุ่ม มันไม่ทันแล้วค่ะ5555 คุณลองคิดนะคะว่าคุณคบเพื่อนกลุ่มนึงมา3ปีแล้วแต่จู่ๆมีคนนึงจะมาอยู่ด้วย เขาไม่ยอมหรอกค่ะ มี1คนยอมแต่อีก3ไม่ยอมไรงี้ ที่พูดได้เพราะมันเกิดขึ้นจริงแล้วค่ะ ที่ตอนนั้นเหมือนจะมีคนจะเข้ากลุ่มเราเพิ่ม เพื่อนเราคนนึงอยากพาเข้าเพราะสงสาร ส่วนอีกคนห้ามบอกไม่ได้ แต่ว่าทุกคนคะ! ตอนนี้เราจะจบม.3แล้วนะคะอีกประมาณ3เดือนได้ เย้ ยังไงก็ขอให้ชีวิตม.ปลายช่วยใจดีกับเราด้วยนะคะ5555555 ถ้าพิมพ์ไม่รู้เรื่องยังไงก็ขอโทษด้วยนะคะ อยากฟังความเห็นทุกคนจริงๆค่ะ ขอบคุณทุกความเห็นเลยนะคะ💖