สวัสดีครับ ตอนนี้ ผมอายุ20ปี ที่บ้านมีแค่ย่า ส่วนอาอยู่คนละบ้าน แม่เลิกกับพ่อ แล้วพ่อก็เช่าบ้านอยู่ที่ไหนสักที่ใน จ. เดียวกัน ส่วนเจ๊ก็อยู่คนละบ้าน
ผมย้ายมาจาก จ. อื่น ตอนอายุ15 จบ ม.3 ย้ายมาเรียนก็ ต่อ ปวช. เรียนได้แค่ปีเดียว โดนไล่ออกเรียนไม่จบ เป็นเด็กฝากเข้ามา อาเป็นคนฝากให้ จ่ายค่าเทอม+ค่าฝากเข้า พอรู้ว่าตัวเองเรียนไม่จบ ก็เริ่มไม่คุยกับอาเพราะกลัวว่าเค้าจะโกรธ แต่ก็สมัครใหม่ พอถึงวันที่ให้ไปสอบเข้า วันนั้นฝนตก+กับการที่ไม่ได้คุยกับอา เลยไม่มีใครที่จะไปส่งเพราะไม่กล้าพูด แล้วผมก็หนีกลับไปอยู่ที่ จ. เดิม ประมาณ2เดือน พอกลับมาอาก็เอาของเสื้อผ้ามาไว้ที่บ้านย่าแล้ว แล้วผมก็ใช้ชีวิตแบบ กลางคืนเที่ยวออกไปกินน้ำกระท่อม แบบนั้นอยู่เป็นปี2ปี แล้วก็ย้ายมาอยู่กับเจ๊ เจ๊มีร้านอาหารอยู่ ผมเลยได้ไปช่วยเค้าที่ร้าน ได้อยู่สักเกือบปีก็ได้คุยกับอา แล้วก็ทะเลาะกันกับเจ๊ ก็เลยย้ายมาอยู่บ้านย่า
แต่ก็ยังได้กลับไปคุยกับเจ๊ แล้วก็ช่วยเค้าเหมือนเดิม แต่รอบนี้มาเปิดร้านที่บ้าน แล้วก็ทะเลาะกันเหมือนเดิม ตอนนี้ก็อยู่บ้านย่า ยังไม่ได้คุยกับเจ๊
ตอนนี้ อายุ20 เรียนไม่จบ เพื่อนไม่มี ทุกวันนี้คิดเข้าข้างตัวเองเห็นแก่ตัว ตายไปยังไงก็เอาอะไรไปไม่ได้ รู้สึกตัดการใช้ชีวิตออกมาแล้ว คิดว่าวันนึงถ้าย่าตาย ผมก็อาจจะคิดสั้นที่สุดที่เคยคิด อยากจะเปลี่ยนความคิดในหัว อยากจะออกไปทำอะไรสักอย่างแต่ไม่รู้จะเริ่มมันขึ้นมายังไง แค่ออกจากบ้านในหัวก็ไม่รู้ว่าควรไปที่ไหน ถ้า5ปีที่ผ่านมา ผมแค่ยอมโดนว่าครั้งเดียวกับการเรียนใหม่ ผมคงไม่เสียเวลาขนาดนี้ ตอนนี้ผมไม่รู้ว่าคนที่เค้าไม่มีอะไรเลยทำไมถึงยังสู้ได้ แต่ทำไมผมถึงเริ่มไม่ได้
ปัญหาชีวิต อ่านย่อหน้าสุดท้ายเอาก็ได้นะครับ
ผมย้ายมาจาก จ. อื่น ตอนอายุ15 จบ ม.3 ย้ายมาเรียนก็ ต่อ ปวช. เรียนได้แค่ปีเดียว โดนไล่ออกเรียนไม่จบ เป็นเด็กฝากเข้ามา อาเป็นคนฝากให้ จ่ายค่าเทอม+ค่าฝากเข้า พอรู้ว่าตัวเองเรียนไม่จบ ก็เริ่มไม่คุยกับอาเพราะกลัวว่าเค้าจะโกรธ แต่ก็สมัครใหม่ พอถึงวันที่ให้ไปสอบเข้า วันนั้นฝนตก+กับการที่ไม่ได้คุยกับอา เลยไม่มีใครที่จะไปส่งเพราะไม่กล้าพูด แล้วผมก็หนีกลับไปอยู่ที่ จ. เดิม ประมาณ2เดือน พอกลับมาอาก็เอาของเสื้อผ้ามาไว้ที่บ้านย่าแล้ว แล้วผมก็ใช้ชีวิตแบบ กลางคืนเที่ยวออกไปกินน้ำกระท่อม แบบนั้นอยู่เป็นปี2ปี แล้วก็ย้ายมาอยู่กับเจ๊ เจ๊มีร้านอาหารอยู่ ผมเลยได้ไปช่วยเค้าที่ร้าน ได้อยู่สักเกือบปีก็ได้คุยกับอา แล้วก็ทะเลาะกันกับเจ๊ ก็เลยย้ายมาอยู่บ้านย่า
แต่ก็ยังได้กลับไปคุยกับเจ๊ แล้วก็ช่วยเค้าเหมือนเดิม แต่รอบนี้มาเปิดร้านที่บ้าน แล้วก็ทะเลาะกันเหมือนเดิม ตอนนี้ก็อยู่บ้านย่า ยังไม่ได้คุยกับเจ๊
ตอนนี้ อายุ20 เรียนไม่จบ เพื่อนไม่มี ทุกวันนี้คิดเข้าข้างตัวเองเห็นแก่ตัว ตายไปยังไงก็เอาอะไรไปไม่ได้ รู้สึกตัดการใช้ชีวิตออกมาแล้ว คิดว่าวันนึงถ้าย่าตาย ผมก็อาจจะคิดสั้นที่สุดที่เคยคิด อยากจะเปลี่ยนความคิดในหัว อยากจะออกไปทำอะไรสักอย่างแต่ไม่รู้จะเริ่มมันขึ้นมายังไง แค่ออกจากบ้านในหัวก็ไม่รู้ว่าควรไปที่ไหน ถ้า5ปีที่ผ่านมา ผมแค่ยอมโดนว่าครั้งเดียวกับการเรียนใหม่ ผมคงไม่เสียเวลาขนาดนี้ ตอนนี้ผมไม่รู้ว่าคนที่เค้าไม่มีอะไรเลยทำไมถึงยังสู้ได้ แต่ทำไมผมถึงเริ่มไม่ได้