คือผมมีแฟนอยู่แล้วเราสองคนอายุห่างกันประมาณ 2 ปีช่วงแรกๆผมก็รักเธอมากแล้วคบกันมาปีกว่าผมมีความรู้สึกที่แบบมันไม่เหมือนเดิมคือผมไม่ค่อยได้รู้สึกหวั่นไหวมากสักเท่าไหร่เหมือนแต่ก่อนและมันเป็นความรู้สึกที่แบบอยากจะเลิกแต่อีกใจนึงก็ไม่อยากเลิกคือเธอเป็นคนที่ดีกับผมมากแบบเธอผิดเธอยอมรับผิดตลอดเวลาเธองอนผมเธอก็ต้องไปใส่ง้อตัวเองผมไม่เคยได้ง้อเธอเลยในตลอดเวลาที่เราคบกันมาและผมก็พยายามที่จะบอกเลิกเธอเพื่อที่จะให้เธอไปพบคนที่ดีกว่าคนที่เหมาะสมกว่าคนที่ดูแลเธอได้แต่เธอก็ไม่ไปแล้วก็ยื้อผมไว้ เวลาผมเห็นรุ่นร้องคนอื่นสวยๆ ผมก็แอบมีแบบแซวบ้างไรงี้อะครับ ผมไม่รู้ว่าผมควรทำยังไง พยายามบอกเลิกตั้งหลายครั้งแล้ว เธอก็ยื้อทุกครั้งร้องไห้เสียน้ำตามาหลายครั้งมาก ผมไม่ค่อยได้ร้องไห้เลย