Sayonara

๐ สายลมพลิ้ว ลิ่วไล้ ใบพฤกษา ไกวยอดหญ้า โอนเอน เล่นสลอน เสียงขลุ่ยครวญ หวนหา ให้อาวรณ์ จำลำนำ อัมพร ก่อนจากกัน ๐ จดจำถ้อย ร้อยคำ อัมพรชื่น พร.เธอยื่น มือให้นั้น ฉันกุมมั่น หัวใจฟู ชู้ชื่น ระรื่นพลัน

เด็ดกุหลาบดอกหนึ่งซึ่งแรกแย้มบรรจงแซมแด่สาวผู้ร้าวหมองปลอบโยนคลายครืนครั่นตามครรลองหมายใจป้องนงนุชหยุดอาวรณ์"ดอกกุหลาบหอมกลิ่นประทิ่นให้คลุ้งกะไหล่เคล้าคละดวงสมรลมรำเพยอือออขอลาจรริ้วสาครขับไล่ไห

วันนี้พึ่งเจอบอกแบบนี้มาตอนเย็นถึงกับชาไปทั้งตัว รู้สึกงง และเจ็บมาก ถึงปากบอกเป็นเพื่อนกันได้ต่อแต่ไม่อยากกลับไปคุยกับเค้าอกีเลย ตกดึกถึงกลับต้องมาแต่งกลอนระบายอารมณ์ สูญเยื่อไยไร้อาวรณ์ถอนความคิด

.... " สิ้นวาร ! " .... ลางเลือน เลือนลาง เหมือนฝัน พบกัน เพื่อพราก วิถี อะไร คงเหลือ .. เลว-ดี คงมี อะไร ติดไป สงบ สติ นิ่งเฉย กาลเลย พ้นผ่าน เลื่อนไหล ชีวิต คงเหลือ อะไร ดับไป สลาย เรือน

❤️❤️❤️❤️❤️❤️ ความรักก็เหมือนสายน้ำ ไหลลอดล้ำคุ้งโค้งโพรงชะง่อน บางครั้งเนิบนานเนิ่นเกินอาวรณ์ หลายครั้งอ่อนเหมือนนิ่งทิ้งอาลัย หลายคราเชี่ยวเลี้ยวลดบดกระแทก พรายฟองแยกไหลลงอย่าสงสัย นับเวลาผ่านมาแล้

@ เพิ่งกลับมา สะเทือนใจ ให้ฉุกคิด ไยชีวิต ง่ายพราก จากใจหาย ทั้งหนุ่มสาว เด็กชรา มาวางวาย เพื่อนร่วมทีม ดับสลาย ให้อาวรณ์ @ เคยยินคำ ความตาย ดุจโจรปล้น แวะเวียนวน ฉับพลัน ไร้สังหรณ์ เพียงแส