อยากเลิกกับแฟนแต่ไม่รู้จะพูดยังไง ให้เค้าเข้าใจ

คือเรื่องมีอยู่ว่าเราคบกับแฟนได้ 2 ปีแล้วค่ะ ส่วนตัวเรียนมหาลัยอยู่ค่ะ introvert ออกจะมากด้วย ไม่ชอบไปไหนอยู่แต่ห้อง ชอบเงียบๆ ต่างกับแฟนเลยที่ชอบท่องเที่ยวแบบเทศกาลนั้น ที่เที่ยวนี้ เราก็โอเคนะคะเห็นเค้าชอบก็พยายามเอนจอยไปกับเค้าทั้งที่เหนื่อยมากๆ ไม่ไหวเลย คือแฟนจะทำงานแล้วค่ะ อายุห่างกัน7-8 ปี แฟนดีทุกอย่างใส่ใจเราตลอด พูดเพราะ อารมณ์ดีตลกเฮฮา ติดเรามากๆ เราพยายามจะบอกตลอดว่าอย่าไปรักใครมากกว่าตัวเอง แม้แต่เราก็ตาม เพราะคนที่มีค่าที่สุดในชีวิตเธอก็คือตัวเธอเอง แต่เหมือนแฟนก็ยังทำไม่ได้ เค้ายังให้เราเป็นศูนย์กลางของความรู้สึกทุกอย่างซึ่งมันไม่ดีเลย เราอยากให้เค้ารักตัวเองให้มากกว่านี้เยอะๆ และแฟนจะเซ้นซิทีฟมาก ๆ อะไรนิดหน่อยบ่อน้ำตาแตกเลย ช่วงปีแรกๆทะเลาะกันไม่บ่อยค่ะแต่จะรุนแรงซึ่งเป็นเรื่องที่เราคิดว่าไม่ควรทะเลาะและรุนแรงเลย เช่น มีการทำร้ายตัวเอง(ตัวแฟน) หลังๆเราก็เลยไม่พยายามทะเลาะกับเค้าเลย พยายามใจเย็นตลอดทั้งที่ปกติคือไม่เลยยย ก็เลยรู้สึกเหมือนไปกดทับอารมณ์ตัวเองจริงๆข้างใน จนกลายเป็นเราที่อึดอัดแล้วอยากอยู่เงียบๆคนเดียว  ซึ่งถ้าเป็นแบบนี้เค้าก็จะสังเกตุได้ว่าเป็นอะไร เราก็ไม่กล้าตอบค่ะเพราะกลัวเค้าจะคิดมาก ไม่ชอบให้เค้าร้องไห้ ประกอบกับหลังๆมานี้มหาลัยมีกิจกรรมเยอะมาก เรียนหนัก สอบบ่อย ซึ่งปกติเช่าหอไว้แถวม.อยู่แล้ว แต่เพราะแฟนเราก็เลยต้องกลับไปนอนบ้านเค้าบ้างซะส่วนใหญ่ ซึ่งอันนี้เราโอเคค่ะไม่เป็นปัญหาเลย เพราะเข้าใจว่าเค้าก็คงคิดถึงเราด้วย แต่บางครั้งเลิก 3-4 ทุ่ม มันก็ไม่ไหวจริงๆค่ะ เราก็พยายามที่จะกลับไปหาเค้านะ ซึ่งเค้าดูดีใจมากๆเวลาเรากลับไปหา น่าเอนดูเนอะ แต่เป็นเราเองที่เหนื่อยจนบางครั้งไม่มีแรงเล่นด้วยแล้ว ก็อาจจะเกิดการงอนบ้าง เราก็ต้องง้ออยู่แล้ว แต่กลายเป็นเหมือนว่าเรากำลังฝืนตัวเองอยู่เลย ทั้งที่จริงๆอยากนอนพัก นอนกอดเค้าเฉยๆไม่ต้องทำอะไร แต่ถ้าเกิดเราไม่ได้กลับเค้าก็บอกนะว่าเค้าเข้าใจ แต่เราที่เป็นแฟนอะก็รู้อยู่แล้วว่าเค้าไม่โอเคแบบเสียใจอะไรงี้ค่ะก็พยายามกลับตลอดว่างให้เค้าตลอด แต่ว่าหลัง ๆ มานี้เรารู้สึกเบื่อ ๆ ซึม ๆ ไม่ค่อยอยากคุยกับเค้า ไม่อยากไปหาเค้า ไม่ไปวอแวเค้า อยากใช้เวลาอยู่กับตัวเองเยอะ ๆ แล้วก็ไม่ได้รู้สึกรักเค้าเท่าเมื่อก่อน แบบเหนื่อยจะคุย จะเล่นด้วย ทีแรกก็คิดว่าตัวเองอาจจะเป็นคนขี้เบื่อด้วยรึเปล่าเลยรู้สึกแบบนี้ คือเคยรู้สึกแบบนี้ตอนปีแรกๆแล้วค่ะแล้วเหมือนพอผ่านจุดนั้นมาได้ ก็คิดว่าคงไม่มีแล้ว แต่กลับกลายเป็นว่าตอนนี้มันรู้สึกเหมือนเดิมอีกอยากอยู่คนเดียวยิ่งกว่าเดิมอีก  คำถามที่จะถามทุกคนคือ 1.เราเห็นแก่ตัวมั้ยคะที่อยากอยู่เงียบๆคนเดียวบ้าง?  2.เราควรบอกเค้าตรงๆเลยมั้ยว่าเรารักเค้าไม่เหมือนเดิมแล้ว? 3.ถ้าบอกเลิกควรจะพูดประมาณไหนให้เค้าเข้าใจดีคะ? ไม่อยากให้เค้าร้องไห้มากๆ 4.แล้วถ้าไม่เลิกเราควรจัดการกับตัวเองยังไงดีคะ? เพราะรู้สึกนี้มันเกิดมาจากเราไม่ใช่เค้า (พูดด้วยความสัตย์จริงเราไม่ได้นอกใจหรือมีมือที่สามอะไรเลยนะคะ วันๆเอาแต่เรียนแล้วก็กลับมาอยู่กับเค้า ใช้เวลากับเพื่อนน้อยมากๆ)