สวัสดีค่ะ กระทู้แรกหากผิดพลาดอย่างไรขออภัยด้วยนะคะ อยากมาเล่าประสบการณ์และถามถึงแนวทางการแก้ปัญหาค่ะ

เรามีน้องต่างแม่อายุ16อยู่ม.4ค่ะ น้องอาศัยอยู่กับพ่อที่กินเหล้าเมาทุกวัน งานการทำบ้างไม่ทำบ้าง ทุกวันนี้อยู่ได้ส่วนนึงจากเงินที่เราส่งให้น้องทุกเดือน เดือนละ3000บาท 
ก่อนหน้านี้เราส่งให้พ่อบ้างไม่ได้ส่งบ้าง ก็ทำเท่าที่เราทำได้ แต่พอมารู้ว่าพ่อนิสัยเปลี่ยนไปจากแต่ก่อนมาก แทบจะไม่มีความเป็นพ่อเหลืออยู่แล้ว ทั้งชอบเที่ยวด่าชาวบ้าน อารมณ์หงุดหงิด เมาทุกวัน สร้างแต่ปัญหาไม่เว้นแต่ละวันเราเลยเลิกส่งเงินเข้าบันชีพ่อแล้วส่งให้น้อง ให้น้องจัดการเรื่องเงินเอง

พ่อเราเป็นแบบนั้นแต่น้องก็ทนมาตลอดตั้งแต่ยังเด็กจนตอนนี้ม.4แล้ว เราสงสารน้องมาก น้องยังต้องมารับหน้าที่ดูแลหลานให้พ่อและแม่เลี้ยง(ลูกแม่เลี้ยงเอามาทิ้งไว้ตั้งแต่ยังแบเบาะ) วันหยุดเสาร์อาทิตย์ก็ต้องอยู่บ้านดูแลน้องทั้งที่จันทร์ถึงศุกร์มีเรียนแล้วเรียนหนักมากด้วย น้องเป็นคนเรียนดีตั้งใจเรียนมาตลอด ที่ผ่านมาน้องอยู่ในสิ่งแวดล้อมที่กดดันและคนรอบข้างที่ไร้วุฒิภาวะ บางคนเกลียดน้องเราเพียงแค่ว่าน้องเราเป็นลูกของพ่อ ฐานะการเงินทางบ้านคือจนค่ะ ล่าสุดมีคุณครูใจดีที่โรงเรียนที่ท่านออกเยี่ยมบ้านแล้วเห็นสภาพ ท่านเลยติดต่อประสานงานเจ้าหน้าที่ให้มาช่วยเหลือ จนได้ทุนมาสร้างห้องให้น้องๆอยู่ ทางหน่วยงานได้ซื้อสิ่งของที่ใช้ในการสร้างห้องมาให้ ส่วนเรื่องจ้างช่างทางเราต้องจัดการเอง พ่อมาขอเงินเรา1หมื่น ซึ่งเราก็ให้ไปโดยโอนผ่านบันชีน้องเช่นเคยเนื่องจากไม่ไว้ใจให้พ่อจับจ่ายเงิน น้องแบ่งจ่ายให้ทีละก้อน แล้วเงิน5000ก้อนแรกก็หมดไปภายในไม่กี่วันเพราะเอาเงินไปซื้ออาหารมาเลี้ยงคนที่มาช่วยสร้าง อีก5000เอาไปซื้อของที่ขาดเหลือสำหรับที่จะสร้างบ้านพวกประตูหน้าต่าง ซึ้งเราก็ไม่ได้ว่าไรเพราะเข้าใจทุกวันนี้ของแพง เงินไม่พอแต่เราก็ไม่ให้เงินเพิ่มนะคะเพราะตกลงกันไว้แล้ว ห้องนั้นที่เสียเงินไปทั้งหมดก็ได้เสากับโครงหลังคามา ผ่านไปหลายวันห้องก็ยังมีแค่เสากับโครงหลังคา บอกว่าติดงานศพเขาไม่ให้สร้าง น้องจะซักผ้าบอกห้ามซักเพราะมีงานศพ ไม่รู้การซักผ้ามันไปหนักหัวผีตนไหน ล่าสุดนี้ติดต่อขอเงินเพิ่มอีก1หมื่น พร้อมกับด่าน้องและเรา ขึ้นกูตัดพ่อตัดลูกและเรียกเราว่าอีแบบงงๆ(แต่ตอนขอเงินพูดดีนะคะ) ตอนแรกก็โกรธค่ะแต่ตอนนี้คิดว่าตลกดีค่ะเวลาเจอคนแบบนี้ ยิ่งด่าเราเรายิ่งชอบเลยจะได้ตัดขาดกันง่ายหน่อย เหตุการณ์แบบนี้เป็นแค่1ในไม่กี่เหตุการณ์ มันเกิดขึ้นบ่อยเป็นเหมือนการเห็นภาพเดิมซ้ำๆจนมันทั้งชินชาแต่ก็รู้สึกว่ามันไม่ใช่อะที่เด็กๆต้องมาเจออะไรแบบนี้ ทำไมต้องทน เราทั้งสงสารน้องและตัวเอง ที่ทุกวันนี้อยู่มาได้โดยที่ยังไม่ประสาทกินไปซะก่อนก็ถือว่าน้องสุดยอดแล้ว ส่วนเราเมื่อก่อนแทบจะซึมเศร้าแล้วค่ะ เราเคยบอกน้องว่าอดทนรออีก2ปี ให้น้องเรียนจบม.6ถึง ตอนนี้น้องมีแค่ครอบครัวนี้ค่ะ ไม่มีญาติที่ไหนอายุก็ยังไม่บรรลุนิติภาวะ แต่ตอนนี้เราไม่อยากให้น้องทนแล้วค่ะ

อยากสอบถามค่ะว่าน้องอายุไม่ถึง16 สามารถออกมาอยู่คนเดียวได้ไหมคะ ผิดกฎหมายอะไรไหมหากพ่อแม่แจ้งความเช่นว่าลูกหนีออกจากบ้าน หากมีน้องอายุ15อีกคนซึ้งเป็นหลานจะมาขออยู่ด้วยเนื่องจากน้องก็มีปัญหาที่บ้าน แบบนี้เป็นอะไรไหมคะ น้องยังไม่บรรลุนิติภาวะกัน การดำเนินเรื่องต่างๆ(เช่นย้ายโรงเรียน ย้ายที่อยู่สามารถทำได้ไหมคะ) ต้องนำเอกสารอะไรติดตัวออกมาไหมหรือแค่มีบัตรประชาชนพอ เงินเรามีนะคะเราสามารถดูแลน้องได้ติดตรงที่เราไม่ได้อยู่ไทยแถวบ้านไม่มีใครช่วยน้องเรื่องย้ายที่อยู่หรืออะไรได้เลย แถวบ้านเป็นบ้านนอกห้องพักรายเดือนหายากด้วย จะย้ายโรงเรียนแต่ที่โรงเรียนของน้องคุณครูและเพื่อนๆดีมากเลยค่ะ นอกบอกชอบอยู่ที่โรงเรียนมากกว่าที่บ้านซะอีก
รบกวนด้วยนะคะเราไม่มีความรู้ด้านนี้เลยค่ะ

หากเว้นวรรค สะกดผิด หรือทำให้อ่านยากขออภัยด้วยนะคะ