การรักษาความว่างที่เห็นแล้ว

เมื่อแยกรูปนามได้ จะเห็นกายกับใจเป็นคนละสิ่งคนละอัน ส่วนของจิตเหลื่อมและคลุมกายอยู่ ดูที่จิตจะรู้วึกว่าจิตว่างเบา สภาวะนี้เรียกถอดจิตหรือแยกจิตออกจากกาย จิตที่ว่างเบานี้สามารถเคลื่อนย้ายไปตามตำแหน่งต่

คำอธิบายเรื่องหนทางสายกลางนี้เป็นหลักธรรมสำคัญที่พระพุทธเจ้าทรงแสดงแก่พระมหากัจจานะะ ซึ่งเป็นการชี้ให้เห็นการดำเนินชีวิตและทัศนคติที่หลีกเลี่ยงสุดโต่ง 2 ประการ 1. หนทางสายกลางตามบทสนทนาของพระพุทธเจ้า

ใครจะมามั่วอีกมั๊ย ว่า จิตกับเวทนาหรือ วิญญานขันธ์นั้นเป็นอันเดียวกัน

จิตเกิดขึ้นพร้อมการยึดอุปทาน เมื่อมีจิตจึงมีอุปทาน (สังขาร) แล้วจะทำอย่างไร 1. รู้ทันจิตที่ไปยึดอุปทาน แล้วถอยออกมา จะเห็นความเป็นคนละส่วน ระหว่างจิตที่ไปยึดอุปทาน กับจิตสภาวะเดิม 2.ดับจิตที่อุปทา

ขึ้นกระทู้อย่างนี้ ดูซิจะล่อนักตำรา เข้ามาได้กี่คน

✦ กิเลสขาดชั่วคราว = หลงคิดว่าบรรลุอรหันต์ ✦ เพราะ อินทรีย์ 5 ยังไม่ถึงกำลัง มีบางช่วงที่ผู้ปฏิบัติ ดีมาก ๆ ทำให้กิเลส เหมือนหายไปหมด จึง เข้าใจผิด ว่า “กิเลสหาย = บรรลุอรหันต์แล้ว” แต่

ฐานกายไม่แน่น จะไม่เห็นการดับของรูปนามจริงๆ การภาวนาจะช้าหรือคลาดจากการภาวนา เพราะทุกขณะอาการจะมีความเป็นเราแฝงอยู่ จะขยับ เคลื่อนไหว อิริยาบท ต่างมีเราอยู่ในนั้น จะละสักกายะทิฐิได้ต้องเห็นอาการทั้งที

รู้สึกตัวประกอบด้วยสติ สมาธิ เป็นจิตที่เกิดในความว่าง ขณะนั้นอนุภาค(ธาตุ)ในความว่างจะไหลเข้ามาในกายละเอียด เมื่อมีสติรู้จะรู้สึกจิตว่าง เบา หนักแน่น คือ สัมผ้สอมตธาตุด้วยนามกาย       ดั

ความรู้สึกคือสภาพจิตใจ อันเป็นการรู้พร้อมทั้งกายใจ ให้ความรู้สึกว่าง สงบเป็นฐานในการภาวนา  ความรู้สึกหรือจิตใจ จึงมีฐานมาจาก 1.อรูปฌาน อาการทางขันธ์5ที่ปรากฏในความว่างของจิต 2.รูปฌาน- ความตั้งมั่