การรักษาความว่างที่เห็นแล้ว

เมื่อแยกรูปนามได้ จะเห็นกายกับใจเป็นคนละสิ่งคนละอัน ส่วนของจิตเหลื่อมและคลุมกายอยู่ ดูที่จิตจะรู้วึกว่าจิตว่างเบา สภาวะนี้เรียกถอดจิตหรือแยกจิตออกจากกาย จิตที่ว่างเบานี้สามารถเคลื่อนย้ายไปตามตำแหน่งต่

ดับสังขาร ก็จะเป็นสภาวะนิโรธ ฌาน1-8 เป็นเจตสิก เป็นสังขารตัวที่ประกอบกับจิต สติปัฐฐาน ในปรมัตถธรรม จึงต้องเห็นการดำเนินไปของฌาน 1-8 อันเป็นการดำเนินไปของเจตสิก จึงจะรู้ชัดในเจตสิก เมื่อรู้ชัดในเจตส

Q:ขณะจิตเป็นอย่างไร A:เป็นความเห็นต่อผัสสะที่มากระทบ แม้จะเห็นว่าจิตว่าง ไม่มีอะไรในจิต ก็เป็นมีความว่างเป็นผัสสะกระทบจิต จิตมีอากาสเป็นผัสสะ ก็คือ อากาสา ฌานจิต Q:ผัสสะกระทบจิตเช่นอะไรบ้าง A:เช่น ขณ

ขันธ์5ย่อลงมาเหลือรูปกับนาม ย่อลงมาอีกเหลือแค่นาม จิต กายรับรู้อะไรไม่ได้ แม้แต่ตัวเอง แต่จิตรับรู้อะไรได้ทั้งหมด และรับรู้การเกิดดับเปลี่ยนแปลงของตัวเองด้วย อยู่ที่จะมีปัญญาเห็นหรือไม่

คำอธิบายเรื่องหนทางสายกลางนี้เป็นหลักธรรมสำคัญที่พระพุทธเจ้าทรงแสดงแก่พระมหากัจจานะะ ซึ่งเป็นการชี้ให้เห็นการดำเนินชีวิตและทัศนคติที่หลีกเลี่ยงสุดโต่ง 2 ประการ 1. หนทางสายกลางตามบทสนทนาของพระพุทธเจ้า

เวลากำหนดรู้ไปเรื่ิอยๆ ใจมันยิ่งเห็นแต่ทุกข์แต่โทษเห็นแต่ผลของวิบาก จิตนี้หาความสุขอะไรไม่ได้เลยสักอย่าง มองอะไรก็เบื่อไปหมด มีแต่ทุกข์ มีแต่ความไม่เที่ยง พอถึงตรงนี้ใจมันก็ว่างๆเวิ้งๆ เลยต้องอาศัยคุณ