ตามหัวข้อเลย!!
ขอท้าวความเราแต่งงานมีลูกแล้ว 1 คน คบกับสามีได้ 7 ปี ทำงานคนละที่ ตั้งแต่ช่วงที่เราท้อง จนคลอดลูกสามีเปลี่ยนไปแอบไปเที่ยวร้านอาหาร มีสาวไปบ้าง โทรไม่รับบ้าง เงินก็ชอบอ้างว่าหมดหรือไม่มี ตลอดระยะเวลา 3 ปีที่มีลูกด้วยกัน บอกแต่ว่าไม่มีเงิน ทั้งๆที่แอบกู้เงินไม่บอก และไม่ให้เงินด้วย ส่งเงินให้เดือนละพันบ้างไม่ส่งบ้าง มีปัญหาหนักๆส่งให้500-600 ค่านม ค่าแพม แต่โดยปกติแล้วเราเป็นคนออกทุกอย่าง รับผิดชอบคนเดียว พอเขามาอยู่ด้วยก็ไม่มีเงินมาสักบาท มาอยู่กับเราและลูกเป็นสัปดาห์ เราต้องเลี้ยงลูกและเขาด้วย เราทนอยู่เพื่อลูก เพราะลูกรักพ่อมาก ปกติแล้วเขาไม่โทรหาเราและลูก มีแต่เราโทรหาเขาตลอดเพราะลูกคิดถึงพ่อ พอวันหยุด เราก็พาลูกขับรถไป250 กม. เพื่อไปหาพ่อในทุกสัปดาห์ แต่พ่อก็ไม่กลับด้วยอ้างติดงานบ้าง นานๆจะกลับด้วย เราโดนทำร้ายจิตใจหลายๆครั้ง จนชินชา จนคิดว่าไม่อยากมีลูกอีก แต่เรื่องที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น เราตั้งท้องลูกคนที่ 2 แต่!!ไม่ได้ตั้งใจที่จะมี ก็ไปฝากครรภ์ดูแลตัวเองปกติ จนได้ 7 สัปดาห์ เราทำงานหนัก เลี้ยงลูก 3 ขวบคนเดียว ขับรถบ่อย จนทำให้เราแท้ง เราโทรหาสามี สามีไม่รับสายสักครั้ง ส่งข้อความไม่อ่าน นานมากที่จะอ่าน เราไปหาหมอ หมอถามหาญาติเผื่อได้ขูดมดลูก แต่โชคดีที่ไม่เป็นไร สามีก็ไม่มาหาเรา เราใช้ชีวิตอยู่คนเดียวในช่วงนั้น ไม่ห่วงไม่ถามว่าเราเป็นไงบ้าง คนที่มาหาเราคือแม่และลูกนั่งรถไฟมา จากเหตุการณ์ครั้งนั้นและหลายๆครั้งที่ผ่านมามันทำให้เรารู้สึกหมดรักเขาแล้ว อยู่ด้วยกันเพื่อไม่ให้ลูกรู้สึกขาดพ่อและแม่
...จนวันหนึ่ง มีเหตุการที่เราได้เจอกันแฟนเก่าที่เคยคุยสมัยยังเด็ก เขาให้เกียรติเราเสมอมา และมีโอกาศได้พบกันในงานแต่งของญาติ และมีโอกาสได้พูดคุยกันความรู้สึกรัก ห่วงใย ให้เกียรติและหวังดี ยังมีให้กันเสมอมา ตอนนี้เรารู้สึกหวั่นไหวมาก และคิดว่าถ้าเราจะคุยหรือคบกับเขามันจะผิดไหม จะบาปไหม แต่กับสามีเราคุยกับเขา เขาก็ไม่ยอมเลิก ก็ทำนิสัยเดิมๆ คำถามคือ เราควรทำตามใจตัวเอง...หรือทำตามสิ่งที่ถูกต้องชดใช้กรรมกับสามีคนนี้ต่อไป
จะทำยังไงดี?สิ่งที่ถูกต้องไม่ถูกใจ สิ่งที่ถูกใจไม่ถูกต้อง
ขอท้าวความเราแต่งงานมีลูกแล้ว 1 คน คบกับสามีได้ 7 ปี ทำงานคนละที่ ตั้งแต่ช่วงที่เราท้อง จนคลอดลูกสามีเปลี่ยนไปแอบไปเที่ยวร้านอาหาร มีสาวไปบ้าง โทรไม่รับบ้าง เงินก็ชอบอ้างว่าหมดหรือไม่มี ตลอดระยะเวลา 3 ปีที่มีลูกด้วยกัน บอกแต่ว่าไม่มีเงิน ทั้งๆที่แอบกู้เงินไม่บอก และไม่ให้เงินด้วย ส่งเงินให้เดือนละพันบ้างไม่ส่งบ้าง มีปัญหาหนักๆส่งให้500-600 ค่านม ค่าแพม แต่โดยปกติแล้วเราเป็นคนออกทุกอย่าง รับผิดชอบคนเดียว พอเขามาอยู่ด้วยก็ไม่มีเงินมาสักบาท มาอยู่กับเราและลูกเป็นสัปดาห์ เราต้องเลี้ยงลูกและเขาด้วย เราทนอยู่เพื่อลูก เพราะลูกรักพ่อมาก ปกติแล้วเขาไม่โทรหาเราและลูก มีแต่เราโทรหาเขาตลอดเพราะลูกคิดถึงพ่อ พอวันหยุด เราก็พาลูกขับรถไป250 กม. เพื่อไปหาพ่อในทุกสัปดาห์ แต่พ่อก็ไม่กลับด้วยอ้างติดงานบ้าง นานๆจะกลับด้วย เราโดนทำร้ายจิตใจหลายๆครั้ง จนชินชา จนคิดว่าไม่อยากมีลูกอีก แต่เรื่องที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น เราตั้งท้องลูกคนที่ 2 แต่!!ไม่ได้ตั้งใจที่จะมี ก็ไปฝากครรภ์ดูแลตัวเองปกติ จนได้ 7 สัปดาห์ เราทำงานหนัก เลี้ยงลูก 3 ขวบคนเดียว ขับรถบ่อย จนทำให้เราแท้ง เราโทรหาสามี สามีไม่รับสายสักครั้ง ส่งข้อความไม่อ่าน นานมากที่จะอ่าน เราไปหาหมอ หมอถามหาญาติเผื่อได้ขูดมดลูก แต่โชคดีที่ไม่เป็นไร สามีก็ไม่มาหาเรา เราใช้ชีวิตอยู่คนเดียวในช่วงนั้น ไม่ห่วงไม่ถามว่าเราเป็นไงบ้าง คนที่มาหาเราคือแม่และลูกนั่งรถไฟมา จากเหตุการณ์ครั้งนั้นและหลายๆครั้งที่ผ่านมามันทำให้เรารู้สึกหมดรักเขาแล้ว อยู่ด้วยกันเพื่อไม่ให้ลูกรู้สึกขาดพ่อและแม่
...จนวันหนึ่ง มีเหตุการที่เราได้เจอกันแฟนเก่าที่เคยคุยสมัยยังเด็ก เขาให้เกียรติเราเสมอมา และมีโอกาศได้พบกันในงานแต่งของญาติ และมีโอกาสได้พูดคุยกันความรู้สึกรัก ห่วงใย ให้เกียรติและหวังดี ยังมีให้กันเสมอมา ตอนนี้เรารู้สึกหวั่นไหวมาก และคิดว่าถ้าเราจะคุยหรือคบกับเขามันจะผิดไหม จะบาปไหม แต่กับสามีเราคุยกับเขา เขาก็ไม่ยอมเลิก ก็ทำนิสัยเดิมๆ คำถามคือ เราควรทำตามใจตัวเอง...หรือทำตามสิ่งที่ถูกต้องชดใช้กรรมกับสามีคนนี้ต่อไป