แยกเวทนาได้จัดเป็นสมาธิขั้นไหนครับ

เมื่อก่อนฝึกสมาธิครับมันช่วยให้จิตใจสงบ ตอนนี้ไม่ได้ฝึกครับเพราะไม่ค่อยมีเวลา ทำงานประจำ เข้ากะ ประสปการณ์ ในการฝึก ช่วงฝึกนั่งวันแรกนั่งวันล่ะประครึ่งชั่วโมง รู้สึกว่าวันแรกๆจิตยังไม่ค่อยสงบคิดเรื่อ

เสียงพากย์ความคิดว่านี่เวทนาของเรา นี่เรากำลังรู้สึกอย่างนี้ เรากำลังคิดอย่างนี้ เรากำลังคิด ทำ พูดอย่างนี้อยู่ เป็นสังขารขันธ์มันคิด หรือ จิตคิด จิตสั่งให้สังขารขันธ์มันคิด หรือสังขารขันธ์มันคิดเอง แ

"ความสงบนี้ มีอยู่สองประการ คือ... ความสงบอย่างหยาบ อย่างหนึ่ง และความสงบอย่างละเอียด อีกอย่างหนึ่ง อย่างหยาบนั่น คือ... เกิดจากสมาธิที่เมื่อสงบแล้ว ก็มีความสุข แล้วถือเอาความสุข เป็นความสงบ อ

โทมนัสอาศัยเนกขัมมะ เป็นเพียงอาหาร(เวทนา เพื่อเลี้ยง ชีวิต) และเป็นมรรค(เนกขัมมะ) ............... พระอรหันต์ไม่มีทุกข์ แต่พระอรหันต์ที่ยังมีชีวิต ต้องเสวยอาหารคือเวทนา เพียงเพื่อดำรงขันธ์และเป็นมรรค(

"นอบน้อมแด่ ​พุทธธรรมสงฆ์ อันเป็นที่พึ่งของข้าพเจ้า" ******* ถามครับ.. ​แรงปรารถนา ที่เราอธิษฐานบ่อย ๆ กับ ​วาระจิตสุดท้าย อย่างไหนจะมีผลกับภพชาติต่อไปของเรามากกว่ากันครับ ?

เราจะแยกออกได้ยังไง ว่าอันไหนคือฉันทะ หรือ ตัณหาหรอครับ ภาวนาถึงสังขาร◌ุเบกขาญาณ อันเป็นญาณสูงสุดแล้ว แต่อาการลูบคลำยังมีอยู่ ยังอยากเข้าป่า อยากเข้าถ้ำ อยากตัดขาดโลกอยู่ แต่ความเป็นจริง เมื่อกำหนดรู่

ทำไมพระอรหันต์สุกขวิปัสสโก สิ้นกิเลสแล้ว นิวรณ์5ก็ต้องหมดไปด้วย ยังฝึกสมาธิไม่ได้?