ไม่ชอบเข้าหาสังคมแต่อยากมีเพื่อน

สับสนมากค่ะใจก็รักเขา แต่สมองมันสั่งให้หยุด คบกันได้ 1ปีกว่าแล้วค่ะ เขาไม่สนใจเลย ทำเหมือนไม่ใช่แฟนกันแล้ว (ก่อนหน้านี้จับได้ว่าเขามีคนอื่นคอลไลน์คุยกันไม่รู้คุยกันนานแค่ไหนแล้ว แต่เราก็ให้อภัยเขาเพรา

OR กำลังถอยมารับแล้วนะครับ...ใครยังไม่ขึ้นจะเสียใจ...รีบๆขึ้นมาเร็วๆ...รถจะพุ่งล่ะะนะ (เจ็บขาจัง..เหมือนมีอะไรทับขาอยู่)

ผมอายุ 26 ใกล้ 27 ยังไม่เคยมีแฟน อยู่ตัวคนเดียวมาโดยตลอด ไม่ได้มีคนที่ชอบ หรือ เข้าหาใคร เว้นระยะห่างกับเพศตรงข้ามเสมอ ( ผมชอบผู้หญิงนะ ไม่ได้ชอบผู้ชายด้วยกัน ) แต่อันนี้ผมให้เกียรติด้วยการไม่ล่วงเก

เรารู้สึกว่าความสำคัญที่เราเคยได้รับ มันน้อยลงทุกที. ทุกที เราเหนื่อยกับสิ่งที่เป็นอยู่ เหนื่อยกับการต้องมานั่งร้องไห้เงียบๆ คนเดียวครั้งแล้วครั้งเล่า เหนื่อยกับการคิดถึงคำสัญญา ที่เค้าเคยให้ไว้ แต่มั

บางทีเราก็คงเหมาะกับการอยู่คนเดียวรึเปล่า ถึงไม่มีใครเข้ามา พอพยายามเข้าหาใคร ดูเหมือนจะถอยห่าง แบบว่าเราไม่น่าคุยไม่น่าสนใจ เราควรทำยังไงดี

ตอนนี้เราเว้นระยะห่างจากน้องออกมาแล้วถอยห่างออกมาดีกว่า จะได้สบายใจจะคุยกับน้องเวลาทีต้องทำงานด้วยกัน อาจจะมีมองบ้างเป็นบางครั้ง ชอบน้องอยู่มุมของตัวเอวดีกว่า ไม่อยากให้ใครต้องลำบากไปด้วย ไม่อยากที่จะ

วัยเด็กตั้งแต่อนุบาลก็โดนคนอื่นแกล้งตลอด ไม่มีใครอยากเป็นเพื่อนด้วยทุกคนพยามหลีกเลี่ยงเรา บางครั้งทุกคนก็จะสั่งกันไม่ให้มายุ่งกับเรา เราเองหน้าตาไม่ได้น่าเกลียดการเรียนไม่ได้แย่เป็นคนปกติไม่เคยมีปัญหา

คือเราห่างหายจากการเล่นอินสตาแกรมไป4ปี ไม่เข้าเล่นไม่อัพเดทอะไรเลยก็ว่าได้ แล้วจู่ๆก็ไม่รู้นึกยังไงเข้าเล่น และอัพรูปลง​​สตอรี่และไอจี สรุปมีผู้ชายต่างชาติทักมาเต็มเลยคะ โดยเฉพาะหนุ่มอาหรับ เราเป็นสาว

ขอมุมมองหรือประสบกาการณ์ที่พี่ๆเจอนะคะ หนุอยากรู้ว่าเพื่อนกลุ่มไหนจะอยู่มั่นคงกับเราไปจนจบค่ะ เล่ามุมมองหรือประสบการณ์ที่พี่เจอมากับตัวกะได้ค่ะ เพราะเเต่ละคนเจอไม่เหมือนกันอยู่เเล้ว คือหนุมีกลุ่มเพื