ยิ่งปฏิบัติสมถ-วิปัสสนากรรมฐาน ถึงระดับหนึ่งจะพบกับความว่าง
ว่างจากตัวตน ว่างจากความคิด ว่างจากสรรพสิ่งทั้งหลายรอบตัวเรา
เกิดปัญญาว่า ทุกสิ่งทุกอย่าง ล้วนไม่ใช่เรา ทั้งตัวตน ความคิด สรรพสิ่งรอบตัวเรา ล้วนเกิดของมันเอง มีบุญและกรรมบันดาลให้มันเกิด
เหมือนบทละครบทหนึ่งและโรงละครโรงหนึ่ง เราเป็นผู้ดูแต่ขาดสติและปัญญา หลงคิดว่าทั้งตัวตน ความคิด สรรพสิ่งรอบตัวเราล้วนเป็นเรา
ยิ่งปฏิบัติสมถ-วิปัสสนากรรมฐาน ถึงระดับหนึ่งจะพบกับความว่าง
ว่างจากตัวตน ว่างจากความคิด ว่างจากสรรพสิ่งทั้งหลายรอบตัวเรา
เกิดปัญญาว่า ทุกสิ่งทุกอย่าง ล้วนไม่ใช่เรา ทั้งตัวตน ความคิด สรรพสิ่งรอบตัวเรา ล้วนเกิดของมันเอง มีบุญและกรรมบันดาลให้มันเกิด
เหมือนบทละครบทหนึ่งและโรงละครโรงหนึ่ง เราเป็นผู้ดูแต่ขาดสติและปัญญา หลงคิดว่าทั้งตัวตน ความคิด สรรพสิ่งรอบตัวเราล้วนเป็นเรา