โพสต์นี้ไม่มีอะไรมากแค่อยากได้กำลังใจหรือข้อคิดเพื่อไม่ให้ตัวเองคิดมากค่ะ
เริ่ม เรามีพี่ชาย 1 คน อายุ 34 เราเป็นผู้หญิงคนที่ 2 อายุ 30 เรามีหน้าที่การงานคือทำธุรกิจต่อจากที่บ้านเลยไปไหนไม่ได้ ส่วนพี่ชายไปทำงานข้างนอกเช่าคอนโดในกรุงเทพ
พ่อแม่เราไม่มีรายได้แล้วเพราะเกษียณแล้วได้แต่เงินบำนาญเดือนละไม่เท่าไหร่ ภาระในบ้านเราดูแลหมด ค่าบ้านค่าน้ำไฟค่างวดรถ 2 คัน ค่ากับข้าว รวมๆเดือนนึง 80,000 กว่าบาทได้ค่ะ ซึ่งที่บ้านอยู่กัน 7 คน เมื่อก่อนเลี้ยงยายด้วยค่ะ อายุ 98 ปี ท่านพึ่งเสียไป เราเป็นคนดูแลหมด เช็ดอึเช็ดฉี่ ดูแลอาหารการกิน ซึ่งแม่เราเป็นลูกแท้ๆเค้าไม่ทำนะคะเค้าจะใช้เราทำตลอด เราก็ทำไม่เคยบ่นนะ เค้าช่วยอย่างเดียวคือช่วยเลี้ยงลูกให้เราเวลาไปทำงาน ส่วนงานบ้าน เรากับแฟนเป็นคนทำทุกอย่าง ที่มีปัญหาเนี่ยจะเป็นเรื่องคำพูดและการกระทำของเค้า ที่ปฏิบัติไม่เหมือนกัน เค้าไม่เคยพูดกับเราดีเลยกระแทกประชดประชัน ยกตัวอย่าง วันก่อนลูกพึ่งหัดเดินแล้วเรานั่งพับผ้าอยู่ แล้วลูกล้มปากกระแทกเค้าด่าเราว่าทำไมปล่อยให้ลูกเจ็บ กูเลี้ยงไม่เคยให้เจ็บเลย เป็นแม่ยังไงเล่นแต่โทรศัพท์ (คือเรานั่งพับผ้า) ซึ้งตรงที่ลูกล้มมีพ่อเรานั่งอยู่ก็คิดว่าเค้าจะช่วบดูหลานหน่อย แต่มันก็พลาดอ่าค่ะ เค้าจะเป็นประมาณนี้เครียดหรือโมโหอะไรมาก็จะมาพูดกระแทกใส่ตลอด แม่ไม่เคยทำงานบ้านนะคะ เราเก็บให้ตลอดแก้วกาแฟกระดาษทิชชูที่ใช้แล้วของทุกอย่างถ้าเอามาใช้แล้วเค้าไม่เคยเก็บ น้อยมากที่จะเก็บ มันเหนื่อยมากค่ะ เหนื่อยมากเลยไหนจะลูกไหนจะงานบ้าน ที่ที่มีแฟนช่วย แฟนจะช่วยทำกับข้าวช่วยงานบ้านหนักๆได้ ดีหน่อยที่แฟนไม่ค่อยใส่ใจเรื่องคำพูดของแม่หรือว่าเค้ากำลังเก็บไว้ในใจอันนี้เราไม่รู้นะ เพราะแวลาแม่เค้าด่าเค้าจะใช้คำว่า พวก ซึ่งมันเหมือนเหมารวมเราก็เลยรู้ไม่ค่อยดีนะกลัวเค้าจะคิดมากกลัวเค้าจะเก็บกด(แฟนก็ทำธุรกิจด้วยกันเลยไปไหนไม่ได้) ถามว่าเราเถียงไหม บางเรื่องที่มันสุดๆก็เถียงนะอย่างเค้าว่าเงินไม่เคยให้เอาไปทำไรหมดไม่เคยให้พ่อให้แม่มันจะเอาไหนมาเจริญ นี้เค้าพูดมาแบบนี้ เราก็ขึ้นเหมือนกันนะ แล้วที่จ่ายทุกอย่างนี้ไม่ให้หรอ หักแล้วเดือนนึงเราแทบไม่พอใช้เลยนะ เงินเก็บไม่เคยมีเลย พอเถียงเค้าก็จะบอกว่า โคตรพ่อนี้แรงจิงๆเถียงคำไม่ตกฝากสันดานเป็นทั้งโครต เราร้องไห้จะมันชินไปแล้วแค่ที่มาตั้งกระทู้เพราทำไมกับพี่ชายของเราเค้าถึงพูดดีมากเหมือนเป็นลูกคนละพ่อละแม่เลย พี่ชายเราเค้าไม่เคยส่งเสียทางบ้านนะคะ จะมีให้บ้านเวลาแม่โทรไปขอ หรือวันพ่อวันแม่เค้าก็จะกลับมาไหว้และพาไปกินข้าว(จะทำเฉพาะวันสำคัญ) แต่เราก็ทำเดือนนึงหลายครั้งที่พาพ่อแม่ไปกินข้าว เวลาเค้าคุยกันแม่รักลูกอย่างนู้นอย่างนี้ อันนี้ต้องบอกพี่ชายเค้าเป็นโรคถ้ามีเงินเค้าจะใช้ชีวิตปกติถ้าขาดเงินเค้าจะเป็นโรคชอบจะฆ่าตัวตายแล้วโพสต์ลงเฟสแต่ไม่เคยทำอะไรตัวเองนะคะ แล้วพอเป็นแบบนี้แม่จะคอยโอนเงินไปให้ตลอด เวลาแม่ทะเลาะกับเรา เราโมโหเราจะถามเค้าว่า ทำไมกับพี่เราพูดดีจัง เวลาที่โพสต์อะไรในเฟสบุ๊คจะไปกดหัวใจให้ตลอด ทำไมกำเราไม่เคยพูดแบบนี้เลยไม่เคยไปกดหัวใจไม่เคยพูดให้กำลังใจอะไรทั้งนั้น คำพูดของแม่จะตอบกลับมาว่า อย่าขี้อิจฉาเลยมันป่วยนะถ้าลูกเป็นแบบนี้จะทำยังไง เราก็เลยบอกว่า ป่วยเฉพาเวลาไม่มีเงินรึป่าว จากนั้นเค้าโมโหมากเค้าจะขุดโครตมาด่าอีกตลอด เราเลยเบื่อเครียดพยายามไม่คิดละ มันเหนื่อย พยายามไม่เจอเค้านั่งห่างๆ เพื่อนที่จะไม่โดนเค้าด่า มันจะว่าอิจฉาพี่หรอก็ไม่อ่ะแค่อยากให้เค้าทำกับเราเหมือยที่ทำกับพี่มาก พี่ให้เงิน มา 2000 พูดหมดปีก็ไม่จบ คนรู้ทั้งซอยลูกชายให้เงิน แต่กับเราคนรู้แต่ข้อเสียทะเลาะกับมันอีกแล้วโยนอารมณ์ให้เราทุกอย่าง เวลาซื้ออะไรให้กินเค้าจะบอกว่าไม่อร่อยทีหลังไม่ต้องซื้อมานะ ย้ำว่าที่เราซื้อหรือพาเค้าไปกินเค้าจะพูดแบบนี้ทุกครั้ง ไม่เคยอร่อย แต่เวลาพี่พาไป โพสต์เฟสบุ๊คแชร์ให้ชาวบ้านรู้ว่าลูกชายพามาเลี้ยงข้าว ตลอดค่ะ ก็จะประมาณนี้ เรารักเค้านะเราจะไปอยู่ข้างนอกก็ได้นะ แต่เค้าก็แก่แล้วอ่ะทั้งพ่อและแม่เค้าไม่ได้ทำงานกันแล้วถ้าเราไปใครจะดูแล เราก็พยายามคิดว่าเราก็จะทำดีไปเรื่อยๆแหละดูแลเค้าจนเค้าไม่อยู่แต่มันเหนื่อยกับคำพูดและการกระทำเค้ามันบั่นทอนจิตใจกลายว่าเราเริ่มจะเป็นโรคเครียดโรคคิดมากเพราะเวลาเค้าด่าเราแรกๆมันมาคิดว่าทำไมวะทำไมไม่เคยพูดกับเราเหมือนพูดกับพี่เราเลย มันเลยแย่ค่ะจิตใจ ก็ประมาณนี้ค่ะอาจจะว่ามาระบายให้ฟังก็ได้นะคะ มันก็ได้ระบายออกมา ที่มาพิมพ์ในนี้อาจจะมีคนที่เค้าเจอมาเหมือนเราก็ได้เค้าผ่านมันไปได้ยังไง รับกับความรู้สึกยังไงเราควรปรับอะไรตรงไหนไหม ช่วยแนะด้วยค่ะ ขอบคุณที่อ่านจนจบนะคะ ขอบคุณมากค่ะ
ลูกอยู่บ้านเลี้ยงพ่อแม่กับลูกออกไปอยู่ข้างนอกไม่เคยเลี้ยงพ่อแม่ทำไมพ่อแม่แสดงความรับต่างกัน
เริ่ม เรามีพี่ชาย 1 คน อายุ 34 เราเป็นผู้หญิงคนที่ 2 อายุ 30 เรามีหน้าที่การงานคือทำธุรกิจต่อจากที่บ้านเลยไปไหนไม่ได้ ส่วนพี่ชายไปทำงานข้างนอกเช่าคอนโดในกรุงเทพ
พ่อแม่เราไม่มีรายได้แล้วเพราะเกษียณแล้วได้แต่เงินบำนาญเดือนละไม่เท่าไหร่ ภาระในบ้านเราดูแลหมด ค่าบ้านค่าน้ำไฟค่างวดรถ 2 คัน ค่ากับข้าว รวมๆเดือนนึง 80,000 กว่าบาทได้ค่ะ ซึ่งที่บ้านอยู่กัน 7 คน เมื่อก่อนเลี้ยงยายด้วยค่ะ อายุ 98 ปี ท่านพึ่งเสียไป เราเป็นคนดูแลหมด เช็ดอึเช็ดฉี่ ดูแลอาหารการกิน ซึ่งแม่เราเป็นลูกแท้ๆเค้าไม่ทำนะคะเค้าจะใช้เราทำตลอด เราก็ทำไม่เคยบ่นนะ เค้าช่วยอย่างเดียวคือช่วยเลี้ยงลูกให้เราเวลาไปทำงาน ส่วนงานบ้าน เรากับแฟนเป็นคนทำทุกอย่าง ที่มีปัญหาเนี่ยจะเป็นเรื่องคำพูดและการกระทำของเค้า ที่ปฏิบัติไม่เหมือนกัน เค้าไม่เคยพูดกับเราดีเลยกระแทกประชดประชัน ยกตัวอย่าง วันก่อนลูกพึ่งหัดเดินแล้วเรานั่งพับผ้าอยู่ แล้วลูกล้มปากกระแทกเค้าด่าเราว่าทำไมปล่อยให้ลูกเจ็บ กูเลี้ยงไม่เคยให้เจ็บเลย เป็นแม่ยังไงเล่นแต่โทรศัพท์ (คือเรานั่งพับผ้า) ซึ้งตรงที่ลูกล้มมีพ่อเรานั่งอยู่ก็คิดว่าเค้าจะช่วบดูหลานหน่อย แต่มันก็พลาดอ่าค่ะ เค้าจะเป็นประมาณนี้เครียดหรือโมโหอะไรมาก็จะมาพูดกระแทกใส่ตลอด แม่ไม่เคยทำงานบ้านนะคะ เราเก็บให้ตลอดแก้วกาแฟกระดาษทิชชูที่ใช้แล้วของทุกอย่างถ้าเอามาใช้แล้วเค้าไม่เคยเก็บ น้อยมากที่จะเก็บ มันเหนื่อยมากค่ะ เหนื่อยมากเลยไหนจะลูกไหนจะงานบ้าน ที่ที่มีแฟนช่วย แฟนจะช่วยทำกับข้าวช่วยงานบ้านหนักๆได้ ดีหน่อยที่แฟนไม่ค่อยใส่ใจเรื่องคำพูดของแม่หรือว่าเค้ากำลังเก็บไว้ในใจอันนี้เราไม่รู้นะ เพราะแวลาแม่เค้าด่าเค้าจะใช้คำว่า พวก ซึ่งมันเหมือนเหมารวมเราก็เลยรู้ไม่ค่อยดีนะกลัวเค้าจะคิดมากกลัวเค้าจะเก็บกด(แฟนก็ทำธุรกิจด้วยกันเลยไปไหนไม่ได้) ถามว่าเราเถียงไหม บางเรื่องที่มันสุดๆก็เถียงนะอย่างเค้าว่าเงินไม่เคยให้เอาไปทำไรหมดไม่เคยให้พ่อให้แม่มันจะเอาไหนมาเจริญ นี้เค้าพูดมาแบบนี้ เราก็ขึ้นเหมือนกันนะ แล้วที่จ่ายทุกอย่างนี้ไม่ให้หรอ หักแล้วเดือนนึงเราแทบไม่พอใช้เลยนะ เงินเก็บไม่เคยมีเลย พอเถียงเค้าก็จะบอกว่า โคตรพ่อนี้แรงจิงๆเถียงคำไม่ตกฝากสันดานเป็นทั้งโครต เราร้องไห้จะมันชินไปแล้วแค่ที่มาตั้งกระทู้เพราทำไมกับพี่ชายของเราเค้าถึงพูดดีมากเหมือนเป็นลูกคนละพ่อละแม่เลย พี่ชายเราเค้าไม่เคยส่งเสียทางบ้านนะคะ จะมีให้บ้านเวลาแม่โทรไปขอ หรือวันพ่อวันแม่เค้าก็จะกลับมาไหว้และพาไปกินข้าว(จะทำเฉพาะวันสำคัญ) แต่เราก็ทำเดือนนึงหลายครั้งที่พาพ่อแม่ไปกินข้าว เวลาเค้าคุยกันแม่รักลูกอย่างนู้นอย่างนี้ อันนี้ต้องบอกพี่ชายเค้าเป็นโรคถ้ามีเงินเค้าจะใช้ชีวิตปกติถ้าขาดเงินเค้าจะเป็นโรคชอบจะฆ่าตัวตายแล้วโพสต์ลงเฟสแต่ไม่เคยทำอะไรตัวเองนะคะ แล้วพอเป็นแบบนี้แม่จะคอยโอนเงินไปให้ตลอด เวลาแม่ทะเลาะกับเรา เราโมโหเราจะถามเค้าว่า ทำไมกับพี่เราพูดดีจัง เวลาที่โพสต์อะไรในเฟสบุ๊คจะไปกดหัวใจให้ตลอด ทำไมกำเราไม่เคยพูดแบบนี้เลยไม่เคยไปกดหัวใจไม่เคยพูดให้กำลังใจอะไรทั้งนั้น คำพูดของแม่จะตอบกลับมาว่า อย่าขี้อิจฉาเลยมันป่วยนะถ้าลูกเป็นแบบนี้จะทำยังไง เราก็เลยบอกว่า ป่วยเฉพาเวลาไม่มีเงินรึป่าว จากนั้นเค้าโมโหมากเค้าจะขุดโครตมาด่าอีกตลอด เราเลยเบื่อเครียดพยายามไม่คิดละ มันเหนื่อย พยายามไม่เจอเค้านั่งห่างๆ เพื่อนที่จะไม่โดนเค้าด่า มันจะว่าอิจฉาพี่หรอก็ไม่อ่ะแค่อยากให้เค้าทำกับเราเหมือยที่ทำกับพี่มาก พี่ให้เงิน มา 2000 พูดหมดปีก็ไม่จบ คนรู้ทั้งซอยลูกชายให้เงิน แต่กับเราคนรู้แต่ข้อเสียทะเลาะกับมันอีกแล้วโยนอารมณ์ให้เราทุกอย่าง เวลาซื้ออะไรให้กินเค้าจะบอกว่าไม่อร่อยทีหลังไม่ต้องซื้อมานะ ย้ำว่าที่เราซื้อหรือพาเค้าไปกินเค้าจะพูดแบบนี้ทุกครั้ง ไม่เคยอร่อย แต่เวลาพี่พาไป โพสต์เฟสบุ๊คแชร์ให้ชาวบ้านรู้ว่าลูกชายพามาเลี้ยงข้าว ตลอดค่ะ ก็จะประมาณนี้ เรารักเค้านะเราจะไปอยู่ข้างนอกก็ได้นะ แต่เค้าก็แก่แล้วอ่ะทั้งพ่อและแม่เค้าไม่ได้ทำงานกันแล้วถ้าเราไปใครจะดูแล เราก็พยายามคิดว่าเราก็จะทำดีไปเรื่อยๆแหละดูแลเค้าจนเค้าไม่อยู่แต่มันเหนื่อยกับคำพูดและการกระทำเค้ามันบั่นทอนจิตใจกลายว่าเราเริ่มจะเป็นโรคเครียดโรคคิดมากเพราะเวลาเค้าด่าเราแรกๆมันมาคิดว่าทำไมวะทำไมไม่เคยพูดกับเราเหมือนพูดกับพี่เราเลย มันเลยแย่ค่ะจิตใจ ก็ประมาณนี้ค่ะอาจจะว่ามาระบายให้ฟังก็ได้นะคะ มันก็ได้ระบายออกมา ที่มาพิมพ์ในนี้อาจจะมีคนที่เค้าเจอมาเหมือนเราก็ได้เค้าผ่านมันไปได้ยังไง รับกับความรู้สึกยังไงเราควรปรับอะไรตรงไหนไหม ช่วยแนะด้วยค่ะ ขอบคุณที่อ่านจนจบนะคะ ขอบคุณมากค่ะ