ในหัวทำไมถึงคิดแต่อยากตาย

สวัสดีครับ ส่วนตัวแล้วเคยเป็นคนร่าเริง มีความสุข โลกสีชมพูมาก่อน แต่ก่อนมองโลกในแง่ดีมากๆคิดบวกตลอด
จนกระทั้ง ได้เลิกกับแฟน ช่วงม.6 ทำให้เรากลายเป็นคนมองโลกในแง่ลบ แต่ปัญหาตรงนี้เราก็ผ่านมาได้
แต่กลับมีปัญหาทางความรู้สึกตามมา กลายเป็นคน พูดจาน้อยมากๆ ไม่ชอบเข้าสังคม ชอบอยู่ตัวคนเดียวมากกว่า กลายเป็นคนเก็บตัว รู้สึกไม่ตื่นเต้นทุกเทศกาล เฉยๆกับทุกเรื่อง  ไม่ได้โหยหาหรือคิดถึงเรื่องแฟนเก่าเลย แต่ทำไมกันนะความรู้สึก ของเรา มันเคว้งคว้างจัง มันไม่มีความสุขเลยสักนิด ทำงานก็เหม่อลอย สมองคือคิดแต่เรื่องเก่าๆ อย่างเช่นเมื่อวานทำอะไรไปบ้าง ก็ชอบเอามาคิด และชอบจินตนาการเพ้อฝัน ชอบพูดกับความคิดของตัวเอง จนสามารถพูดออกเสียงเพื่อพูดกับในหัวเรา บางทีกินข้าวอยู่ นึกอะไรได้ ก็พูดออกมา จนคนรอบข้างถาม เป็นอะไรทำไมพูดคนเดียว รู้สึกอายมาก ทำไมเราถึงไม่สามารถควบคุมตัวเองได้  แต่เรากลับคิดว่า การที่ได้คุยกับตัวเอง ทำให้เรามีความสุขทุกครั้งและการได้คิดจินตนาการวาดภาพฝันในหัว ทำให้เรามีความสุข จนเราไม่สามารถยอมรับในสิ่งความเป็นจริงได้  ชอบเอาตัวเองไปเปรียบเทียบคนอื่น   เวลาไหนรู้สึกผิดหวัง หรือเคว้งคว้าง ในหัวเรา กลับบอกกับตัวเองว่า ทำไมไม่ตายๆไปสักที จะอยู่ไปทำไม ทุกครั้ง ตลอดระยะเวลา6ปี  เราไม่เคยไปปรึกษาหรือหาหมอ ไม่เคยคิดว่าเราเป็นซึมเศร้า ทุกวันนี้พยายามทำตัวเองให้มีความสุข แต่ก็ยังทำไม่ได้ เราหลุดพ้นจากวงโคจรอุบาทตอนนี้ไม่ได้จริงๆ เราทำได้แค่คิด  แต่ไม่เคยลงมือทำร้ายตัวเองเพื่อให้ตัวเองเจ็บ 
อยากหลุดพ้นจากวงจรอุบาท ตอนนี้มากๆ ไม่มีความสุขเลย อยากหลับแล้วไม่ต้องตื่นมา