เล่าก่อนนะคะว่า เราเจอความรักมาหลากหลายรูปแบบมาก ทั้งดีและไม่ดี วันนี้ก็เลยอยากจะมาแชร์ ประสบการณ์ความรัก ที่ครั้งหนึ่งมันเกิดขึ้นกับเรา และเราจำมันไม่เคยลืม ของแต่ละคนที่เดินเขามาและจากออกไป……
คนแรก
มันเกิดขึ้นตอน มัธยม เราเจอกับผู้ชายคนนี้เพราะว่าผู้ชายคนนี้เป็นรุ่นน้องของเรา เขาเป็นนักกีฬาของโรงเรียนตอนเย็น หลังเลิกเรียน เราชอบไปนั่งดูผู้ชายเตะบอลข้างสนามบอล ก็เลยได้มีโอกาสเจอคนนี้ เราแอบชอบน้องเขา เพราะน้องเขาน่ารัก เลยตัดสินใจทัก facebook ไปหาน้องเขา คุยกันไปสักระยะหนึ่ง เราได้มีโอกาสได้คบกัน
คบกันระยะแรก…เรามีความสุขมาก เขาดูแลใส่ใจ และทำทุกอย่างให้เรา เวลาเขาซ้อมฟุตบอล เราก็จะชอบไปดูเขา และซื้อขนมและน้ำไปให้ ช่วงเวลานั้นเป็นช่วงเวลาที่ Happy มาก เอาง่ายๆคือ ทุกอย่างบนโลกใบนี้เป็นสีชมพูเลยแหละ
เข้าปีที่ 1…เขาเริ่มจะพาเราไปหาป้าเขา เพราะเขาอาศัยอยู่กับป้า ชีวิตครอบครัวเขาค่อยข้างที่จะลำบาก และมีช่วงหนึ่ง เขาไม่มีรองเท้าใส่เตะฟุตบอล เราก็เอาเงินที่เราเก็บไปซื้อให้ จนวันหนึ่ง เราไปสอบในตัวอำเภอและให้เขามารับ ตอนมารับเรา เขาประสบอุบัติเหตุ รถล้ม พอเรารู้ข่าว เราเสียใจมาก ได้แต่โทษตัวเองว่าเป็นความผิดของตัวเอง ถ้าไม่ให้เขามารับ เหตุการณ์นี้ก็คงไม่เกิดขึ้น
เข้าปีที่ 2…ทุกอย่างก็เริ่มเปลี่ยนไป หลังจากที่เขาเริ่มรู้จักวัยรุ่นในหมู่บ้านของเรา เขาเริ่มจะตีตัวออกห่าง ติดเพื่อน ไม่เข้าเรียน ไม่ซ้อมฟุตบอล เราก็เริ่มจะตามเขา เขาก็พยายามหนีเราตลอด เราเสียใจและ ร้องไห้หนักมาก ตามจนตัวเองเริ่มไม่มีค่า จนมาวันหนึ่ง เราทะเลาะกับเขาหนักมาก พอทะเลาะกันเสร็จ เขาก็ขับ รถมอไซออกไป เราขับไล่ตามเขา จนรถเสียหลักล้ม ตอนนั้นเราหมดสติไป เราไม่รู้เลยว่ามันเกิดอะไรขึ้นบ้าง รู้ตัวอีกที ก็อยู่บนรถพยาบาลแล้ว พอถึงโรงพยาบาล คนที่เราเห็นคนแรกคือ พ่อกับแม่ ตอนนั้นเรารู้สึกผิดกับพวกเขาเอามากๆ เราเห็นน้ำตาพ่อเราเป็นครั้งแรก เราโคตรจะรู้สึกผิด ที่ตอนนั้นไม่ยอมเชื่อฟังเขาตั้งแต่แรก ว่าผู้ชายคนนี้มันไม่ได้มีอะไรดีเลย ขนาดเรารถล้ม มันมาหาเราแค่ครั้งเดียว หลังจากนั้นเราก็ไม่เจอเขาอีกเลย มีแต่แม่ที่เฝ้าเราไม่ห่าง เรารักษาตัวที่โรงพยาบาลได้สักพัก เราก็ตั้งออกไปรักษาตัวที่บ้าน กว่าจะได้กลับเข้าไปเรียนก็ใช้เวลาเกือบ 2 เดือน ตอนนั้นเราก็หวังแค่ว่าแฟนของเราจะมาดูแลเราแต่ก็ป่าวเลย เขาไม่สนใจเราสักนิดเดียว จนกระทั้งเรารู้ว่าเรามีคนใหม่ เราก็ตามสืบ จนรู้ว่าพวกเขาเกินเลยกันไปมาก เราทั้งเจ็บทั้งเสียใจ เขาขอเลิกกับเรา แต่เราก็พยายามยื้อเขาไว้ หวังว่าสักวันเขาจะกลับมารักเราเหมือนเดิม แต่ก็ไม่เป็นผล เราต้องยอมรับ และนั้งร้องไห้เสียใจอยู่หลายเดือน กว่าจะ move on ได้มันไม่ง่ายเลย
เรื่องนี้สอนให้เรารู้ว่า…คนที่อยู่ข้างเราจริงๆแล้วไม่ใช่ผู้ชายเลวๆ แบบนั้น แต่คือพ่อกับแม่ ที่รักเราด้วยความ บริสุทธ์ใจ ทุกวันนี้เลยเชื่อฟังพ่อกับแม่มาก เวลาหาแฟน ต้องผ่านพ่อหรือแม่ก่อนเสมอ
>>>ใครเคยเจอแบบนี้กันบ้างค่ะ มาแชร์ประสบการณ์กันได้นะคะ<<<
แชร์ประสบการณ์ความรัก EP.1
คนแรก
มันเกิดขึ้นตอน มัธยม เราเจอกับผู้ชายคนนี้เพราะว่าผู้ชายคนนี้เป็นรุ่นน้องของเรา เขาเป็นนักกีฬาของโรงเรียนตอนเย็น หลังเลิกเรียน เราชอบไปนั่งดูผู้ชายเตะบอลข้างสนามบอล ก็เลยได้มีโอกาสเจอคนนี้ เราแอบชอบน้องเขา เพราะน้องเขาน่ารัก เลยตัดสินใจทัก facebook ไปหาน้องเขา คุยกันไปสักระยะหนึ่ง เราได้มีโอกาสได้คบกัน
คบกันระยะแรก…เรามีความสุขมาก เขาดูแลใส่ใจ และทำทุกอย่างให้เรา เวลาเขาซ้อมฟุตบอล เราก็จะชอบไปดูเขา และซื้อขนมและน้ำไปให้ ช่วงเวลานั้นเป็นช่วงเวลาที่ Happy มาก เอาง่ายๆคือ ทุกอย่างบนโลกใบนี้เป็นสีชมพูเลยแหละ
เข้าปีที่ 1…เขาเริ่มจะพาเราไปหาป้าเขา เพราะเขาอาศัยอยู่กับป้า ชีวิตครอบครัวเขาค่อยข้างที่จะลำบาก และมีช่วงหนึ่ง เขาไม่มีรองเท้าใส่เตะฟุตบอล เราก็เอาเงินที่เราเก็บไปซื้อให้ จนวันหนึ่ง เราไปสอบในตัวอำเภอและให้เขามารับ ตอนมารับเรา เขาประสบอุบัติเหตุ รถล้ม พอเรารู้ข่าว เราเสียใจมาก ได้แต่โทษตัวเองว่าเป็นความผิดของตัวเอง ถ้าไม่ให้เขามารับ เหตุการณ์นี้ก็คงไม่เกิดขึ้น
เข้าปีที่ 2…ทุกอย่างก็เริ่มเปลี่ยนไป หลังจากที่เขาเริ่มรู้จักวัยรุ่นในหมู่บ้านของเรา เขาเริ่มจะตีตัวออกห่าง ติดเพื่อน ไม่เข้าเรียน ไม่ซ้อมฟุตบอล เราก็เริ่มจะตามเขา เขาก็พยายามหนีเราตลอด เราเสียใจและ ร้องไห้หนักมาก ตามจนตัวเองเริ่มไม่มีค่า จนมาวันหนึ่ง เราทะเลาะกับเขาหนักมาก พอทะเลาะกันเสร็จ เขาก็ขับ รถมอไซออกไป เราขับไล่ตามเขา จนรถเสียหลักล้ม ตอนนั้นเราหมดสติไป เราไม่รู้เลยว่ามันเกิดอะไรขึ้นบ้าง รู้ตัวอีกที ก็อยู่บนรถพยาบาลแล้ว พอถึงโรงพยาบาล คนที่เราเห็นคนแรกคือ พ่อกับแม่ ตอนนั้นเรารู้สึกผิดกับพวกเขาเอามากๆ เราเห็นน้ำตาพ่อเราเป็นครั้งแรก เราโคตรจะรู้สึกผิด ที่ตอนนั้นไม่ยอมเชื่อฟังเขาตั้งแต่แรก ว่าผู้ชายคนนี้มันไม่ได้มีอะไรดีเลย ขนาดเรารถล้ม มันมาหาเราแค่ครั้งเดียว หลังจากนั้นเราก็ไม่เจอเขาอีกเลย มีแต่แม่ที่เฝ้าเราไม่ห่าง เรารักษาตัวที่โรงพยาบาลได้สักพัก เราก็ตั้งออกไปรักษาตัวที่บ้าน กว่าจะได้กลับเข้าไปเรียนก็ใช้เวลาเกือบ 2 เดือน ตอนนั้นเราก็หวังแค่ว่าแฟนของเราจะมาดูแลเราแต่ก็ป่าวเลย เขาไม่สนใจเราสักนิดเดียว จนกระทั้งเรารู้ว่าเรามีคนใหม่ เราก็ตามสืบ จนรู้ว่าพวกเขาเกินเลยกันไปมาก เราทั้งเจ็บทั้งเสียใจ เขาขอเลิกกับเรา แต่เราก็พยายามยื้อเขาไว้ หวังว่าสักวันเขาจะกลับมารักเราเหมือนเดิม แต่ก็ไม่เป็นผล เราต้องยอมรับ และนั้งร้องไห้เสียใจอยู่หลายเดือน กว่าจะ move on ได้มันไม่ง่ายเลย
เรื่องนี้สอนให้เรารู้ว่า…คนที่อยู่ข้างเราจริงๆแล้วไม่ใช่ผู้ชายเลวๆ แบบนั้น แต่คือพ่อกับแม่ ที่รักเราด้วยความ บริสุทธ์ใจ ทุกวันนี้เลยเชื่อฟังพ่อกับแม่มาก เวลาหาแฟน ต้องผ่านพ่อหรือแม่ก่อนเสมอ
>>>ใครเคยเจอแบบนี้กันบ้างค่ะ มาแชร์ประสบการณ์กันได้นะคะ<<<