สวัสดีค่ะ เราขอเกริ่นก่อนเลยว่าตอนนี้บ้านเราอยู่กัน 3 คน มี เรา น้องชาย พ่อ ซึ่งแม่เสียชีวิตไปแล้ว ครอบครัวเราเมื่อก่อน พ่อกับแม่ทะเลาะกันบ่อยมากๆ มีถึงขั้นลงไม้ลงมือทำร้ายร่างกาย ซึ่งเหตุการณ์ทุกๆอย่าง เรากับน้องเห็นและอยู่ในเหตุการณ์มาด้วยตลอด แต่ด้วยตอนนั้นเรากับน้องยังเด็กมากๆ เลยทำได้แค่ร้องไห้และเอาตัวเองไปขวางไว้ไม่ให้พ่อตบตีแม่ ต้องบอกก่อนว่าเรากับน้องจะไม่ค่อยพูดคุย หรือสนิทกับพ่อเท่าไหร่นัก เพราะถ้าพูดกันตามตรงทุกครั้งที่ทะเลาะกัน พ่อจะเป็นฝ่ายที่หาเรื่องแม่ก่อนเสมอ และทุกครั้งที่ทะเลาะกันพ่อเราจะออกไปจากบ้าน ไปนอนบ้านย่า แต่พอไม่เกิน1อาทิตย์พ่อเราก็กลับมา เป็นแบบนี้มาตลอด ปีๆนึงไม่ต่ำกว่า10ครั้ง และพ่อก็มีผู้หญิงคนอื่นในช่วงที่แม่เราป่วยด้วย พอวันที่แม่เสียชีวิตลง ครอบครัวเราก็อยู่กันแค่ 3 คน
หลังจากแม่เสีย4-5ปี เราและน้องก็โตขึ้นมาก น้องเราจากคนที่เป็นคนมีเหตุผล ใจเย็น น่ารัก กลายเป็นคนที่อารมณ์ร้อนมากๆ ใครพูดจาขัดหูนิดเดียวก็จะด่าโวยวายและชวนทะเลาะ ไม่ว่าจะกับเราหรือพ่อ น้องเราทะเลาะกับพ่อบ่อยมากๆ ทุกครั้งที่ทะเลาะน้องเราจะด่าพ่อเราเหมือนไม่ใช่พ่อ พูดจาหยาบคาย ขึ้น กู ไอ้ และบางทีก็พาลไปว่าเพื่อนบ้านว่า อย่าเสื-ก ทั้งๆที่เขาไม่เคยเข้ามายุ่งต่อให้เรื่องที่ทะเลาะเป็นเรื่องเล็กๆ น้อยๆ แค่ไหน น้องเราก็จะด่า โวยวายเสียงดัง และจะดึงเรื่องที่พ่อทำกับแม่มาด่าเสมอทุกครั้งที่ทะเลาะ น้องเราเคยพูดว่าจะอยู่ได้อย่างสงบต้องต-ยไปคนนึงไม่พ่อก็น้องเรา
ในตอนที่น้องเราอารมณ์ดีๆ เราและญาติทุกคนเคยพยายามพูด พยายามสอน แต่สุดท้ายน้องเราก็กลับมาเป็นเหมือนเดิม และไม่ยอมฟังใคร
เราซึ่งเป็นคนกลางในบ้าน และเป็นผู้หญิงคนเดียว เราไม่รู้จะทำยังไงกับเรื่องนี้แล้ว เราเหนื่อยและเครียดมากๆกับเหตุการณ์เดิมๆซ้ำๆนี้ตั้งแต่เล็กจนโต เราต้องเป็นฝ่ายเข้าไปขวางตลอด เพื่อไม่ให้เค้าลงไม้ลงมือกัน เราไม่รู้จะจัดการกับปัญหาชีวิตนี้ยังไง เราอยากออกไปให้พ้นๆ อยากทิ้งทุกอย่างไว้ แต่ชีวิตจริงๆมันไม่ง่ายขนาดนั้นเลย..
เราจะแก้ปัญหาพ่อกับน้องชายทะเลาะกันยังไง?
หลังจากแม่เสีย4-5ปี เราและน้องก็โตขึ้นมาก น้องเราจากคนที่เป็นคนมีเหตุผล ใจเย็น น่ารัก กลายเป็นคนที่อารมณ์ร้อนมากๆ ใครพูดจาขัดหูนิดเดียวก็จะด่าโวยวายและชวนทะเลาะ ไม่ว่าจะกับเราหรือพ่อ น้องเราทะเลาะกับพ่อบ่อยมากๆ ทุกครั้งที่ทะเลาะน้องเราจะด่าพ่อเราเหมือนไม่ใช่พ่อ พูดจาหยาบคาย ขึ้น กู ไอ้ และบางทีก็พาลไปว่าเพื่อนบ้านว่า อย่าเสื-ก ทั้งๆที่เขาไม่เคยเข้ามายุ่งต่อให้เรื่องที่ทะเลาะเป็นเรื่องเล็กๆ น้อยๆ แค่ไหน น้องเราก็จะด่า โวยวายเสียงดัง และจะดึงเรื่องที่พ่อทำกับแม่มาด่าเสมอทุกครั้งที่ทะเลาะ น้องเราเคยพูดว่าจะอยู่ได้อย่างสงบต้องต-ยไปคนนึงไม่พ่อก็น้องเรา
ในตอนที่น้องเราอารมณ์ดีๆ เราและญาติทุกคนเคยพยายามพูด พยายามสอน แต่สุดท้ายน้องเราก็กลับมาเป็นเหมือนเดิม และไม่ยอมฟังใคร
เราซึ่งเป็นคนกลางในบ้าน และเป็นผู้หญิงคนเดียว เราไม่รู้จะทำยังไงกับเรื่องนี้แล้ว เราเหนื่อยและเครียดมากๆกับเหตุการณ์เดิมๆซ้ำๆนี้ตั้งแต่เล็กจนโต เราต้องเป็นฝ่ายเข้าไปขวางตลอด เพื่อไม่ให้เค้าลงไม้ลงมือกัน เราไม่รู้จะจัดการกับปัญหาชีวิตนี้ยังไง เราอยากออกไปให้พ้นๆ อยากทิ้งทุกอย่างไว้ แต่ชีวิตจริงๆมันไม่ง่ายขนาดนั้นเลย..