ท้อมาก

เราเป็นคนนึงเลยที่ ทั้งท้อ ทั้งเหนื่อย ทั้งเบื่อ กับสังคมภายนอกอยากจะมาถามชาวพันทิปว่าไม่ว่าจะเป็นที่รร. หรือที่ทำงาน เคยท้อจนเครียดหรือป่าว ส่วนเราพอเครียดมากๆก็ทนไม่ไหวเอาตัวเองไปพึ่งความสุขจากโลกออ

ไม่ชอบเลยที่ตัวเองเวลาสนใจอะไร ก็สนใจแค่ช่วงแรกๆพอหลังๆ เริ่มเหนื่อยเบื่อท้อนิดๆหน่อยๆ ก็หมดไฟ

เราทำทุกวิถีทางแล้ว ทั้งขัด มาร์ก พอก สารพัดแล้ว กันแดด ก็ใช้ ครีมไหนว่าดีก็ไม่เห็นผล มันมีแต่คล้ำลงๆ ทำไงดีค่ะ เราเครียดมาก จนไม่อยากมองกระจกแล้ว ทำไมตัวขาวแต่หน้าคล้ำเป็นสีเทาๆเขียวๆ หมองๆ เราเบื่อม

กลัวเป็นซึมเศร้าหรือเป็นประสาทเพราะความรักมากๆ ก่อนอื่นต้องขออนุญาตเล่าว่า เป็นคนปกติที่จิตใจปกติมาก่อน เจอความสัมพันธ์ที่แบบเอาแต่ใจ ทุกๆอย่าง (เราเป็นผู้หญิงค่ะ) มีแฟนที่ทะเลาะกันทุกๆวัน แม้แต่คำพูด

คือ เราโดนรุ่นพี่เกลียดและเพื่อนเกลียด คือเรื่องของรุ่นพี่อ่ะเราไม่รู้ว่าเราทำอะไรให้แต่เราคิดว่าเราน่าจะไปยุ่งกับแฟนเก่าเขา เหมือนเขาหึงเขาก้ไปโพสด่า เขามาว้าวโพสเราบ่อยๆ เขาก้คงคิดว่าเราชอบแฟนเก่าเข

อายุ 50 ปี แล้วอยากลาออกมาก เบื่อหน่ายกับการทำงาน การต่อสู้ในเมืองกรุง แต่เมื่อหันหลังมามอง ภาระเยอะแยะจนท้อ ทั้งลุก บ้าน และรถ มีใครตกอยู่ในสภาวะแบบเดียวกันมั้ยค่ะ มีวิธีสร้างแรงบันดาลใจให้กับตัวเองอ

รู้สึกว่าช่วงนี้เครียดมากเลย เงินก็ช็อตอีก มีแต่เรื่องตีกันในสมอง เครียดจนอยากร้องไห้ แต่ก็ร้องไม่ได้ ได้แต่บอกกับตัวเองว่าต้องสู้ บางทีก็เบื่อไม่อยากทำอะไร ไม่อยากพูดกับใคร เบื่อเพื่อน อยากอยู่คนเดีย

คือเบื่อไม่อยากรับแรงกดดัน ทางครอบครัวผมและทางครอบครัวแฟน ต้องพยายามดิ้นรนหาเงินให้มากขึ้นมากกขึ้นอีก จนเหนื่อยเบื่อท้อ อยากตายๆให้จบๆไมาได้เศร้าหรือเครียดปกติดีคับ แค่รู้สึกอยากจบชีวิตทั่งๆปบบนี้เลยไ

เรียนอยู่หมอค่ะ ที่บ้านอยากให้เรียน แต่รู้สึกไม่ชอบเลยจริงๆค่ะ พวกวิชาคณะ เช่น อนาโตมีเรียนแล้วรู็สึกไม่ใช่ เบื่อมากไม่มีกะจิตกะใจอยากเรียน เบื่อเพื่อนๆที่มหา'ลัยด้วยค่ะ รู้สึกไม่เข้ากับตัวเอง ทุกว

จากที่เป็นคนร่าเริงตนนี้กลายเป็นคนไม่เข้าสังคม ไม่อยากทำอะไรเลย พอออกไปข้างนอกเจอเพื่อนก่อปกติ พอมาอยู่ห้องสี่เหลี่ยมก็เศร้า เครียด ทำไงดีค่ะ