คนเป็นโรคซึมเศร้าจัดการกับความรู้สึกยังไงครับ

สวัสดีครับผมอายุ15นะครับเป็นโรคซึมเศร้ามา7-8เดือนแล้วครับ ขอย้อนไปก่อนผมจะเป็นโรคซึมเศร้านะครับ 
บ้านผมมีแค่ ผม-แม่ ครับ อยู่กับแม่ตั้งแต่เด็กๆพ่อหย่าไปตั้งแต่เด็กๆ ตอนผมอายุ8-9ขวบก็ปกติดีทุกอย่างครับ จนผมอายุ10ขวบป.4แม่ผมมีปัญหาการเงินต้องไปทำงานต่างประเทศครับ ช่วงนั้นแม่เครียดมากครับกลัวไม่ผ่านวีซ่า สุดท้ายก็ผ่านครับ แม่ผมก็ไปทิ้งให้ผมอยู่กับญาติบ้านข้างๆตั้งแต่เด็ก แม่จะคอยส่งเงินค่าเลี้ยงดูผมมาให้ ผมอยู่บ้านคนเดียวครับ ญาติเขาจะคอยเอากับข้าวมาส่งตอนเช้า-เย็น แม่ก็คอยโทรมาหาผมบ้างครับส่งเงินค่าเทอมมาให้ จนมาถึงม.2เทอม1 โควิด เรียนออนไลน์ แม่ก็บอกว่าจะกลับมาสงกรานต์ ช่วงกลับมาแรกๆผมไม่ชินเลยครับ รู้สึกว่าอยู่คนเดียวจนชิน ไม่มีคนคอยบ่นเวลาทำอะไรผิด หรือแบบเราลืมทำอะไรนิดหน่อยก็ไม่มีใครมาด่ามาว่าเรา แม่ผมเป็นคนเจ้ากี้เจ้าการมากครับ อะไรลืมนิดหน่อยก็ไม่ได้ ถ้าลืมนิดหน่อยเขาจะเอาตอนเองตอนเป็นเด็กมาพูดเลยครับว่าแบบ "เออนะตอนกูเด็กๆยายบอกอะไรก็ทำหมดทุกอย่างไม่ลืมอะไรสักอย่างเดียวเลยนะ" อะไรประมาณนี้ครับ หรือไม่ก็ชอบเอาข้างบ้านมากดเราครับจนเราเบื่อ กดดัน รำคาญ ม.2เทอม2ผมเป็นโรคซึมเศร้าครับไปหาหมอเรื่อยๆทุกเดือนแล้วก็ดรอปจ่กโรงเรียนออกมา กะว่าจะเรียนกศน. ช่วงแรกๆแม่ผมไม่บ่นเลยครับทำดีกับเราทุกอย่างได้เดือนเดียว เดือนต่อมาหลังจากไปหาหมอมาเสร็จ เขาเริ่มเลยครับ ข้าวแมวหกออกนอกจานนิดเดียวบ่นแล้ว นกขี้ใส่หน้าบ้านก็ด่าเราว่าทำไมไม่ออกไปดูบ้านบ้าง เห็นรอยล้อรถเขามาเลี้ยวโค้งหน้าบ้านก็ถามว่ารอยรถใคร พอเราไม่รู้ก็ด่าสวดยับเลยครับ ทำไมไม่รู้จักออกมาดูบ้างง หมาคุ้ยขยะหน้าบ้านก็ด่าครับ ทำไมไม่รู้จักไล่หมาบ้างง พอมาสิ้นเดือนใกล้หมอนัดเขาจะรีบทำดีกับเราเลยครับ ไม่ด่า ไม่บ่น เพื่อให้เราไม่ไปบอกหมอเรื่องสภาพจิตใจเรื่องที่บ้าน เหนื่อยมากครับไม่รู้จะอยู่ไปนานได้ขนาดไหน
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่