ปีใหม่..

เย้....
และแล้ว งานอันลำบาก
ยากเย็นของผมก็สิ้นสุดเสียที  โห..งานนี้
ผมทั้งปีน ทั้งมุด ทั้งไต่ไปตามข้างฝา
นึกว่าตัวเองเป็นแมงมุมไปเสียแล้ว
แต่ที่สุดก็จบลงด้วยดี
พร้อมรอยเขียวช้ำและบาดแผลตามแขนขาพอให้รู้ว่ามีความทุ่มเทในงานตามสมควร😁

ขออนุญาตสวัสดีปีใหม่กับ เพื่อนพ้อง
น้องพี่ ชาวห้องถนน
ทุกคนย้อนหลังแล้วกันนะครับ

ขอให้การงานก้าวหน้า   การค้ารุ่งเรือง  สุขภาพแข็งแรง  การเงินไหลมาเทมา  เดินทางปลอดภัย  พบเจอกัลยาณมิตรจากใกล้และไกล  คิดอะไรก็ให้สมปรารถนา กันถ้วนทั่วครับผม

เอาละ...รายงานตัวเสร็จแล้ว ก็มาเล่าถึง
วันหยุดวันแรกของผมดีกว่า
(26พ.ย.-2ม.ค.)

ตอนเช้าผมเตรียมพวงมาลัย[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้พวงมาลัยริบบิ้นนี่แหละครับ แค่แกะเอาริบบิ้นออกแล้วผูกเข้าไปใหม่ให้มีลักษณะคล้ายมาลัยคล้องมือแค่นี้ก็ใช้ได้แล้วครับ
มันนี่(หนักๆใส่ซอง)
อีกหน่อยแค่นี้ พระมารดาก็ยิ้มสามแฉ่งแล้วครับผม

จากนั้นก็ทำมื้อเช้า
ถวาย(แม่)พอดีท่านอยากกินจับฉ่ายครับ
ผมก็เลยเล่นหม้อใหญ่ชนิดเบอร์32กันไปเลย สะใจดี
จากนั้นก็ทำมันเลือดนกต้มกะทิเป็นของหวานตบท้าย

เมื่อวานตอนเลิกงาน
ผมเจอคนมาขายขนมกง(ของโปรดผมครับ) เลยจัดมาซะสามร้อยบาท คนขายถึงกะถาม
" ซื้อไปทำบุญหรือครับ "
เล่นเอาผมถึงกะขำ
คือ มันไม่ค่อยเจอไงครับ ดังนั้นจึงต้องจัดมาหนักๆหน่อย
เผื่อพี่เผื่อน้องและลูก
พร้อม(แม้ว่าผมจะมีช็อกโกแลตและสาหร่ายห่อใหญ่แยกไว้ให้นพลแล้วก็ตาม)

เสร็จจากมื้อเช้าผมก็คว้าจักรยานคู่ชีพ
และกระเป๋าเป้คู่ใจ
ปั่นออกจากบ้าน ชนิดไม่กลัวความหนาว  เดินทางไปไหนหรือครับ  อิอิ..
บ้านสองเด็กครับผม

ยังไม่ทันจอดรถ  ไอ้
สองแสบก็ไชโยโห่ร้องยังกะกลายร่างเป็นจ้าวป่าไปแล้ว

กอดรัดพร้อมซักถามกันแป๊บหนึ่ง คุณยายก็มาร้องเรียก

ผมนำพวงมาลัย (พิเศษ) พร้อมซองไปมอบให้คุณยายด้วย
และคุณยายก็อวยพรให้เสียจน ผมคิดว่า
ตัวเองจะไปออกรบก็ไม่ปาน😁

จากนั้นเมนูพิเศษก็เริ่มขึ้น [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ช่วงกลางคืนที่บ้านจัดหมูกะทะกันครับ ผมก็เลยแยกไว้ชุดหนึ่ง
ผมรู้ว่าบ้านสองเด็กไม่น่าจะมีกะทะสำหรับย่างหมู ผมเลยจัดเมนูสุกี้หม้อให้
เล่นเอาสองเด็กไม่ยอมออกจากครัวไปไหนเลย แม้แต่คุณยายยังมานั่งสูดกลิ่น
อยู่ข้างๆเลยครับ
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้คุณยายน่ารักจริงๆนะครับ คุยก็เก่ง ตลกด้วย สุขภาพจิตและมุมมองชีวิตท่านดีมากจริงๆ

ผมดูสองเด็กกินสุกี้
อย่างเอร็ดอร่อยด้วย
ความปลื้มแล้วก็แถม
ท้ายด้วยช็อกโก้ที่ตั้งใจซื้อมาฝาก
ไอ้แสบตัวน้องนี่แทนที่จะแกะกินกลับเอาขนมไปกอดซะอย่างนั้น

คุณยายเล่าว่า ตั้งแต่
เจอผม ครอบครัวของคุณยายก็ดีขึ้นมาก มีคนเข้าเยี่ยม
มีอบต.เอาของกินของใช้เข้ามาให้
และคุณยายได้รับเบี้ยเลี้ยงรายเดือนจากผู้ใจบุญรายหนึ่งด้วย
ผมได้ฟังแล้วก็รู้สึกดี
ดีใจที่ตัวเองได้มีโอกาสแบ่งปัน  ดีใจที่ได้เห็นคนในสังคม
ดูแลกัน และที่สำคัญได้เห็นว่าสองเด็กและคุณยายมีความสุข
ดูเหมือนจะอ้วนขึ้น
ทั้งสามคนด้วยครับ

พอได้เวลาลากลับ
สองเด็กก็กอดหน้า
กอดหลังพร้อมตามมาส่งที่ปากทางพร้อมกระซิบถาม

" ปีใหม่กะตรุษจีน
ห่างกันแค่ไม่กี่วัน
น้าจะมาหาพวกหนูอีกไหม "
อย่าทายคำตอบเลยครับ เพราะผม..ไม่ได้
รับปากอะไรกับสองคนนั้นหรอก  ถึงจะแค่ไม่กี่วันแต่ใครจะรู้
ผมอาจมีธุระอะไรตอนไหนก็ได้  และถ้าทำตามคำพูดไม่ได้
ผมเองก็จะรู้สึกไม่ดี
แม้จะเป็นคำสัญญากับเด็กก็ตาม

แม้จะไม่ได้สวดมนต์ข้ามปี ไม่ได้ทำบุญปีใหม่  แต่..ผมก็ว่า  สิ่งที่เป็นไปสำหรับผมก็
ไม่ได้เลวร้ายอะไรนักหรอก  เรียบๆนิ่งๆ
มีงานก็ทำงานไม่มีก็เล่นโทรศัพท์  ถีบจักรยานเที่ยวบ้าง เข้าไร่เข้าสวนบ้างก็เพลินดีครับ

https://photos.app.goo.gl/D91kauxpokrCqqxE8
เก็บภาพของในสวนมาฝากครับผม
รู้จักกันไหมเอ่ย

จริงๆความสุขนี่หาไม่ยากเลยนะครับ
แค่เราหาเท่าที่หาได้
ใช้เท่าที่มีและแบ่งปัน
เท่าที่ตัวเองสบายใจ

สวัสดีปีใหม่ครับผม