ผมว่า สุดท้ายแกก็จะทิ้งพรรค หลังจากทิ้งพวกเรียบร้อยแล้ว

แกนึกว่าแกคือสตาร์  ที่ไปไหนใคร ๆ ก็จะแห่เห่อตาม    แกนึกว่าแกคือผู้กำหนดเกม
แต่ความจริงไม่ใช่เลย   ไม่ใช่สักอย่าง    

ว่าก็ว่าเหอะ  ตอนนี้  ผมว่าแกเหลือแค่เสื้อผ้าเท่านั้นแหละที่ติดตัว
ไม่เหลือพวก  พรรคก็ไม่น่ารอด   กับเชลียร์อีกฝูงที่เฝ้าอวยแกอยู่เท่านั้น    อ่อ สลิ่มอีกหย่อมหนึ่งด้วย

ไม่ใช่ปี 62  ที่มี ม.44  อยู่ในมือ
ตอนนั้น  แค่กระแอม  ใคร ๆ ก็หวั่น  ใคร ๆ ก็ต้องสยบยอม    แต่วันนี้ ตอนนี้  ไม่ใช่แล้ว  ไม่มี ม.44

ตอนนั้น  เอาคดีไปขู่ใคร  เอาเงื่อนไขยื่นให้ใคร   ด้วยฤทธิ์ ม.44   ด้วยอำนาจหัวหน้าคณะรัฐประหาร
ใคร ๆ เขาก็ต้องยอม  

นั่นคือวันวาน   แต่วันนี้    ต่อให้ขอร้อง  ใครไหนเขาจะสน
นักการเมืองวันนี้  เขามองไปที่โจทย์ประชาชน  จะตอบโจทย์ประชาชนยังไง  ไมใช่ตอบโจทย์ให้แกอยางเคยเป็น

จะดันทุรังแค่ไหน  จะพยายามเพียงใด   นั่นแค่มโน
ในความเป็นจริง  หัวหน้าอย่างพี่พี  เลขาฯพรรคอย่างน้องขิง   มีอะไรที่จะทำให้ใคร ๆ เขาเสน่หา
บารมีไม่ถึง   ทุนไม่มี   กระแสเงียบสนิท    ภาพลักษณ์ก็แค่คนหาที่ยืนเพื่อสร้างบทบาทหาโอกาสยึดที่มั่นทางการเมืองเท่านั้น

สุดท้าย  ใจไม่ถึง   กลัวแพ้  กลัวเสียหน้า   เพราะไม่สามารถชี้นกเป็นนกชี้ไม้เป็นไม้ได้อีกแล้ว
แกก็จะหาทางไปดื้อ ๆ   เทให้พรรคเก้อ   เอาตัวรอดลอยชาย

ยกเว้น  จะมีอภินิหาร   บัญชาจากสวรรค์   บันดลบันดาลให้ใคร ๆ ต้องอุ้มแกอีกครั้งเท่านั้น
ทั้งหลายที่ต้องจำเป็นอุ้มแกอีกครั้ง  ก็จะอ้างตรงกันว่า  เพราะมี "ข้อมูลใหม่"