ไม่กล้าออกจากบ้าน ความสามารถในการใช้ชีวิตลดลง

ทำยังไงดีคะ ยังอายุน้อยอยู่เลยค่ะ 17ปี เริ่มมีปัญหาตอนม.4ทะเลาะกับพ่อแม่จะเรียนอีกที่นึวเพราะที่ที่เรียนสังคมมันไม่ดีอ่ะแบบทุกคนบูลลี่ แต่ยังไม่ลาออกเพราะเรียนออนไลน์เลยไม่ต้องไปโรงเรียน พอมาม.5 เรียนได้3เดือน ลาออก แล้วก็อยู่บ้านมาตลอดเลยอะค่ะ ตั้งแต่ปลายสิงหาถึงธันวานี่แหละค่ะ คือชีวิตก็ไม่ได้ขาดอะไรนะ ไม่ได้เครียด มีความสุขที่อยู่บ้าน ปกติเป็นintrovert อยู่แล้ว พอลาออกก็ยิ่งไปใหญ่เลย... ตอนนี้ไม่มีเพื่อนไม่ได้แชทกับใครเลิกเล่นเฟสปิดไอจีไปหมดแลย เหลือแต่แอคหลุมระบายความtoxicคนเดียว แต่ตอนนี้มันสิ้นปีแล้วก็มานั่งนึกว่าทำไมถึงมาใช้ชีวิตแบบนี้เหมือนคนไม่ก้าวหน้า มนุษย์ถ้ำไรงี้ไม่ออกไปเจอโลก ถ้าไม่มาหาที่บ้านก็คือจะไม่ได้เจอเราเลยอะ อย่างงี้เรียกอะไรคะ คือ ต้องไปหาหมอจิตเวชรึเปล่า แล้วเราก็ชอบพูดคนเดียวด้วย หรือมันปกติ วันนึงเราพูดกับคนไม่กี่คำเองที่เหลือคือพูดคนเดียว รู้สึกมีความสุขมากอะแต่มันก็แว๊บเข้ามาในหัวตลอดว่าทำไมถึงเป็นแบบนี้ทำไมยังย่ำอยู่ที่เดิม ไม่ได้อยากเป็นแบบนี้แต่ก็มีความสุขที่ไม่ต้องยุ่งกับใคร ไม่อยากเป็นแบบนี้ไปตลอด จะว่าเป็นซึมเศร้าก็ไม่น่าใช่ เคยอยากไปหาหมอจิตเวชอยู่หลายครั้ง แต่ไม่กล้าออกจากบ้านอะค่ะ คิดมาตลอดว่าต้องมีเพื่อนสักคนนึงที่ช่วยเราให้ออกจากบ้านได้แน่ๆแต่มันก็ไม่ได้ไม่มีใครขุดเราขึ้นมาได้เลย ช่วยแสดงความเห็นให้เราทีนะคะ แต่อย่าพิมพ์อะไรที่มันทำร้ายจิตใจเรามากไปได้ไหมคะ ค่อนข้างอ่อนไหวอะไรนิดหน่อยก็ร้องไห้ ตอนนี้พิมพ์อยู่ก็ร้องไห้ค่ะ เหนื่อยมาก