จขทก.อยู่มหาลัยค่ะ มีแฟนอายุเท่ากันเป็นคนไทยแล้วก็อยู่ไทย ฐานะทางบ้านแฟนก็กลางๆค่ะ ไม่จนไม่รวย ส่วนจขทก.อยู่ตปท.จะกลับไทยเมื่อปิดเทอมซัมเมอร์เท่านั้น เราเริ่มคบกันเมื่อปลายปี ปีที่แล้ว แล้วได้ไปเดทกันครั้งแรกตอนเราปิดเทอมช่วงมิถุนาที่ผ่านมา เดทแรกไปกินข้าวแฟนออกค่ะ แต่หลังจากนั้นคือเราเป็นคนออกเองทั้งหมดเลย เพราะด้วยความที่เข้าใจว่า ครอบครัวแฟนจะส่งเงินมาให้ใช้แค่เดือนต่อเดือน แล้วมันก็แค่พอกินพอใช้ ไม่ค่อยได้เก็บเงินเท่าไหร่ อีกอย่างเราทำงานพาร์ทไทม์ตอนเรียนด้วยเลยมีเงินเก็บพอสมควร เราเข้าใจว่าเมืองไทยไม่เหมือนตปท.ที่จะทำงานไปด้วยเรียนไปด้วยได้ เราเลยเต็มใจออกทั้งหมด แฟนก็เกรงใจค่ะ แต่ส่วนตัวเราเองตอนนั้นก็ไม่คิดมาก เพราะเราเป็นคนชอบกินอยู่แล้ว ของอร่อยที่ไม่ว่าแพงแค่ไหนก็จะซื้อกิน แฟนเราซื้อให้ไม่ได้ เราเลยซื้อเองบวกซื้อให้เค้าด้วย พวกของใช้เสื้อผ้ารองเท้าแบรนด์เนมเราก็ซื้อให้เค้าค่ะ อยากให้เค้าได้ใช้ของดีๆ ถึงแฟนจะไม่ได้ขอก็เถอะ 😂 ส่วนแฟนก็ซื้อให้เราบ้างแต่ไม่เยอะค่ะ 
   ประเด็นมันอยู่ที่ พอเรากลับมาแล้วเพื่อนถามเราว่าเดทเป็นยังไงบ้าง พอเราเล่าไปแล้วเค้าอึ้งค่ะ แบบประมาณว่า ทำไมผญถึงออกหมดเลย ที่นี่อย่างน้อยเขาออกครึ่งๆกันนะยู แบบว่ามันผิดปกติมากที่ผญเป็นฝ่ายออกทุกอย่าง พ่อแม่เราก็ถามนะคะ แต่เราโกหกว่าออกคนละครึ่งเพราะกลัวเค้าไม่ชอบแฟนเรา แม่เราเหมือนจะรู้อ่ะค่ะ เลยพูดอ้อมๆเหมือนประมาณว่า แฟนเราจะดูแลเราได้หรอ หาคนใหม่ไม่ดีกว่าหรอ เพราะแม่เราพูดอย่างนั้นเราเลยเอ้ะใจขึ้นมาอ่ะค่ะ 
คือแฟนเราดีทุกอย่างเลย แค่ยกเว้นเรื่องการเงินเท่านั้นเอง เค้าใจเย็นกับเราที่เอาใจมากๆ ไม่เคยขึ้นเสียง ง้อเราตลอด ยอมเราตลอด ดูแลเทคแคร์ดีมากค่ะ 
แล้วเราก็คิดว่า ทำไมผชต้องเป็นฝ่ายออกทุกอย่างหละ เดี๋ยวนี้ผชผญเท่าเทียมไม่ใช่หรอ ก็จริงอยู่ที่เคสนี้เราเป็นฝ่ายออกทุกอย่าง แต่ทำไมคนถึงมองว่าผิดปกติ แล้วกลับกันถ้าผชออกทุกอย่างทำไมคนถึงมองว่าปกติ แล้วคบกันก็คบที่นิสัยไม่ใช่หรอ คือเราสับสนมากๆ แต่ยิ่งคิดเหมือนยิ่งงง 😂 เลยอยากจะถามว่าเพื่อนๆคิดยังไงกับเรื่องนี้บ้างคะ