เป็นโรคหมอนรองกระดูกทับเส้นประสาทให้กำลังใจตัวเองยังไงดีคะ

ตอนนี้ เราอายุ 15 ปีค่ะ  ตอนประถมปลายเคยโดนเพื่อนแกล้งดึงเก้าอี้  แต่ด้วยความเป็นเด็กกันทั้งคู่ก็ไม่ได้คิดอะไรมาก  พอเริ่มขึ้นมัธยมก็เริ่มมีอาการชาเวลานั่งนาน ตอนแรกก็คิดว่าคงขาดวิตามินบี  บวกกับช่วงมัธยมต้นแบกหนังสือหนักยิ่งทำให้กระดูกที่เคลื่อนจากตอนโดนแกล้งก็ยิ่งร้ายแรงกว่าเดิมจนมาถึงม.3  อาการหนักสุด  จนกระดูกสันหลังคด ไม่ว่าจะทำอะไรก็ปวดขาไปหมด  ลึกๆในใจเราคือโกรธคนๆนั้นมากค่ะ  แต่ก็บอกตัวเองตลอดว่ามันคือความผิดเราที่ไม่ระมัดระวังตัวเอง   ยิ่งที่บ้านเราก็ไม่ได้มีเงินเยอะแยะมากมายอะไรยิ่งทำให้เราเครียดกว่าเดิมอีกค่ะ   เราพยายามบอกกับตัวเองว่าโชคดีมากเลยนะที่ไม่เป็นอะไรมาก  แต่มันก็แค่คำปลอบใจที่ทำได้แค่โกหกตัวเองไปวันๆ   พยายามเข้มแข็ง  แต่ก็ยอมรับว่าบางครั้งก็ละเลยการดูแลรักษาค่ะ