ที่สนามหญ้าเกรินุกตัวนึงได้ยินเสียงประหลาดมา
เสียงประหลาด "วันพรุ่งนี้ตอน 2 ทุ่มเจ้าห้ามอยู่บ้านเด็ดขาด"
เกรินุก "เราจะเชื่อฟังเป็นอย่างดี"
เสียงประหลาด "ใช้ไม่ได้! หลงเชื่ออะไรง่าย ๆ ไม่รู้ด้วยซ้ำว่านี่เป็นการหวังดีหรือมุ่งร้าย"
เกรินุก "ตกลงต้องอยู่บ้านใช่ไหม"
เสียงประหลาด "ไม่ ทำตามที่เราบอกนั่นแล เมื่อกี้แค่ตำหนิเรื่องเชื่อคนง่ายเฉย ๆ"
วันต่อมาเกรินุกก็ออกจากบ้านและกลับมาตอน 4 ทุ่ม พบว่าห้องโดนโจรบุกมา
เกรินุก "ถ้าเราอยู่ในบ้านต้องโดนโจรฆ่าตายไปแล้วแน่นอน"
คนข้างห้องก็เดินมาและว่า "แสดงว่าเสียงลึกลับนั่นหวังดี"
เกรินุก "สบายละเรา ต่อไปนี้ไม่ต้องกลัวอันตรายไรแล้ว"
คนข้างห้อง "คิดว่าเสียงประหลาดจะมาเตือนทุกครั้งรึ บ้องตื้นจริง ๆ"
เกรินุก "เราต้องหาที่มาของเสียงประหลาดนั่นสินะ"
คนข้างห้อง "ไม่ใช่ ก่อนอื่นเลยคือเจ้าได้โกงความตายเสียแล้ว"
เกรินุก "ไฟน่อนดิสทะเลช่อง งั้นชิงฆ่าตัวตายเลยดีไม๊"
คนข้างห้อง "ไม่งั้นอาจโดนการตายโหด ๆ สินะ นับว่ามีหัวคิดอยู่"
วันต่อมาเกรินุกจึงไปแลปทดลองของกองทัพ
เกรินุก "เราจะฆ่าตัวตายโดยการอาบรังสีแกมม่า"
นักวิทย์ฯ "ให้ตัวสลายไป ได้ เข้าห้องเสีย"
หลังจากเกรินุกตัวสลายไปแล้ว 3 เดือนต่อมาก็รวมร่างมาใหม่ได้ละ
คนข้างห้อง "กลายเป็นอมตะเบย"
เกรินุก "ทั้งยังอ่านจิตใจได้ด้วย"
คนข้างห้อง "อ่านใจแบคทีเรียในร่างกายดิ๊"
เกรินุก "มันว่าเราโดนอ่านใจอยู่หรือนี่"
คนข้างห้อง "มันรู้รึ"
เกรินุก "ไม่รู้เหมือนกัน"
คนข้างห้อง "แล้วก็ว่าอ่านใจได้แย่"
นิทานก่อนนอน 83
เสียงประหลาด "วันพรุ่งนี้ตอน 2 ทุ่มเจ้าห้ามอยู่บ้านเด็ดขาด"
เกรินุก "เราจะเชื่อฟังเป็นอย่างดี"
เสียงประหลาด "ใช้ไม่ได้! หลงเชื่ออะไรง่าย ๆ ไม่รู้ด้วยซ้ำว่านี่เป็นการหวังดีหรือมุ่งร้าย"
เกรินุก "ตกลงต้องอยู่บ้านใช่ไหม"
เสียงประหลาด "ไม่ ทำตามที่เราบอกนั่นแล เมื่อกี้แค่ตำหนิเรื่องเชื่อคนง่ายเฉย ๆ"
วันต่อมาเกรินุกก็ออกจากบ้านและกลับมาตอน 4 ทุ่ม พบว่าห้องโดนโจรบุกมา
เกรินุก "ถ้าเราอยู่ในบ้านต้องโดนโจรฆ่าตายไปแล้วแน่นอน"
คนข้างห้องก็เดินมาและว่า "แสดงว่าเสียงลึกลับนั่นหวังดี"
เกรินุก "สบายละเรา ต่อไปนี้ไม่ต้องกลัวอันตรายไรแล้ว"
คนข้างห้อง "คิดว่าเสียงประหลาดจะมาเตือนทุกครั้งรึ บ้องตื้นจริง ๆ"
เกรินุก "เราต้องหาที่มาของเสียงประหลาดนั่นสินะ"
คนข้างห้อง "ไม่ใช่ ก่อนอื่นเลยคือเจ้าได้โกงความตายเสียแล้ว"
เกรินุก "ไฟน่อนดิสทะเลช่อง งั้นชิงฆ่าตัวตายเลยดีไม๊"
คนข้างห้อง "ไม่งั้นอาจโดนการตายโหด ๆ สินะ นับว่ามีหัวคิดอยู่"
วันต่อมาเกรินุกจึงไปแลปทดลองของกองทัพ
เกรินุก "เราจะฆ่าตัวตายโดยการอาบรังสีแกมม่า"
นักวิทย์ฯ "ให้ตัวสลายไป ได้ เข้าห้องเสีย"
หลังจากเกรินุกตัวสลายไปแล้ว 3 เดือนต่อมาก็รวมร่างมาใหม่ได้ละ
คนข้างห้อง "กลายเป็นอมตะเบย"
เกรินุก "ทั้งยังอ่านจิตใจได้ด้วย"
คนข้างห้อง "อ่านใจแบคทีเรียในร่างกายดิ๊"
เกรินุก "มันว่าเราโดนอ่านใจอยู่หรือนี่"
คนข้างห้อง "มันรู้รึ"
เกรินุก "ไม่รู้เหมือนกัน"
คนข้างห้อง "แล้วก็ว่าอ่านใจได้แย่"