เราอายุ40กว่า มีลูกสาวสองคน ทุกวันนี้หาเลี้ยงตัวเองเป็นพนักงานประจำ
แต่เพราะอยากมีชีวิตความเป็นอยู่ดีขึ้น เราก็เลยลองกิจการเสริมทุกรูปแบบ เช่นขายขนมปัง ขายปอเปี๊ยะ เขียนนิยายขาย ทำแอมเวย์ ขายประกัน ตอนนี้เริ่มทำอสังหาริมทรัพย์
สำหรับแม่และน้องชาย นั่งรอค่าเช่าเดือนละ10,000บาท
เราเห็นใจก็ช่วยแม่ได้แค่เดือนละ5000 ส่วนน้องให้ยืมเท่าที่มี เวลาเข้าโรงพยาบาลน้องนอนห้องvipเราจ่ายเพราะแม่ขอไว้ ส่วนเรานอนห้องประกันสังคม ซื้อโทรศัพท์และแทปเลตเราผ่อน ซ่อมรถ ซ่อมบ้าน กินอยู่รายวัน นำเอาทองเราไปจำนำโดยไม่บอกแล้วจะให้เราไปไถ่ครึ่งแสนสุดท้ายต้องปล่อยหลุด เราก็นิ่งๆมาตลอด เพราะคิดว่าเงินทองหาใหม่ได้ รวมถึงคิดว่าหากวันไหนเรากตัญญูก็จะได้ดีไปด้วย พระท่านสอนให้อย่าพูดจาให้แม่เสียใจ เราก็อดทนเรื่อยๆมา
แต่...เราเหนื่อยมาก
ช่วงที่ทำงานหนัก เกือบโดนบริษัทบีบให้ออกจากงาน ลูกสองคนเราก็ต้องดูแล เรากลับบ้านเห็นน้องชายกับแม่นั่งดูทีวีตลอดวันละ20ชม พอเรากลับบ้าน ด่าเราอีกว่า แกนี่ทิ้งลูกเต้าไว้ ไม่มีเนื้อ หมู ไข่อะไรเลย เราก็คิดนะว่ามีคนอยู่3-4คนทำไมไม่บอก แต่เลือกที่จะด่าเรา สุดท้ายมันไม่ไหวจริงๆ เราขอให้น้องช่วยหารายได้เพิ่ม เพราะพอเขาไม่มี เท่ากับเราแบกคนห้าคนเอาไว้ แม่เรากลับบอกว่า ต่างคนต่างความคิด และนั่งดูทีวีวันละ20ชม ตื่นเที่ยงต่อไป
ล่าสุดวันนี้ แม่คุยกับน้องชายว่า จะทำปอเปี้ยะ แล้วอยู่ดีๆก็มาอ้างอิงถึงเราว่า " แกน่ะทำอะไรก็ไม่เคยสำเร็จ" คราวนี้เรานิ่งไม่ไหวจริงๆ ภาพเราเหนื่อยอยู่คนเดียว เราตั้งใจงานนายกน้าขายบ้านมาก ทุกวันนี้หาเงินให้ทุกคนใช้งกๆๆๆๆๆๆๆ และที่ขยันอยากร่ำรวยเพราะอยากให้เขาสบายทั้งนั้น
จบ...จบสิ้น เราได้แต่ตอบแม่ไปแบบโมโหแหละว่า หยุดพูดเรื่องอดีตได้ไหม อยู่กับปัจจุบันเหอะ (ปกติเราจะพยายามเงียบและอดทน เชื่อพระสอนมา)
เท่านั้นแหละ...แม่ไล่ด่าตามมา ปากห_า ปากแบบนี้ไปอยู่กับใครก็ไม่ได้
วัยทองรึไงวะ
ตอนนี้เราสงสัยว่ามันบาปไหม เราควรยึดคำว่ากตัญญูไว้ไหม เราควรทำยังไงให้เขาหยุดด่าสาปแช่งเราซะที พอเราบอกเขาเอง เขายิ่งด่าเราค่ะ
ขอบคุณทุกท่านนะคะ
แม่เราชอบพูดว่า แกทำอะไรไม่เคยสำเร็จ แต่….
แต่เพราะอยากมีชีวิตความเป็นอยู่ดีขึ้น เราก็เลยลองกิจการเสริมทุกรูปแบบ เช่นขายขนมปัง ขายปอเปี๊ยะ เขียนนิยายขาย ทำแอมเวย์ ขายประกัน ตอนนี้เริ่มทำอสังหาริมทรัพย์
สำหรับแม่และน้องชาย นั่งรอค่าเช่าเดือนละ10,000บาท
เราเห็นใจก็ช่วยแม่ได้แค่เดือนละ5000 ส่วนน้องให้ยืมเท่าที่มี เวลาเข้าโรงพยาบาลน้องนอนห้องvipเราจ่ายเพราะแม่ขอไว้ ส่วนเรานอนห้องประกันสังคม ซื้อโทรศัพท์และแทปเลตเราผ่อน ซ่อมรถ ซ่อมบ้าน กินอยู่รายวัน นำเอาทองเราไปจำนำโดยไม่บอกแล้วจะให้เราไปไถ่ครึ่งแสนสุดท้ายต้องปล่อยหลุด เราก็นิ่งๆมาตลอด เพราะคิดว่าเงินทองหาใหม่ได้ รวมถึงคิดว่าหากวันไหนเรากตัญญูก็จะได้ดีไปด้วย พระท่านสอนให้อย่าพูดจาให้แม่เสียใจ เราก็อดทนเรื่อยๆมา
แต่...เราเหนื่อยมาก
ช่วงที่ทำงานหนัก เกือบโดนบริษัทบีบให้ออกจากงาน ลูกสองคนเราก็ต้องดูแล เรากลับบ้านเห็นน้องชายกับแม่นั่งดูทีวีตลอดวันละ20ชม พอเรากลับบ้าน ด่าเราอีกว่า แกนี่ทิ้งลูกเต้าไว้ ไม่มีเนื้อ หมู ไข่อะไรเลย เราก็คิดนะว่ามีคนอยู่3-4คนทำไมไม่บอก แต่เลือกที่จะด่าเรา สุดท้ายมันไม่ไหวจริงๆ เราขอให้น้องช่วยหารายได้เพิ่ม เพราะพอเขาไม่มี เท่ากับเราแบกคนห้าคนเอาไว้ แม่เรากลับบอกว่า ต่างคนต่างความคิด และนั่งดูทีวีวันละ20ชม ตื่นเที่ยงต่อไป
ล่าสุดวันนี้ แม่คุยกับน้องชายว่า จะทำปอเปี้ยะ แล้วอยู่ดีๆก็มาอ้างอิงถึงเราว่า " แกน่ะทำอะไรก็ไม่เคยสำเร็จ" คราวนี้เรานิ่งไม่ไหวจริงๆ ภาพเราเหนื่อยอยู่คนเดียว เราตั้งใจงานนายกน้าขายบ้านมาก ทุกวันนี้หาเงินให้ทุกคนใช้งกๆๆๆๆๆๆๆ และที่ขยันอยากร่ำรวยเพราะอยากให้เขาสบายทั้งนั้น
จบ...จบสิ้น เราได้แต่ตอบแม่ไปแบบโมโหแหละว่า หยุดพูดเรื่องอดีตได้ไหม อยู่กับปัจจุบันเหอะ (ปกติเราจะพยายามเงียบและอดทน เชื่อพระสอนมา)
เท่านั้นแหละ...แม่ไล่ด่าตามมา ปากห_า ปากแบบนี้ไปอยู่กับใครก็ไม่ได้
ตอนนี้เราสงสัยว่ามันบาปไหม เราควรยึดคำว่ากตัญญูไว้ไหม เราควรทำยังไงให้เขาหยุดด่าสาปแช่งเราซะที พอเราบอกเขาเอง เขายิ่งด่าเราค่ะ
ขอบคุณทุกท่านนะคะ