เราเพิ่งไปบู๊ทถ่ายรูปที่สยามมาที่เขาจัดงานคริสมาสช่วงนี้อยู่
บ้านเราไปกันทั้งครอบครัว พ่อแม่พี่ชายและน้องสาว น้องยังวัยประถมอยู่เลย

ซึ่งซุ้มถ่ายรูปตรงนั้นจะมีพนักงานบริการประจำซุ้มอยู่ประมาณ 3-4 คน 
เราเดินเข้ามาพร้อมกับครอบครัวฝรั่งก่อนหน้าเรานิดหน่อย ซึ่งครอบครัวฝรั่งนั้นมากันเยอะ ดูไม่ค่อยชัด เพราะเขาเดินกระจายหน่อยๆ เป็นพ่อแม่ลูกสาม ลูกยังวัยเด็กเหมือนกัน

ที่เราเศร้าใจคือพนักงานเข้ามาทักทายครอบครัวฝรั่ง ไหว้สวัสดี พูด service เป็นภาษาอังกฤษ ก้มหัวปะหลักๆกับทุกการกระทำ บอกว่ามาถ่ายมุมนี่สิสวย ช่วยเป็นตากล้องถ่ายรูปให้ ชวนคุยเยอะแยะมากมาย
เราถ่ายรูปคนในครอบครัวเราเป็นรายบุคคลแล้ว ถ่ายเป็นกลุ่มๆแล้ว สุดท้ายเราอยากได้คนที่ช่วยถ่ายรูปเราทั้งครอบครัวให้หน่อย เราเลยเข้าไปทักขอโทษขอรบกวนน้องพนักงานคนนั้นช่วยถ่ายรูปครบทั้งครอบครัวของเราให้หน่อย แต่พนักงานบอกว่าไม่สะดวก ทั้งๆที่เมื่อกี๊ยังถ่ายรูปให้ครอบครัวฝรั่งคนนั้นอยู่เลย เราก็เลยขอนักท่องเที่ยวแถวนั้นให้ช่วยถ่ายรูปให้แทน แล้วค่อยช่วยเขาถ่ายรูปกลับ

สิ่งที่มันน่าหงุดหงิดคือพนักงานคนเดียวกันแต่ปฏิบัติกับฝรั่งดี๊ดี แต่กับคนไทยคือเมินๆ งงมากว่าเขาจะทำแบบนั้นทำไม จะบอกว่าได้ทิปหรืออะไรก็ไม่ใช่ มันคือจุดถ่ายรูปฟรีที่ไม่มีการจ่ายเงิน ไม่มีค่าบริการหรือทิปอะไรอยู่แล้ว

นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เราเจอประสบการณ์แบบนี้ เราเคยสมัครคอร์สเรียนต่อยมวยที่สยามตอนสมัยเราเรียนมหาลัย ซึ่งเพื่อนคนไทยช่วยเราไปกับฝรั่งอีกสามคนที่เป็นนักเรียนแลกเปลี่ยน
ครูที่สอนเทรนนิ่งก็สนใจแต่ฝรั่งสามคนนั้น ทั้งๆที่คนไทยคือคนที่ชวนมาแท้ๆ แต่มันก็นานมากแล้วนะอันนี้ แต่มันก็สร้างอคติในใจเรามาตลอด ว่าจะมีคนไทยจำนวนหนึ่งที่ปฏิบัติกับฝรั่งดีเลิศ ทั้งๆที่คนไทยก็พร้อมจ่ายและทุกอย่างเหมือนกัน สิ่งที่เราต่างกันก็คือเชื้อชาติ แค่นี้เลย สนุปคลาสต่อยมวยนั้นก็ไปครั้งนั้นแหละครั้งเดียว ไม่มีใครต่อ ทีเดียวพอ
เราไม่ได้ต้องการให้ใครมาปฏิบัติกับเราเป็นพิเศษนะ เราแค่ต้องการให้ช่วยปฏิบัติมาตรฐานเดียวกันหน่อย ที่เราเจอคือมันสองมาตรฐานจนน่าเกลียดมาก กับฝรั่งคือทำตัวปะหลกๆก้มหัวแล้วไหว้แล้วไหว้อีก กับคนไทยคือทำหน้านิ่ง ไม่พูดไม่ชวนคุย ถามคำตอบคำ ตรงกันข้ามเวลาเจอฝรั่งแบบหน้ามือหลังมือ

มาบ่นๆ ครั้งนี้คงบ่นแค่นี้แหละ