คือผมมีคนคุยอยู่คนนึงครับ เราคุยกันได้ประมาณเดือนนึงครับ ซึ่งเขาเป็นคนที่เฟลลี่มากคนนึง เขาไม่เคยขัดความสุขของผม เขาจะปล่อยให้ผมทำตามความสุขของผมเสมอ และความสุขของเขาเนี่ยมีแค่ไม่กี่อย่างครับ การ์ตูน อนิเมะ ฟิกเกอร์ และเล่นเกมครับ เขาบอกผมว่าความสุขของเขามีแค่นี้จริงๆ เขาบอกผมว่าไม่เคยยุ่งกับผู้ชายอื่นและกับแฟนเก่าหรือคนคุยผมก็เชื่อเขานะแต่มันคงไม่ร้อยเปอร์เซ็นต์หรอก เขาก็ไม่เชื่อในตัวผมแบบร้อยเปอร์เซ็นต์หรอก มันไม่แปลกหรแกครับ พึ่งรู้จักกันได้แค่เดือนเดียว แต่ๆๆๆ ตอนที่เราคุยกันได้ประมาณ2อาทิตย์ ผมทำเขาเสียน้ำตา ด้วยคำพูดที่ติดตลกแต่เขาไม่ตลกกับผม ซึ่งผมไม่ได้คิดถึงความรู้สึกของเขาเลย ในตอนนั้นผมรู้สึกผิดมากครับ ไม่คิดว่าคำพูดคำนั้นของผมเนี่ยจะทำให้เขาเสียน้ำตา จากวันนั้นมันทำให้ผมรู้สึกว่าอยู่กับเขามันสบายใจ คือผมรู้สึกถึงความจริงใจของเขา ผมรู้เลยว่าผมไว้ใจเขาได้ แต่ผมก็ยังไม่ไว้ใจร้อยเปอร์เซ็นต์ครับ มันก็ต้องมีเผื่อใจไว้บ้างแหละเนาะ
(55555) แล้วผ่านมาเข้าอาทิตย์ที่3ผมรู้สึกว่าผมรักเขาแล้ว มันคงจะแปลกที่ผมรู้สึกรักกับเขาเร็วไป แต่ผมรู้สึกอย่างนั้นจริงๆ คือโมเมนต์ที่มีเขาอยู่ด้วยข้างๆเนี่ยมันเป็นโมเมนต์ที่มีความสุขมากๆครับ เขาก็บอกผมว่าเขามีความสุขเหมือนกัน มีความสุขทุกโมเมนต์ที่ทำกับผม ถ้าถามว่าเชื่อมั้ย เชื่อครับ. เหมือนกับที่
(อิงค์ วรันธร) บอกไว้แหละครับ "สายตามันหลอกกันไม่ได้หรอก" จากนั้นเกือบๆจะเข้าอาทิตย์ที่4ผมทำเขาร้องไห้อีกรอบครับ เขาไปเห็นLocketของคนคุยเก่าของผมที่เลิกคุยกันได้ไม่นานก่อนที่จะคุยกับเขา เขาก็ถามผมว่ามันเป็นยังไงเล่ามา ผมก็เล่าให้เขาฟังทุกอย่าง "เคยเลิกคุยไปแล้ว แล้วให้กลับมาแล้วลืมลบLocket" ซึ่งแน่นอนครับ เขาไม่เชื่อใจผมร้อยเปอร์เซ็นต์หรอก ตอนนั้นเขาเป็นไฟแล้วครับแล้วผมก็ไปเป็นน้ำมันให้โดยการลบLocketของเขาออก ซึ่งผมไม่ได้ตั้งใจ คือมันล่กอ่ะฮะ55555 ทำอะไรล่กไปหมด จนเผลอไปลบเขาออก นั้นแหละฮะผมทำให้เขาไม่กล้าไว้ใจในตัวผมอีก เขากลัวครับ กลัวผมจะกลับไปหาคนเก่าซึ่งผมบอกไปยังไงเขาก็ไม่เชื่อใจอยู่แล้วฮะผมก็เข้าใจครับ แล้ว3วันก่อนจะครบ1เดือนที่เราคุยกัน เขาเมนมาครับ ก่อนหน้านั้นเขาปวดท้องก่อนปวดแบบปวดมาก ซึ่งเวลาเมนเขามาเนี่ยเขาจะอยู่กับความสุขของเขามากกว่าครับซึ่งผมก็เข้าใจดีเพราะผมก็มีเรียนเขาก็นั่งอ่านมังงะของเขาครับ แล้วพอผมเลิกเรียนเนี่ยผมก็อยากที่จะคุยกับเขาแต่เขาก็ยังอ่านมังงะโดยที่ทักมาหาผม30นาทีครั้งมันก็นานแหละซึ่งถ้าเป็นคนอื่นอาจจะโอเค แต่ผมไม่ ผมน้อยใจเขาครับ ซึ่งมันไร้สาระมาก คือก่อนจะอ่านเนี่ยเขาก็บอกผมก่อน แต่มีบางวันที่ไม่บอกต้องให้ผมถามเขาก่อน เอาง่ายๆคือเขาติดลมครับ พอมันเป็นอย่างนั้นผมก็คิดไปเองได้ครับคิดว่าเขาเนี่ยไปเองคุยกับใครรึป่าว แอบไปหาใครรึป่าว คือคิดไปเรื่อยอ่ะฮะ คิดได้แบบไร้สาระมากครับ คนปวดท้องจะเอาแรงที่ไหนออกไปข้างนอก แล้วเขาก็เลยมาเคลียร์กับผม ผมก็กลัวสิฮะบอกกับเขาเป็นเมนด้วย เขาก็ย้อนไปที่เคยบอกผมว่าความสุขของเขาเนี่ยมีแค่นี้ คือเขาไม่มีอะไรแล้ว
ซึ่งมันก็จริงครับ ผมลืมเกิดจากการที่ผมไม่ไว้ใจเขา ไม่เชื่อใจเขา ผมเลยคิดไปเอง ละเหมือนว่าผมไปขัดความสุขเขา ผมรู้สึกผิดมากครับ ละเขาก็ร้องไห้ออกมาอีกครั้งแล้วพูดมาสั้นๆว่า"พอกันก่อนมั้ย"คำนี้เป็นที่ทำให้ผมกลั่นน้ำตาไม่อยู่จริงๆครับ ทุกอย่างมันเกิดจากผมที่เห็นแก่ตัว ผมพยายามจะยื้อเขา ให้เขาคิดใหม่แต่ก็ไร้ประโยชน์ครับ (ลืมบอก ผมเนี่ยอายุ16 เขาอายุ18) ต่อ ละเขาก็บอกผมว่าสักวันเราอาจจะกลับมาคุยกันใหม่ก็ได้ เขาอยากให้ผมเนี่ยโตมากกว่า
เข้าใจอะไรมากกว่านี้ผมยังเด็ก จังหวะนั้นผมปล่อยโฮเลยครับ มันกลั้นไม่อยู่จริงๆอ่ะ ผมก็พยายามยื้อเขาอีก แต่เขาตัดสินใจแล้วครับ แล้วผมก็บอกเขาไปว่าผมจะไม่มีใครจนกว่าจะถึงวันนั้นของเรา ผมขอให้มันมีจริงเพราะผมรักเขามากเขาเข้าใจในสิ่งที่ผมเป็นทุกอย่าง ผมเลยอยากจะถามว่า "ลดสถานะกันไปแล้วมันจะกลับมาเหมือนเดิมได้หรือไม่ครับ"
ลดสถานะแล้วจะกลับไปเป็นเหมือนเดิมได้มั้ย
(55555) แล้วผ่านมาเข้าอาทิตย์ที่3ผมรู้สึกว่าผมรักเขาแล้ว มันคงจะแปลกที่ผมรู้สึกรักกับเขาเร็วไป แต่ผมรู้สึกอย่างนั้นจริงๆ คือโมเมนต์ที่มีเขาอยู่ด้วยข้างๆเนี่ยมันเป็นโมเมนต์ที่มีความสุขมากๆครับ เขาก็บอกผมว่าเขามีความสุขเหมือนกัน มีความสุขทุกโมเมนต์ที่ทำกับผม ถ้าถามว่าเชื่อมั้ย เชื่อครับ. เหมือนกับที่
(อิงค์ วรันธร) บอกไว้แหละครับ "สายตามันหลอกกันไม่ได้หรอก" จากนั้นเกือบๆจะเข้าอาทิตย์ที่4ผมทำเขาร้องไห้อีกรอบครับ เขาไปเห็นLocketของคนคุยเก่าของผมที่เลิกคุยกันได้ไม่นานก่อนที่จะคุยกับเขา เขาก็ถามผมว่ามันเป็นยังไงเล่ามา ผมก็เล่าให้เขาฟังทุกอย่าง "เคยเลิกคุยไปแล้ว แล้วให้กลับมาแล้วลืมลบLocket" ซึ่งแน่นอนครับ เขาไม่เชื่อใจผมร้อยเปอร์เซ็นต์หรอก ตอนนั้นเขาเป็นไฟแล้วครับแล้วผมก็ไปเป็นน้ำมันให้โดยการลบLocketของเขาออก ซึ่งผมไม่ได้ตั้งใจ คือมันล่กอ่ะฮะ55555 ทำอะไรล่กไปหมด จนเผลอไปลบเขาออก นั้นแหละฮะผมทำให้เขาไม่กล้าไว้ใจในตัวผมอีก เขากลัวครับ กลัวผมจะกลับไปหาคนเก่าซึ่งผมบอกไปยังไงเขาก็ไม่เชื่อใจอยู่แล้วฮะผมก็เข้าใจครับ แล้ว3วันก่อนจะครบ1เดือนที่เราคุยกัน เขาเมนมาครับ ก่อนหน้านั้นเขาปวดท้องก่อนปวดแบบปวดมาก ซึ่งเวลาเมนเขามาเนี่ยเขาจะอยู่กับความสุขของเขามากกว่าครับซึ่งผมก็เข้าใจดีเพราะผมก็มีเรียนเขาก็นั่งอ่านมังงะของเขาครับ แล้วพอผมเลิกเรียนเนี่ยผมก็อยากที่จะคุยกับเขาแต่เขาก็ยังอ่านมังงะโดยที่ทักมาหาผม30นาทีครั้งมันก็นานแหละซึ่งถ้าเป็นคนอื่นอาจจะโอเค แต่ผมไม่ ผมน้อยใจเขาครับ ซึ่งมันไร้สาระมาก คือก่อนจะอ่านเนี่ยเขาก็บอกผมก่อน แต่มีบางวันที่ไม่บอกต้องให้ผมถามเขาก่อน เอาง่ายๆคือเขาติดลมครับ พอมันเป็นอย่างนั้นผมก็คิดไปเองได้ครับคิดว่าเขาเนี่ยไปเองคุยกับใครรึป่าว แอบไปหาใครรึป่าว คือคิดไปเรื่อยอ่ะฮะ คิดได้แบบไร้สาระมากครับ คนปวดท้องจะเอาแรงที่ไหนออกไปข้างนอก แล้วเขาก็เลยมาเคลียร์กับผม ผมก็กลัวสิฮะบอกกับเขาเป็นเมนด้วย เขาก็ย้อนไปที่เคยบอกผมว่าความสุขของเขาเนี่ยมีแค่นี้ คือเขาไม่มีอะไรแล้ว
ซึ่งมันก็จริงครับ ผมลืมเกิดจากการที่ผมไม่ไว้ใจเขา ไม่เชื่อใจเขา ผมเลยคิดไปเอง ละเหมือนว่าผมไปขัดความสุขเขา ผมรู้สึกผิดมากครับ ละเขาก็ร้องไห้ออกมาอีกครั้งแล้วพูดมาสั้นๆว่า"พอกันก่อนมั้ย"คำนี้เป็นที่ทำให้ผมกลั่นน้ำตาไม่อยู่จริงๆครับ ทุกอย่างมันเกิดจากผมที่เห็นแก่ตัว ผมพยายามจะยื้อเขา ให้เขาคิดใหม่แต่ก็ไร้ประโยชน์ครับ (ลืมบอก ผมเนี่ยอายุ16 เขาอายุ18) ต่อ ละเขาก็บอกผมว่าสักวันเราอาจจะกลับมาคุยกันใหม่ก็ได้ เขาอยากให้ผมเนี่ยโตมากกว่า
เข้าใจอะไรมากกว่านี้ผมยังเด็ก จังหวะนั้นผมปล่อยโฮเลยครับ มันกลั้นไม่อยู่จริงๆอ่ะ ผมก็พยายามยื้อเขาอีก แต่เขาตัดสินใจแล้วครับ แล้วผมก็บอกเขาไปว่าผมจะไม่มีใครจนกว่าจะถึงวันนั้นของเรา ผมขอให้มันมีจริงเพราะผมรักเขามากเขาเข้าใจในสิ่งที่ผมเป็นทุกอย่าง ผมเลยอยากจะถามว่า "ลดสถานะกันไปแล้วมันจะกลับมาเหมือนเดิมได้หรือไม่ครับ"