ในสายลมหนาวที่คุ้นเคย
มีความคิดถึงของใครคนหนึ่ง และอีกหลายคนปนแทรกอยู่
จุดหมายของความคิดถึง ส่งไปให้ใคร ฉันไม่อาจรู้
ลองนั่งนับดู มากมายเหลือเกิน
จะมีความคิดถึงสักอันไหม เป็นของฉัน
โอ้...อะไรจะโหดร้ายขนาดนั้น มันไม่มี
ใครใครเขามีคน ให้คิดถึง
ฉันผู้ซึ่งไร้คน คะนึงหา
เดินดุ่มเดาหล่นหุบเขากาลเวลา
กระเซอะกระเซิงจากปลายฟ้า มาเดียวดาย
ความคิดถึง
ของใครใครไหลผ่านฉัน
ในคืนวันเงียบเหงา ปวดปร่า
"อยากขโมย" ความคิดถึง ของใครมา
โอบกอด อิงแอบ แนบอุรา สักครู่ยาม
แต่ไม่อาจกล้ำกลายความคิดถึง คนปลายทาง คงคะนึง รอ หา
หากฉันเห็นแก่ได้ ขโมยมา
คนทางโน้น คงอ้างว้าง เปลี่ยวเอกา ผวา คอย
แต่ขอแบ่งสักนิด ได้ไหมเล่า นะนะ
คนเปลี่ยวเหงา อย่างฉัน นั้นค้นหา
อยากมีกระแส ความคิดถึง ตัวเองสักครา
คงเป็นสุข เหลือคณา เหลือเกิน
หัวขโมย