อาการแบบนี้คือแอบชอบหรือเป็นความรู้สึกแบบไหนกันครับ

ผมเป็นเด็กจบใหม่คนนึงที่เริ่มทำงานได้ประมณครึ่งปีแล้ว ในช่วงแรกที่ผมได้รู้จักกับคนในสำนักงาน มีแต่คนถามว่ามีแฟนแล้วหรือยัง ผมได้แต่บอกว่าผมยังไม่มี แต่ไม่ได้บอกเหตุผลว่าเพราะอะไร แต่จริงๆคือไม่กล้าจีบใครนั่นแหละ เรียกว่าอ่อนด้อยในเรื่องนี้มาก 5555 จนวันนึงผมได้พี่คนนึงมาสอนงานผมซึ่งเขาอยู่มาก่อนผม3ปี จริงๆก็รุ่นเดียวกันนี่แหละ แต่เขาแก่กว่าผมไม่กี่เดือน ผมได้นั่งทำงานข้างเขา แรกๆผมก็มองเขาในแบบของรุ่นพี่คนนึง แต่พอได้ไปกินข้าวด้วยกันบ่อยๆ ก็ได้รู้เกี่ยวกับงานอดิเรกของเขา คือการตามศิลปินเกาหลี เวลาว่างเขาก็ชอบเล่าเรื่องของศิลปินที่เขาชอบให้ผมกับพี่คนอื่นๆที่เขาสนิทด้วยให้ฟังประจำ บางครั้งผมก็ถามเรื่องเกี่ยวกับเกาหลีทั้งที่ผมไม่ได้เข้าใจอะไรของวัฒนธรรมเกาหลีเลย บางครั้งก็นั่งคุยปรับทุกข์เรื่องหน.ฝ่ายที่บ้าๆบอๆกัน แต่ผมก็เข้าใจพี่เขาเพราะตัวเขาเองก็ถูกหน.คนนี้รังแกมาตลอดเหมือนกัน รวมทั้งคนในสำนักงานก็ไม่ค่อยถูกกับหน.ฝ่ายคนนี้เหมือนกัน เพราะเขาเป็นเหมือนลูกรักของผู้ใหญ่ เวลามีปัญหาอะไรผู้ใหญ่จะให้ท้ายตลอด ทำให้กลายเ็นว่าหน.คนนี้ไม่กลัวใครมักชอบใช้อำนาจข่มคนในสำนักงานเสมอ ซึ่งมักจะมีปัญหากับพี่ที่สอนงานผมอยู่บ่อยๆ แต่จริงๆตัวพี่เขาเองก็มีส่วนผิดอยู่บ้าง เพราะเขามีนิสัยชอบเถียง ไม่ค่อยรักษาเวลา ตรงนี้ผมเองก็เข้าใจที่หน.ว่าเขา แต่ก็ไม่ค่อยชอบใจตรงที่หน.เขามักใช้คำพูดไม่ค่อยดีกับพี่เขา ขู่ด้วยกฎระเบียบที่เขาตั้งขึ้นมาเองแบบไร้เหตุผลทุกวัน 
 
จนกระทั่ง ไม่กี่วันก่อนพี่เขาถูกสั่งให้ย้ายไปส่วนอื่นเพราะไปเถียงกับหน.เรื่องงาน ซึ่งเหตุเพียงเพราะหน.ไม่ยอมรับฟังเรื่องที่พี่เขาพยามอธิบายเลยหาเรื่องแกล้งโดยการไปฟ้องผู้ใหญ่ว่าพี่เขาไม่เชื่อฟังหน.ขอให้ย้ายพี่เขาไปอยู่ส่วนอื่น พอผมรู้เรื่องนี้ปุ๊ป ใจผมแทบสลาย ในหัวมีแต่ความเกลียดหน.คนนี้มาก ๆ  ตอนแรผมทำใจไม่ได้รู้สึกดาวน์ไปหลายวัน จนช่วงหยุดยาวผมได้คิดได้ทำใจ เพราะอย่างน้อยพี่เขาก็ไม่ได้ย้ายไปไหนไกลเพราะที่พี่เขาถูกย้ายก็อยู่ชั้นเดียวกับผม ทำให้ช่วงนี้ผมต้องแอบไปนั่งคุยเล่นที่ห้องที่เขาย้ายไปนั่งเป็นบางครั้ง แต่ความรู้สึกนับตั้งแต่ที่ไม่ได้นั่งทำงานด้วยกันทุกวันที่ผมเลิกงานกลับมาบ้าน ในใจผมมีแต่ความเสียใจบางวันก็ร้องไห้ จากเดิมตอนเช้าผมไปทำงานอย่างมีความสุข ทำให้ผมรู้สึกไม่อยากไป อยากลาออก วันไหนที่มีจังหวะได้ไปหาหรืออยู่ใกล้ๆกับพี่คนนี้มักจะรู้สึกดีแบบบอกไม่ถูก ในใจคิดแต่ว่าอยากหยุดเวลาที่ได้นั่งคุยเล่นกับพี่เขาได้นั่งกินข้าวด้วยกัน ได้คุยเรื่องงานอดิเรกที่เขาชอบ 
 
ที่ผมทำงานได้คล่องขึ้นก็เพราะพี่เขา ผมได้อะไรหลายๆอย่างจากพี่เขามาก พอถูกจับแยกกันมันเหมือนขาดอะไรไปอย่างนึง ผมรู้สึกสับกับตัวเองมากไม่รู้ว่าความรู้สึกนี้มันคืออะไร ลึกๆในใจผมก็แอบปลื้มพี่เขา อีกใจก็รู้สึกเป็นเพื่อนร่วมงานที่ดี คอยดูแลเอาใจใส่เป็นเพื่อนที่ดี  เลยอยากมาปรึกษาทุกคนนหน่อยครับ