สวัสดีค่ะ คือเราเป็นนักเรียนชั้นม.ต้นค่ะ คือช่วงนี้เป็นเดือนธันวาคม เป็นเทศกาลปีใหม่ ทางโรงเรียนของเราก็มีการให้แต่ละห้องจับของขวัญ แต่ว่าห้องเราพิเศษกว่าห้องอื่นหน่อย เพราะว่ามีเพื่อนๆเสนอการเล่นบัดดี้กันเกิดขึ้น ซึ่งทางคุณครูทั้ง2ท่านก็เห็นด้วยกับความคิดนี้ คือจริงๆแล้วเราเป็นคนที่ชอบผู้หญิงค่ะ ชอบผู้ชายล่าสุดก็เมื่อตอนประถม พอขึ้นมัธยมมาก็ชอบผู้หญิงตลอด แล้วทีนี้ เราเห็นว่าจะจับบัดดี้แล้ว เราก็คิดว่าเราอยากได้เพื่อนผู้ชายคนหนึ่ง คือเขาเป็นคนที่ตลกๆ ปกติคือเรามองว่าเขาเฉยๆนะคะ ก็ดูเฟรนลี่ นิสัยดี แต่เราก็ไปบนกับสิ่งศักดิ์สิทธ์ประจำโรงเรียนไว้อ่ะค่ะ ว่าถ้าเราได้คนนี้เป็นบัดดี้เราจะวิ่งรอบอาคารเรียนหนึ่ง 2รอบ เพราะว่ามีรุ่นพี่บอกต่อมาว่า บนแล้วได้จริงๆ ซึ่งสิ่งศักดิ์สิทธ์ของโรงเรียนเรามี2ที่ค่ะ ที่แรกก็คือผู้ก่อตั้งโรงเรียน ที่ที่2คือ พระประจำโรงเรียนค่ะ รุ่นพี่บอกมาว่าพระประจำโรงเรียนบนแล้วได้จริงๆ ส่วนอีกคนเราไม่แน่ใจว่าบนที่ไหน แต่ก็ได้เหมือนกัน แต่พอไปถามต่อก็คือมีคนบนแล้วได้เยอะอยู่ค่ะ อาจเพราะความพยายามของบางคนด้วย เราก็ไปบนกับสิ่งศักดิ์สิทธ์ผู้ก่อตั้งโรงเรียนค่ะ ซึ่งการจับครั้งนี้คือเป็นการให้ครูประจำชั้นจับใบและแปะไว้ที่ใต้โต๊ะแต่ละคน พอเปิดสัปดาห์มา ก็โฮมรูมกันบนห้องประจำค่ะ และดูบัดดี้ตัวเอง ซึ่งพอเราเปิดมายังไม่ถึงครึ่งก็ใจหาายเลยค่ะ เพราะมันเป็นเลขที่เขา แต่เรายังไม่ได้ดูชื่อนะ จริงๆแล้วเราไม่ได้บนแค่คนเดียวนะคะ เพื่อนสนิทเราก็บนเหมือนกัน เพราะเขาอยากได้คนที่เขาชอบ หลังจากนั้นออกจากห้องมาเตรียมไปเรียนวิชาแรกที่ตึกอื่น เราก็มากระซิบกระซาบกับเพื่อนว่า ๆเย็นนี้ไปวิ่งแก้บนกับกูด้วยนะ เพื่อนในกลุ่มคือแบบอึ้ง เพราะเราได้ตามที่บนแค่คนเดียว คือพอเราเริ่มสนใจเขามากขึ้น และเพื่อนก็เอะใจว่าอาการของเรามันเหมือนอาการชอบใครเลย แต่ว่าเพื่อนรู้ค่ะ ว่าเราชอบผู้หญิง จากนั้นเราก็ให้ของเขาเรื่อยๆค่ะ ให้วันเว้นวันเลย เราเป็นคนที่ชอบให้ของมากกว่าขนมค่ะ เราเลยซื้อพวงกุญแจให้มัน2อัน เป็นตุ๊กตา เพราะเราชอบ แต่มันก็ห้อยทั้ง2อันเลยนะคะ  หลังๆก็เริ่มให้ของกินค่ะ เพราะเราเริ่มสังเกตว่ามันกินอะไร เรารู้สึกว่า เราชอบมันไปแล้วอ่ะค่ะ เพราะว่าอาการเราเวลาอยู๋ใกล้มันคือ เพื่อนบอกว่าเราหน้าแดง บางทีก็ชอบหลบตา เวลามันเดินมาเราก็พยายามหนี แต่บางทีก็พูดกับมันเเบบเพราะๆ แต่ปกติแล้ว เราจะชอบพูดแกล้งๆมันค่ะ อยากรู้อะไรหรือมีอะไรเราก็พุ่งเข้าไปหามันแบบไม่คิดเลย ตอนนี้ก็คือเราได้พูดกับมันเยอะขึ้นมากๆๆ ใกล้วันจะเฉลยแล้วด้วย เราควรทำไงต่อดีคะ จริงๆแล้วอยากชอบเขาให้นานกว่านี้ด้วย เพราะเวลามันเหลือแค่ปีนิดๆก็จะแยกย้ายกันไปม.ปลายแล้ว แล้วเราเคยถามเขาว่ามีคนที่ชอบไหม เขาก็ตอบว่ามีแล้วด้วยค่ะ เราก็อยากเห็นเขามีความสุขกับคนที่เขาชอบ มีความสุขกับคนที่ไม่ใช่เราอ่ะค่ะ เราอยากเห็นเขาเห็นเราเป็นเพื่อนคนหนึ่ง แค่เราได้พูดคุยกับเขาเวลาไปโรงเรียนในถานะเพื่อนร่วมห้อง เราก็มีความสุขแล้วอ่ะค่ะ