ผมเรียนจบ ม.6 ได้ไม่ถึงปี สอบเข้ามหาลัยได้ ปัจจุบันซิ่วออกมา เพราะไม่โอเคกับอะไรหลายๆอย่าง แต่ประเด็นสำคัญ คือ ผมเป็นคนชอบเก็บสะสมหนังสือ ส่วนใหญ่เป็นหนังสือที่มีภาพประกอบ จุดเริ่มต้นน่าจะมาจากในวัยเด็กผมชอบอ่านหนังสือการ์ตูนความรู้เกี่ยวกับเงิน มันทำให้ผมเป็นคนจริงจังเรื่องเงินตั้งแต่เด็ก ที่เห็นชัดเลยคือเวลาผมไปซื้อของที่เซเว่น ผมไม่อยากที่จะใช้เงินเกิน100บาท และต้องซื้อเผื่ออย่างน้อยสำหรับ2-3วัน ส่วนใหญ่ซื้อน้ำกับนม เพราะผมเป็นคนติดน้ำ น้ำอัดลมกับขนมขบเคี้ยวนานๆทีถึงจะซื้อ มาม่าไม่เคยคิดจะซื้อ เพราะไม่ชอบ ปัจจุบันนิสัยนี้ก็ยังคงอยู่ ถึงข้าวของจะแพงขึ้น ผมก็ใช้เต็มที่แค่100กว่าๆเท่านั้น ผมรู้สึกเหมือนเป็นโรคจิตยังไงไม่รู้ อ่านมาจนถึงตอนนี้เหมือนผมจะเป็นคนจริงจัง ทั้งเรื่องเงิน อะไรต่างๆนานา แต่เปล่าเลย เรื่องเงินบางทีก็มีเกินงบ กินแต่ของมีประโยชน์แต่ออกกำลังกายน้อย ไม่มีกล้ามสวยๆซักที เรื่องเรียนก็มาจริงจังช่วงใกล้สอบ ผมรู้สึกว่าตัวเองเป็นคนที่วางแผนในหัวได้ดี แต่ทำได้ไม่ดีตามที่คิดไว้ซักครั้งเลย
เรื่องที่เล่ามาอาจจะไม่มีผลอะไรกับปัญหาที่ผมเจอ ปัญหาคือผมชอบเก็บหนังสือ แต่ยังหาเงินเองไม่ได้ ถึงพ่อแม่จะเป็นข้าราชการ รายได้ไม่มีปัญหา แต่ผมก็ไม่อยากจะรบกวนขอเงินพ่อแม่มากไป ในวัยเด็กนานๆทีไปเที่ยวห้าง ร้านหนังสือ แทบทุกครั้งต้องได้หนังสือกลับบ้าน ส่วนใหญ่เป็นการ์ตูนความรู้ ซึ่งตอนเด็กก็ไม่ได้คิดอะไรมาก แต่พอโตขึ้น โลกก็เปลี่ยนไป หาหนังสือได้ง่ายขึ้นในโลกออนไลน์ และโควิดก็เป็นปัญหาใหญ่เหมือนกัน เพราะปีนี้มันเริ่มน้อยลง ตัวดูดเงินเลยมาเต็มไปหมดเลยในปีนี้ ซึ่งผมมาดูในบัญชีก็ตกใจอยู่เหมือนกันที่ใช้เยอะไปหน่อย เพราะสมัยเรียนพ่อแม่ให้เงินมาบริหารจัดการเอาเอง แต่พอซิ่วแล้ว ไม่มีรายได้ จะซื้อของแต่ละทีก็ไม่สบายใจ แล้วก็ปัญหายิบย่อยอย่างที่เก็บของอะไรพวกนี้อีก ไม่ใช่แค่หนังสือแต่รวมถึงของสะสมอื่นๆด้วย
สำหรับผมแล้วเหล่าของสะสมทั้งหมดเป็นเหมือนความสุข ความสบายใจในการใช้ชีวิตเลยเวลาที่เห็นของเหล่านี้ เพราะตอนนี้ผมเป็นคนที่ไม่รู้ว่าตัวเองกำลังทำอะไรอยู่ เมื่อก่อนก็แค่คิดว่าเรียนไปเรื่อยๆจนจบป.ตรีมีงานทำ เหมือนที่ผู้ใหญ่เขาบอกไว้ ไม่รู้เลยว่าตัวเองอยากทำอาชีพอะไร มีอาชีพที่ชอบ แต่คงเป็นไม่ได้ เพราะเราคงทำมันได้ไม่ดี แล้วปัจจัยต่างๆก็ไม่เอื้ออำนวยในการสนับสนุน ไม่คุ้มที่จะเสี่ยง ไอดอล คติประจำใจ ก็ไม่เคยมี ความฝันสูงสุดในชีวิตนอกจากดูแลพ่อแม่ให้มีความสุขได้ ก็คือห้องหนังสือส่วนตัวกับบ้าน ตัวผมในปัจจุบันถ้าถามว่าอยากเรียนจบป.ตรีมั้ย ผมก็ตอบได้ไม่เต็มปาก เพราะไม่แน่ใจว่าจะเรียนอะไร ตอนนี้ก็สอบไปแล้ว ผลสอบยังไม่ออก ถึงออกแล้วก็ไม่รู้จะยื่นที่ไหน แต่ผมไม่ชอบตัวผมในตอนนี้เลย ผมอยากจะเก่งขึ้นกว่านี้ในทุกๆด้าน ในส่วนสุดท้ายนี้อาจจะไม่เกี่ยวกับปัญหาแรกที่ผมอยากได้คำตอบ แต่สำหรับผมคิดว่ามันมีผลกระทบต่อกัน ขอบคุณทุกคนมากครับที่อ่านมาจนถึงตอนนี้ ยังไงก็แลกเปลี่ยนความคิดเห็นกันได้นะครับ
ทำอย่างไรไม่ให้คิดเล็กคิดน้อยในการใช้เงิน สำหรับวัยรุ่นที่ยังหาเลี้ยงตัวเองไม่ได้
เรื่องที่เล่ามาอาจจะไม่มีผลอะไรกับปัญหาที่ผมเจอ ปัญหาคือผมชอบเก็บหนังสือ แต่ยังหาเงินเองไม่ได้ ถึงพ่อแม่จะเป็นข้าราชการ รายได้ไม่มีปัญหา แต่ผมก็ไม่อยากจะรบกวนขอเงินพ่อแม่มากไป ในวัยเด็กนานๆทีไปเที่ยวห้าง ร้านหนังสือ แทบทุกครั้งต้องได้หนังสือกลับบ้าน ส่วนใหญ่เป็นการ์ตูนความรู้ ซึ่งตอนเด็กก็ไม่ได้คิดอะไรมาก แต่พอโตขึ้น โลกก็เปลี่ยนไป หาหนังสือได้ง่ายขึ้นในโลกออนไลน์ และโควิดก็เป็นปัญหาใหญ่เหมือนกัน เพราะปีนี้มันเริ่มน้อยลง ตัวดูดเงินเลยมาเต็มไปหมดเลยในปีนี้ ซึ่งผมมาดูในบัญชีก็ตกใจอยู่เหมือนกันที่ใช้เยอะไปหน่อย เพราะสมัยเรียนพ่อแม่ให้เงินมาบริหารจัดการเอาเอง แต่พอซิ่วแล้ว ไม่มีรายได้ จะซื้อของแต่ละทีก็ไม่สบายใจ แล้วก็ปัญหายิบย่อยอย่างที่เก็บของอะไรพวกนี้อีก ไม่ใช่แค่หนังสือแต่รวมถึงของสะสมอื่นๆด้วย
สำหรับผมแล้วเหล่าของสะสมทั้งหมดเป็นเหมือนความสุข ความสบายใจในการใช้ชีวิตเลยเวลาที่เห็นของเหล่านี้ เพราะตอนนี้ผมเป็นคนที่ไม่รู้ว่าตัวเองกำลังทำอะไรอยู่ เมื่อก่อนก็แค่คิดว่าเรียนไปเรื่อยๆจนจบป.ตรีมีงานทำ เหมือนที่ผู้ใหญ่เขาบอกไว้ ไม่รู้เลยว่าตัวเองอยากทำอาชีพอะไร มีอาชีพที่ชอบ แต่คงเป็นไม่ได้ เพราะเราคงทำมันได้ไม่ดี แล้วปัจจัยต่างๆก็ไม่เอื้ออำนวยในการสนับสนุน ไม่คุ้มที่จะเสี่ยง ไอดอล คติประจำใจ ก็ไม่เคยมี ความฝันสูงสุดในชีวิตนอกจากดูแลพ่อแม่ให้มีความสุขได้ ก็คือห้องหนังสือส่วนตัวกับบ้าน ตัวผมในปัจจุบันถ้าถามว่าอยากเรียนจบป.ตรีมั้ย ผมก็ตอบได้ไม่เต็มปาก เพราะไม่แน่ใจว่าจะเรียนอะไร ตอนนี้ก็สอบไปแล้ว ผลสอบยังไม่ออก ถึงออกแล้วก็ไม่รู้จะยื่นที่ไหน แต่ผมไม่ชอบตัวผมในตอนนี้เลย ผมอยากจะเก่งขึ้นกว่านี้ในทุกๆด้าน ในส่วนสุดท้ายนี้อาจจะไม่เกี่ยวกับปัญหาแรกที่ผมอยากได้คำตอบ แต่สำหรับผมคิดว่ามันมีผลกระทบต่อกัน ขอบคุณทุกคนมากครับที่อ่านมาจนถึงตอนนี้ ยังไงก็แลกเปลี่ยนความคิดเห็นกันได้นะครับ