คือเพื่อนผมชอบคนๆนึงก่อนเเละผมสนิทกันกับเพื่อนคนนีเมากๆ เเล้วเพื่อนมันดันจีบละดันนกไปผมก้ไม่ได้อะไรกับคนที่เพื่อนชอบหรอกเเรกๆเเต่ไปๆมาๆก้รุ้สึกว่าเขาน่ารักเเล้วผมโดนเขาทำดีด้วยเลยไปไม่ค่อยเปนละโดนตก เเต่ก้ไม่ได้คิดจะจีบหรืออะไร เเต่ก้เริ่มคุยกันนะ คุยเฉยๆผมไม่ได้อะไรเพราะไม่ได้คิดจะจีบอยุ่เเล้วเเต่ก้คิดว่าเพื่อนผมมันจะไม่โอเครเพราะผมติดสกินชิพชอบไปจับมือเเล้วก้เล่นผมเขาบางทีเผลอตัวไปหน่อยก้เอาหมวกที่ผมใส่ประจำไปใหเขาใส่เขาบอกกเท่ดีก้เลยให้ยืมไปทุกวันเพราะผมมองหน้าเขาตอนใส่หมวกผมเเล้วมันใจฟูเเล้วก้คุยกันไปเรื่อยๆเเต่ก้ไม่ได้คุยเรื่องรักๆชอบๆนะเขามีคนที่ปลื้มๆอยุ่เเล้วมั้งเเล้วก้เริ่มสนิทกันเรื่อยๆเเต่มาถึงอาทิตนี้เพื่อนผมก้เริ่มไม่คุยด้วยวันเเรกผมก้ตะงิดๆเเหละเเต่พอมาวันนี้ก้เลยลองทักไปว่าโอเครไหมที่เราปนั่งใกล้ๆเขาเพื่อนก้บอกมันไม่okเเต่ดนบอกมาว่าจะทำอะไรก้ทำ(น่าจะโมโห)ผมเลยคิดว่าน่าจะเลิกคุยกับเขา(คนที่เพื่อนกับผมชอบ)เเล้วเพราะเเค่เปนเพื่อนกันผมก้ทำไม่ได้เพื่อนมันคิดมากเเต่ผมก้ไม่อยากเสียเพื่อนเพราะรอบนี้ผมน่าจะผิดเตมๆเเต่พอบอกจะอยุ่ๆห่างๆเขาผมก้ดันเครียดเเล้วก้เบื่อที่จะทำอะไรไปหมดเลย จะนอนก้นอนไม่หลับ จะเล่นเกมหรือวาดรุปหรือดูหนังหรือเล่นการดมันก้เบื่อไปชะหมดคือใจผมอะไปเริ่มหวังอยากเปนเเฟนตรงที่เขามีสิทธิจะไปต่อมปลายรรเดี่ยวกับผม เเล้วคือผมไม่มีคนไปด้วยเลยผมโดน คนในครอบครับให้ย้ายไปก้เลยเหงาหน่อยๆ เเล้วพอมคนมีเเววจะย้ายไปก้เลยเเอบคิดดีใจขึ้นมา(ชะงั้น) เเต่พอมานั่งคิดเเล้วมันเครียดมากกลัวเพื่อนจะเกลียดหรือไม่อยากยุ่งกับผมมันก้อดเครียดอดร้องไม่ได้เลย