เราอายุ 18 ค่ะ อยู่ในช่วงตื่นเต้นกับชีวิต วันนึงไปเจอผู้หญิงในดิสคอร์ด เธออายุ 20 ปี ให้นามสมมุตว่า A ละกันค่ะ เราปิ้งกัน เลยคุยกันเรื่อยมา
A มีนิสัยตื่นสายค่ะ เป็น introvert ดร็อปมหาลัยมาอยู่บ้าน เลยใช้เวลาส่วนใหญ่นอนกับเล่นเกม
ส่วนเราไม่ได้เรียนแล้วค่ะ มาทำธุรกิจค้าขายกับที่บ้าน เราเป็นคนค่อนข้างขยันทำงานค่ะ
หลายคนคงจะสงสัยใช่ไหมคะว่าแล้วมีเวลาให้กันยังไง? คือมันจะมีช่วงนึงค่ะ ที่เราเกงาน มานั่งเล่นเกมกับนางทั้งวัน ตอนนั้นบอกเลยนะคะว่ามีความสุขมาก ได้อยู่กับคนที่รัก แต่ก็นั่นแหละค่ะ เสียการเสียงาน พักหลังๆมาเลยกลับมาทำงานปกติแล้วค่ะ จะเล่นแค่ช่วงเย็นๆ สี่ทุ่มนอน เช้าก็ตื่นไปทำงาน
ในระหว่างที่คุยกัน เราเปย์ A ไปเยอะมากเลยค่ะ ใส่ใจทุกอบ่าง ก่อนจะสั่งของอ่านสรรพคุณทุกสิ่งอย่างทุกอนู อยากได้ไรประเคนให้หมดเลย ช่วงนั้นรักกันดีมากเลยค่ะ แต่ยังไม่ได้เป็นแฟนกัน แต่มันจะมีเรื่องนึงที่นางไม่เคยเล่าให้ฟังถึงปัญหาที่เจอ นั่นก็คือเรื่องที่บ้านเธอค่ะ A มีปัญหากับครอบครัวบ่อยมาก เราด้วยความที่เป็นห่วงแต่ก็ไม่อยากละลาบละล้วงเลยบอกไปว่า เค้าอยู่ข้างเธอเสมอนะคะมีอะไรอยากระบายระบายให้เค้าฟังได้นะ อะไรประมาณนี้ค่ะ บ่อยครั้ง แต่ก็นั่นแหละ A ไม่เคยเล่าให้เราฟังเลย
วันนึงเราสนใจอยากจริงจังกับการขับรถยนต์ขึ้นมาค่ะ เลยไปเรียนโรงเรียนสอนขับรถ เลยได้ใบขับขี่มา บอกตามตรางนะคะว่ายังขับไม่แข็ง ช่วงแรกๆต้องมีคนนั่งไปด้วย
และเรื่องปวดใจก็ได้มาถึงค่ะ เราโพสต์ข้อความในทวิตบ่นไรตามปกติ แล้วมีคนมาตอบกลับ เราเลยตอบกลับเล่นๆด้วย นั่นแหละค่ะ A เหฌนแบบนั้นนางไม่พอใจสุดๆ เช้ามาเราเลยไปง้อ แต่ทว่า นางคิดว่าเราแอบคุย คือ ขอเล่าไปก่อนหน้านี้นะคะ ก่อนที่จะเจอ A เราคุยไปทั่วค่ะ สับรางเอย คุยเยอะ แต่มาเจอ A เราลบทุกอย่างเลยค่ะ แล้วหันมาจริงจังกับ A แทน
และในโพสต์นั้นก็มีข้อความแค่นั้นเท่านั้นค่ะ เราซื่อสัตย์กับ A มากๆ เรียกได้เลยว่า รัก เต็มปาก แต่นางขอเวลาอยู่คนเดียวค่ะ เราเลยทำอะไรไม่ได้มาก ไม่อยากโทรไปด้วยเพราะนางเป็นคนหงุดหงิดง่ายพอสมควร
วันต่อมาเรานัดมากินหมูกระทะกับเพื่อนค่ะ(อันจริงๆนัดกันนานแล้วแต่มันมาลงล็อควันนี้)
เราขับรถไปรับเพื่อนค่ะ(คนเดียว) ทั้งๆที่ยังไม่แข็ง แต่ขับไปนานๆเริ่มชินทางแล้วค่ะ พอรับเพื่อนเสร็จ เราซึ่งเจอเรื่องเมื่อวานมาเลยไม่มีอารมณ์กินเท่าไหร่ เลยพูดเล่นๆกับเพื่อนว่า อยากไปง้อ A ด้วยความบ้าจี้ เลยไปกันเลยค่ะ ออกสายเอเชียด้วย บอกก่อนนะคะว่าเราไม่รู้บ้าน A แต่นางเคยส่งบ้านเลขที่มาให้เพราะเราสั่งของให้ A ตลอดค่ะ เลยไปในตัว จว แล้วก็ อำเภอ และ ตำบล แล้วก็ไม่รู้ทางแล้วค่ะ ทีเเรกว่าจะถามชาวบ้าน แต่เพื่อนบอกให้โทรหา A ดีกว่า เราเลยโทรเอบร์หานาง (แมสเซสนางไม่รับสาย) A รับค่ะ แต่พอได้ยินว่าเป็นเสียงเรา A วางทันทีเลย ตอนนั้นเราร้องในรถนานมาก แล้วนางก็ทักข้อความมาในแมสเซส ทำนองว่า มาทำไม มีปัญหากับที่บ้านอยู่ อย่ามา ถ้าไม่ฟังจะไม่คุยอะไรกับเราแล้ว เราก็เลยนั่งทำใจกลับรถแล้วขับกลับค่ะ บอกตามตรงเลยนะคะ A ไม่เคยให้เราเห็นหน้าเลยค่ะ แม้เเต่เพื่อนในโลกออนไลน์ก็ไม่มีใครเคยเห็นนางเลย เราก็ไม่ได้หวังอยากจะเห็นนางหรอกค่ะ แค่อยากมาง้อ แต่โดนนางไล่กลับงี้ ก็ไปไม่ถูกเหมือนกันค่ะ เลยตัดสินใจกลับ ขับ 80 กว่าโล มา ขับอีก 80 โล กลับ จวกจนวันนี้เราก็ยังรอ A นะคะ A บอกว่าอยากอยู่คนเดียว เราก็รอมาตลอดค่ะ ที่เรกลัวคือกลัว A เป็นซึมเศร้าค่ะ บอกตรง เราอยากดูแลนาง ตอนนี้เรามีเงินเก็บหกหลักที่ทำงานมาได้ เรารับนางได้ทุกอย่าง อยากอยู่เคียงข้างนาง ยามนางเจอปัญหาต่างๆรุมเร้า แต่ไม่รู้สิคะ ยิ่งทำดีด้วยเท่าไหร่ เหมือนไม่ได้อะไรกลับมาเลยค่ะ ไม่ได้เสียดายเงินที่ให้ไป เเต่เสียดายความรู้สึกที่มีให้ คนด่าสาปนางเยอะมาก แต่เราก็อยู่กับนางตลอด เป็นร่มกันกระสุนให้นาง เราเต็มใจให้นางทุกอย่าง ไม่เคยตัดพ้อไรเลยค่ะ มีความสุขทุกครั้งที่นางอารมณ์ดี ถึงแม้จะไม่เคยเห็นหน้าก็ตาม ไม่รู้สิคะ อยากถามพี่ๆว่า เราควรทำยังไงต่อ แค่อยากได้คำตอบที่มั่นใจอีกครั้ง ก่อนจะทำมันค่ะ
ขับรถไปหาคนคุยแต่โดนไล่กลับมา
A มีนิสัยตื่นสายค่ะ เป็น introvert ดร็อปมหาลัยมาอยู่บ้าน เลยใช้เวลาส่วนใหญ่นอนกับเล่นเกม
ส่วนเราไม่ได้เรียนแล้วค่ะ มาทำธุรกิจค้าขายกับที่บ้าน เราเป็นคนค่อนข้างขยันทำงานค่ะ
หลายคนคงจะสงสัยใช่ไหมคะว่าแล้วมีเวลาให้กันยังไง? คือมันจะมีช่วงนึงค่ะ ที่เราเกงาน มานั่งเล่นเกมกับนางทั้งวัน ตอนนั้นบอกเลยนะคะว่ามีความสุขมาก ได้อยู่กับคนที่รัก แต่ก็นั่นแหละค่ะ เสียการเสียงาน พักหลังๆมาเลยกลับมาทำงานปกติแล้วค่ะ จะเล่นแค่ช่วงเย็นๆ สี่ทุ่มนอน เช้าก็ตื่นไปทำงาน
ในระหว่างที่คุยกัน เราเปย์ A ไปเยอะมากเลยค่ะ ใส่ใจทุกอบ่าง ก่อนจะสั่งของอ่านสรรพคุณทุกสิ่งอย่างทุกอนู อยากได้ไรประเคนให้หมดเลย ช่วงนั้นรักกันดีมากเลยค่ะ แต่ยังไม่ได้เป็นแฟนกัน แต่มันจะมีเรื่องนึงที่นางไม่เคยเล่าให้ฟังถึงปัญหาที่เจอ นั่นก็คือเรื่องที่บ้านเธอค่ะ A มีปัญหากับครอบครัวบ่อยมาก เราด้วยความที่เป็นห่วงแต่ก็ไม่อยากละลาบละล้วงเลยบอกไปว่า เค้าอยู่ข้างเธอเสมอนะคะมีอะไรอยากระบายระบายให้เค้าฟังได้นะ อะไรประมาณนี้ค่ะ บ่อยครั้ง แต่ก็นั่นแหละ A ไม่เคยเล่าให้เราฟังเลย
วันนึงเราสนใจอยากจริงจังกับการขับรถยนต์ขึ้นมาค่ะ เลยไปเรียนโรงเรียนสอนขับรถ เลยได้ใบขับขี่มา บอกตามตรางนะคะว่ายังขับไม่แข็ง ช่วงแรกๆต้องมีคนนั่งไปด้วย
และเรื่องปวดใจก็ได้มาถึงค่ะ เราโพสต์ข้อความในทวิตบ่นไรตามปกติ แล้วมีคนมาตอบกลับ เราเลยตอบกลับเล่นๆด้วย นั่นแหละค่ะ A เหฌนแบบนั้นนางไม่พอใจสุดๆ เช้ามาเราเลยไปง้อ แต่ทว่า นางคิดว่าเราแอบคุย คือ ขอเล่าไปก่อนหน้านี้นะคะ ก่อนที่จะเจอ A เราคุยไปทั่วค่ะ สับรางเอย คุยเยอะ แต่มาเจอ A เราลบทุกอย่างเลยค่ะ แล้วหันมาจริงจังกับ A แทน
และในโพสต์นั้นก็มีข้อความแค่นั้นเท่านั้นค่ะ เราซื่อสัตย์กับ A มากๆ เรียกได้เลยว่า รัก เต็มปาก แต่นางขอเวลาอยู่คนเดียวค่ะ เราเลยทำอะไรไม่ได้มาก ไม่อยากโทรไปด้วยเพราะนางเป็นคนหงุดหงิดง่ายพอสมควร
วันต่อมาเรานัดมากินหมูกระทะกับเพื่อนค่ะ(อันจริงๆนัดกันนานแล้วแต่มันมาลงล็อควันนี้)
เราขับรถไปรับเพื่อนค่ะ(คนเดียว) ทั้งๆที่ยังไม่แข็ง แต่ขับไปนานๆเริ่มชินทางแล้วค่ะ พอรับเพื่อนเสร็จ เราซึ่งเจอเรื่องเมื่อวานมาเลยไม่มีอารมณ์กินเท่าไหร่ เลยพูดเล่นๆกับเพื่อนว่า อยากไปง้อ A ด้วยความบ้าจี้ เลยไปกันเลยค่ะ ออกสายเอเชียด้วย บอกก่อนนะคะว่าเราไม่รู้บ้าน A แต่นางเคยส่งบ้านเลขที่มาให้เพราะเราสั่งของให้ A ตลอดค่ะ เลยไปในตัว จว แล้วก็ อำเภอ และ ตำบล แล้วก็ไม่รู้ทางแล้วค่ะ ทีเเรกว่าจะถามชาวบ้าน แต่เพื่อนบอกให้โทรหา A ดีกว่า เราเลยโทรเอบร์หานาง (แมสเซสนางไม่รับสาย) A รับค่ะ แต่พอได้ยินว่าเป็นเสียงเรา A วางทันทีเลย ตอนนั้นเราร้องในรถนานมาก แล้วนางก็ทักข้อความมาในแมสเซส ทำนองว่า มาทำไม มีปัญหากับที่บ้านอยู่ อย่ามา ถ้าไม่ฟังจะไม่คุยอะไรกับเราแล้ว เราก็เลยนั่งทำใจกลับรถแล้วขับกลับค่ะ บอกตามตรงเลยนะคะ A ไม่เคยให้เราเห็นหน้าเลยค่ะ แม้เเต่เพื่อนในโลกออนไลน์ก็ไม่มีใครเคยเห็นนางเลย เราก็ไม่ได้หวังอยากจะเห็นนางหรอกค่ะ แค่อยากมาง้อ แต่โดนนางไล่กลับงี้ ก็ไปไม่ถูกเหมือนกันค่ะ เลยตัดสินใจกลับ ขับ 80 กว่าโล มา ขับอีก 80 โล กลับ จวกจนวันนี้เราก็ยังรอ A นะคะ A บอกว่าอยากอยู่คนเดียว เราก็รอมาตลอดค่ะ ที่เรกลัวคือกลัว A เป็นซึมเศร้าค่ะ บอกตรง เราอยากดูแลนาง ตอนนี้เรามีเงินเก็บหกหลักที่ทำงานมาได้ เรารับนางได้ทุกอย่าง อยากอยู่เคียงข้างนาง ยามนางเจอปัญหาต่างๆรุมเร้า แต่ไม่รู้สิคะ ยิ่งทำดีด้วยเท่าไหร่ เหมือนไม่ได้อะไรกลับมาเลยค่ะ ไม่ได้เสียดายเงินที่ให้ไป เเต่เสียดายความรู้สึกที่มีให้ คนด่าสาปนางเยอะมาก แต่เราก็อยู่กับนางตลอด เป็นร่มกันกระสุนให้นาง เราเต็มใจให้นางทุกอย่าง ไม่เคยตัดพ้อไรเลยค่ะ มีความสุขทุกครั้งที่นางอารมณ์ดี ถึงแม้จะไม่เคยเห็นหน้าก็ตาม ไม่รู้สิคะ อยากถามพี่ๆว่า เราควรทำยังไงต่อ แค่อยากได้คำตอบที่มั่นใจอีกครั้ง ก่อนจะทำมันค่ะ