สวัสดีค่ะ คือ แฟนที่คบกันมา 18 ปี (ไม่ได้แต่งงาน) เป็นคนมีเสน่ห์ ชอบเข้าสังคม กินเหล้า เฮฮา ปาร์ตี้ เค้ามีความสุขกับอะไรพวกนี้มากๆ ตั้งแต่ที่เริ่มคบกันสมัยวัยรุ่น จนตอนนี้ก็อายุ 42 ปีแล้ว เค้าก็ยังเป็นเหมือนเดิม ไม่เคยเปลี่ยนแปลงเลยค่ะ ไม่เคยคิดจะจริงจัง สร้างครอบครัว หรือทำอะไรเป็นชิ้นเป็นอัน นอกจากทำงานไปวันๆ ให้ได้ได้เงินเอาไปใช้เรื่องส่วนตัว กิน เที่ยว ตัวเราเองก็อยู่กับเค้ามานาน และก็รักเค้ามาก คิดว่าคงไม่เลิกกันแน่ๆ ค่ะ ตอนนี้อยากได้วิธีทำใจ ทำยังไงให้เปลี่ยนที่ตัวเราเอง ให้รับเค้าให้ได้ อยู่กันไปแบบนี้ให้ได้ ไม่หึงเค้า ไม่ทะเลาะ ไม่น้อยใจเค้า เวลาเค้าไปกินเหล้ากับเพื่อนผู้หญิงรี่นน้องแล้วกลับบ้านเช้า เค้าบอกสาบานว่าไม่มีเรื่องชู้สาว ให้เราไว้ใจเค้า ไม่ต้องคิดมาก เราไม่อยากคิดมาก อยากไว้ใจเค้า และอยู่กันไปแบบนี้ให้ได้ แต่เราพยายามเท่าไหร่ ก็ทำใจไม่ได้ซักทีค่ะ หลังๆ มานี่เค้าเลยใช้วิธีโกหกแทน ไม่บอกความจริง อ้างเรื่องงาน เรื่องธุระอะไรไปเรื่อยเปื่อย เพราะไม่อยากบอกว่า กินเหล้าอยู่กับเพื่อนผู้หญิง ซึ่งมันทำให้เรายิ่งไม่ได้รู้สึกดีขึ้นเลย ทุกวันนี้เหมือนเราเป็นส่วนเกิน ตามเค้าไม่ทันแล้ว เค้านับวันยิ่งเด็กลง คบเพื่อนแต่เด็กๆ ส่วนเราก็มีแต่แก่ เหนื่อย ป่วย ไม่ไหว และไม่ชอบนอนดึก กินเหล้า เมา ทั้งเหม็น ทั้งเสียสุขภาพ เราเลยไม่สามารถออกไปกับเค้าได้ค่ะ ก็ยอมรับว่าเราเองที่เปลี่ยนไป ไม่เหมือนตอนวัยรุ่น ที่ไปไหนไปกันกับเค้า บอกตามตรงว่าทั้งเสียใจ ทั้งน้อยใจ ไม่รู้จะทำยังไงดีเลยค่ะ ลูกก็คงไม่ได้มีแล้ว งานก็คงไม่ได้แต่งแล้ว เหมือนอยู่กันไปแบบพังๆ รอวันจบเลยค่ะ เคยพยายามเลิกกันมาหลายที ก็ไม่สำเร็จค่ะ คนมันคยกันมานานเกินจะเลิกกันอ่ะค่ะ มันเหมือนคนในครอบครัว มันตัดกันไม่ขาด แต่ต่างคนก็ไม่ได้เป็นความสุขของกันและกันแล้วค่ะ เราก็ไม่ได้ทำให้เค้ามีความสุข เค้าก็ไม่ได้ทำให้เรามีความสุข แล้วเราก็เลิกกันไม่ได้ด้วย อยากได้วิธีทำใจค่ะ