ผมมีนามว่าชื่อวาผมอายุ16ปีเกิดมาทั้งชีวิตมีแฟนแค่2คน ผมเป็นคนที่มึน มึนในขนาดที่ว่าวันเกิดแฟนตัวเองจำไม่ได้ตัองมานั่งนึกพอนึกได้แต่ไม่มั่นใจกลัวจะตอบผิดเค้างอนผม ผมก็ง้อในวิธีของผมง้อๆไปจนผมคิดแล้วนั่งด่าตัวเองไอเชี้ยแค่วันเกิดแฟนตัวเองกูยังจำไม่ได้เลยจนผ่านมาได้สัก1อาทิตย์กว่าๆจนเขาก็ถามเขากลัวสัตว์อะไรซึ่งผมว่าเขาแมนกว่าผมอีกเพราะที่ผมรู้มาคือเขาไม่กลัวอะไรเพราะผมเห็นเขาจับมาเล่นได้ตลอดที่เจอแต่เขาก็บอกว่าเขามีสัตว์ที่กลัวแล้วเขาก็บอกว่าเขาก็เคยบอกผมแล้วแต่ผมคิดว่าถ้าเขาเคยบอกผมแล้วผมก็ต้องจำลางๆได้ผมก็เลยคิดว่าเขาแกล้งผมอะไรประมาณผมก็บอกไปประมาณว่าเอ่อเทอแกล้งเค้าแหละด้วยความมึนก็เลยคิดไปแบบนั่นเขาก็บอกผมว่าเค้าเคยบอกไปแล้วว
ผมก็เลยคิดแบบกูต้องง้อแล้วว แล้วเขาก็สวนมาคำนึงขนาดวันเกิดเค้าวายังจำไม่ได้เลยยด้วยความผมไม่คิดว่าเขาจะพูดอีกและความมึนของผม หลังจากนั่นน้ำตามาเป็นทะเลเลยซึ่งผมรู้อยู่ว่าผมผิดเต็มด้วยความที่ผมคิดว่าเขาไม่น่าจะพูด พอเขาพูดผมก็เลยนั่งด่าตัวเองตามเคยตัดพ้อเลยผมมานั่งคิดถ้าเขาเจอคนที่ดีกว่าผมเขาคงไม่ต้องมาเจอความมึนของผม ผมบอกฝันดีเขาเวลา23.23นาทีผมก็นั่งรองต่อ เรื่องของผมมันอาจจะงงหน่อยหรือเยอะก็ขอโทษด้วย
ผมก็แค่อยากหาที่ระบาย ผมก็รู้อยู่แก่ใจว่านิสัยของผมมันเข้ากับใครไม่ได้ คนแบบผมมันต้องอยู่คนเดียว #คนงี่เง่า